Ουζμπεκιστάν: 9 ταινίες που ξεχωρίζουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τασκένδης

Ουζμπεκιστάν: 9 ταινίες που ξεχωρίζουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τασκένδης
Πνευματικά Δικαιώματα Photo by Snowscat on Unsplash
Πνευματικά Δικαιώματα Photo by Snowscat on Unsplash
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθρο
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Αυτές είναι οι 9 ταινίες που προτείνει το Euronews από το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τασκένδης, 65 χρόνια μετά την ίδρυσή του

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τασκένδης επιστρέφει μετά από παύση 24 ετών. Με αφορμή την επανεκκίνηση της διοργάνωσης, το Euronews επέλεξε 9 ταινίες από το φετινό πρόγραμμα προβολών.

Στην σοβιετική εποχή, «το Ουζμπεκιστάν είχε μεγάλη φήμη στον κόσμο του κινηματογράφου. ΤΟ ίδιο και στη μετασοβιετική περίοδο» επισημαίνει ο Φιρντάβς Αμπντουχαλίκοφ, γενικός διευθυντής του φεστιβάλ αλλά και του Κέντρου Κινηματογράφου του Ουζμπεκιστάν.

Παρόλα αυτά, δυστυχώς, «την προηγούμενη 25ετία, μέχρι το 2017, το Ουζμπεκιστάν ήταν σε τέλμα. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα κινηματογραφικά στούντιο έκλειναν, η χρηματοδότηση είχε κοπεί, ο κινηματογραφικός εξοπλισμός έβγαινε σε πλειστηριασμό και όλος ο κλάδος βρισκόταν στα όρια της κατάρρευσης».

Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει. Έχουν γίνει πολλές μεταρρυθμίσεις τα τελευταία χρόνια και αυτό αφορά και τον χώρο του πολιτισμού, όπως μας εξηγεί ο Φιρντάβς Αμπντουχαλίκοφ: « Η μεγάλη ώθηση και η κορωνίδα αυτών των αλλαγών ήταν το φεστιβάλ κινηματογράφου».

Η χώρα της Κεντρικής Ασίας αναμένει ότι η διοργάνωση θα αποτελέσει το αναγκαίο ερέθισμα για την ανάπτυξη της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής: «Υπόσχεται να αποτελέσει σταθμό για τον πολιτισμό κάθε χρόνο και ένας κόμβος μοιράσματος εμπειριών με τη διεθνή κοινότητα, μέσω της υπογραφής νέων συμβολαίων και της παραγωγής νέων ιδεών».

Αυτές είναι οι 9 ταινίες που προτείνει το Euronews από το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τασκένδης, 65 χρόνια μετά την ίδρυσή του

“Curfew”, Σκηνοθεσία: Amir Ramses, 2020

Χώρα: Αίγυπτος

Το «Curfew» έχει μια εξαιρετική σεναριακή ιδέα, που υπηρετείται τέλεια από ένα καστ λαμπρών ηθοποιών. Η ταινία διαδραματίζεται στα τέλη του φθινοπώρου του 2013, κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης κυκλοφορίας στην Αίγυπτο. Έχει να κάνει με την ιστορία μιας γυναίκας που ονομάζεται Φάτεν, την ημέρα που βγαίνει από την φυλακή, γιατί είχε διαπράξει ένα φριχτό έγκλημα.

Η ταινία ήταν υποψήφια για το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καΐρου το 2020, όπου η πρωταγωνίστρια Ιλχάμ Σαχίν, κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας.

“Photocopy”, Σκηνοθεσία: Tamer Ashry, 2017

Χώρα: Αίγυπτος

Στο επίκεντρο της συγκινητικής αυτής παραγωγής είναι ένας συνταξιούχος στο Κάιρο, που δίνει νέο νόημα στη ζωή του. Το φιλμ προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα της σύγχρονης Αιγύπτου και μας θυμίζει ότι ο έρωτας δεν έχει ηλικία.

Η ταινία έχει κερδίσει πολλά βραβεία. Ανάμεσά τους το Βραβείο Καλύτερης Αραβικής Ταινίας Μυθοπλασίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ελ Γκούνα και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών της Ανατολής στην Γενεύη το 2019.

“Where did Ramses go?” Σκηνοθεσία: Amr Bayoumi, 2019

Χώρα: Αίγυπτος

Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Ισμαϊλία και κέρδισε το κορυφαίο βραβείο. Η ταινία παρακολουθεί την μεταφορά του αγάλματος του Ραμσή ΙΙ από την πλατεία του Καΐρου που φέρνει το όνομά του, στο Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο.

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε πολύτιμο υλικό που είχε καταγράψει ο ίδιος κατά τη διάρκεια της μεταφοράς το 2006, που διήρκεσε πάνω από 12 ώρες, στην γοητευτική ατμόσφαιρα της αιγυπτιακής πρωτεύουσας.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

“Dream about Sohrab”, Σκηνοθεσία: Ali Ghavitan, 2020

Χώρα: Ιράν

Το “Dream about Sohrab” εστιάζει στην ποίηση του Σοράμπ Σεπερί, μίας από τις πιο επιδραστικές λογοτεχνικές προσωπικότητες του Ιράν, τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Ο σκηνοθέτης ταξιδεύει στο Κασάν, την πατρίδα του Σοράμπ και μένει στο σπίτι ενός τρελού, για να μάθει περισσότερα για αυτή την προσωπικότητα. Λόγω της εμφανούς ομοιότητάς του με τον Σεπερί, ο σκηνοθέτης ερμηνεύει ο ίδιος τον ρόλο του ποιητή και ζωγράφου.

“Martin Eden”, Σκηνοθεσία: Pietro Marcello, 2019

Χώρα: Ιταλία

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η δραματική αυτή ταινία έχει κερδίσει 12 βραβεία και είχε 52 υποψηφιότητες σε διάφορες διοργανώσεις. Ανάμεσά τους, ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία το 2019. Ο πρωταγωνιστής Λούκα Μαρινέλι κέρδισε το Βραβείο Βόλπι Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας.

Η ταινία εστιάζει στον Μάρτιν Ίντεν, έναν τύπο που θέλει να γίνει μέρος τις ιταλικής λογοτεχνικής ελίτ και να αφήσει πίσω του την φτώχεια.

"Happy as Lazzaro", Σκηνοθεσία: Alice Rohrwacher, 2018

Χώρα: Ιταλία

Η ιταλική δραματική ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε η Άλις Ρορβάχερ συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών το 2018. Παρόλο που δεν κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα, πήρε το Βραβείο Σεναρίου. Στο επίκεντρο είναι ένας αγαθός Ιταλός χωρικός που τον εκμεταλλεύεται μια κυρία αριστοκρατικής καταγωγής.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

“The Road to Mother”, Σκηνοθεσία: Akan Satayev, 2016

Χώρα: Καζακστάν

Η ταινία εκτυλίσσεται στην σοβιετική περίοδο, όταν υπήρχαν νόμοι για τις συλλογικές καλλιέργειες και μόνιμοι οικισμοί για τους νομάδες που δούλευαν. Μια μάνα και ο γιος της προσπαθούν να επανενωθούν και η ιστορία τους περνά μέσα από δεκαετίες πολέμου.

Η ταινία ήταν η επίσημη συμμετοχή του Καζακστάν για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 90η απονομή των Βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας.

“Horse Thieves”, Σκηνοθεσία: Yerlan Nurmukhambetov, 2019

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Χώρα: Καζακστάν

Στην καζακο-ιαπωνική αυτή παραγωγή, παρακολουθούμε μια οικογένεια που ζει στους πρόποδες του Τιαν Σαν, μιας μεγάλης οροσειράς της Κεντρικής Ασίας. Μια συμμορία ληστών κλέβει τα άλογα του χωριού και ανατρέπει τη ζωή της οικογένειας. Ένας μυστηριώδης ξένος θα τους βοηθήσει.

Η ταινία ήταν υποψήφια για το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ της Σαγκάης το 2020.

“Oralman”, Σκηνοθεσία: Sabit Kurmanbekov, 2016

Χώρα: Καζακστάν

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, τη δεκαετία του 1930, πολλά άτομα και οικογένειες εγκατέλειψαν το Καζακστάν για γειτονικές χώρες. Oralman είναι ο επίσημος όρος για τους Καζάκους που επέστρεψαν στη χώρα, όταν αυτή ανεξαρτητοποιήθηκε το 1991.

Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία μιας οικογένειας Καζάκων που γυρίζουν στην πατρίδα τους, μετά την εξορία. Εστιάζει στο ζήτημα της ταυτότητας, της πατρίδας και του τι σημαίνει να είσαι ξένος στη χώρα σου.

Κοινοποιήστε το άρθρο

Σχετικές ειδήσεις

Άμστερνταμ: Χαμένη σοβιετική ταινία προβλήθηκε μετά από 100 χρόνια