Από ατμοσφαιρικά ορχηστρικά μέχρι πλούσια γαλλική ποπ και punk-going-mainstream, αυτή είναι η επιλογή μας από τα τρία άλμπουμ που γιορτάζουν μια σημαντική επέτειο αυτό το μήνα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚάθε μήνα του 2024, το Euronews Culture κάνει ένα ταξίδι στις αναμνήσεις και επιλέγει ένα τρίο άλμπουμ που γιορτάζει ένα σημαντικό ορόσημο.
Αυτοί είναι οι τρεις δίσκοι που θα πρέπει να επιλέξετε να (ξανα)ανακαλύψετε καθώς γίνονται αντίστοιχα 10, 20 και 30 ετών αυτόν τον Ιανουάριο.
Turing 10 το 2024: Mogwai - Rave Tapes
(Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Ιανουαρίου 2014)
Από το εκπληκτικό ντεμπούτο άλμπουμ τους 'Mogwai Young Team' το 1997, οι γλασγουανέζοι post-rockers Mogwai υφαίνουν σταθερά τα πιο γοητευτικά, σαρωτικά και επικά ορχηστρικά μωσαϊκά. Ο ήχος τους έχει γίνει όλο και πιο φιλόδοξος με την πάροδο των χρόνων, και το 2024 σηματοδοτεί τη δεκαετή επέτειο ενός από τα πιο υποτιμημένα άλμπουμ τους, της όγδοης προσπάθειάς τους 'Rave Tapes'.
Μην σας ξεγελάει ο τίτλος - αυτό δεν είναι το soundtrack για μια νύχτα γεμάτη EDM ή για μια extravaganza garage house των αρχών της δεκαετίας του '90. Βέβαια, είδε το συγκρότημα να βουτάει περισσότερο από πριν σε ήχους με ηλεκτρονικό προσανατολισμό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια πυρετώδης συλλογή κομματιών που γέρνουν το καπέλο τους περισσότερο προς την αγάπη των Mogwai για τους Kraftwerk και ακούγονται σαν ένα ηχοτοπίο ιδανικό για μια ταινία τρόμου giallo των 70s ή ένα παραληρηματικό βίντεο nasty. Δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς το συγκρότημα είχε μόλις κυκλοφορήσει το ανατριχιαστικό soundtrack της εξαιρετικής γαλλικής τηλεοπτικής σειράς Les Revenants τον προηγούμενο χρόνο.
Οι παλλόμενοι ρυθμοί, τα αναλογικά synths και τα looping πλήκτρα εξακολουθούν να κάνουν το "Rave Tapes" ένα διαμάντι στη δισκογραφία τους, με κομμάτια όπως το εναρκτήριο "Heard About You Last Night", το "Remurdered", το "Deesh" και το "No Medicine For Regret" να καταφέρνουν να ενσταλάξουν μια απτά απόκοσμη διάθεση. Είναι τόσο δυνατό όσο το 'Come On Die Young' του 1999 ή το 'Rock Action' του 2001; Μάλλον όχι. Ωστόσο, είναι σίγουρα ένα άλμπουμ που άξιζε περισσότερη αγάπη το 2014, και δέκα χρόνια μετά, θα ήσασταν ανόητοι αν δεν του δίνατε την οφειλόμενη αξία.
Γίνεται επίσης 10 ετών τον Ιανουάριο: Το καταπληκτικό δεύτερο άλμπουμ του James Vincent McMorrow "Post Tropical".
Γίνεται 20 το 2024: AIR - Talkie Walkie
(Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Ιανουαρίου 2004)
Το γαλλικό δίδυμο Jean-Benoît Dunckel και Nicolas Godin, γνωστός και ως: AIR, έκανε θραύση το 1998 με το ντεμπούτο άλμπουμ τους, 'Moon Safari', το οποίο περιείχε τα hit τραγούδια 'Kelly Watch The Stars' και 'Sexy Boy'. Λειτουργώντας στο σταυροδρόμι μεταξύ της διαστημικής γαλλικής electro και της easy listening pop, το συγκρότημα δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει το ντεμπούτο του, με το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους, '10 000 Hz Legend', να αποδεικνύεται κάπως απογοητευτικό - ειδικά μετά την ένδοξη πρώτη τους εξόρμηση στα soundtracks ταινιών, με το ' The Virgin Suicides' του 2000.
Το 'Talkie Walkie' δεν ήταν μόνο μια επιστροφή στη φόρμα μετά την τρομερή ύφεση του δεύτερου δίσκου, αλλά προσέθεσε μια αίσθηση ντελικάτης μελαγχολίας στους πλούσιους ήχους τους.
Σε παραγωγή του Nigel Godrich, αυτό μπορεί να είναι το πιο ονειρικό και επαναληπτικό άλμπουμ τους μέχρι σήμερα. Το 'Cherry Blossom Girl' είναι οι AIR στην πιο ονειρική τους εκδοχή, το 'Alpha Beta Gaga' στην πιο χαρούμενη εκδοχή τους, το 'Alone in Kyoto' στην πιο όμορφη εκδοχή τους. Το τελευταίο συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας " Lost in Translation" της Sophia Coppola, και από πολλές απόψεις, το "Talkie Walkie" θα μπορούσε να είναι το πραγματικό soundtrack της ταινίας της. Συγχρονίστε τα - θα δείτε. Λειτουργεί. Και αν δεν έχετε διάθεση για κάτι τέτοιο, χαλαρώστε, βάλτε ένα αξιοπρεπές ζευγάρι ακουστικά και (ξανα)ανακαλύψτε αυτό το ένδοξο άλμπουμ καθώς κλείνει τα 20 του χρόνια.
Επίσης κλείνει 20 τον Ιανουάριο: Το "Colour the Small One" της Sia.
Γίνεται 30 το 2024: Green Day - Dookie
(Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Ιανουαρίου 1994)
Ας παραδεχτούμε τα γεγονότα: Οι Green Day δεν είχαν και την καλύτερη δεκαετία. Το τελευταίο τους άλμπουμ, το "Father of All Motherfuckers" του 2020, ήταν ένα απόλυτο ναυάγιο, και από το επικό "American Idiot" του 2004, το συγκρότημα παλεύει να παραμείνει επίκαιρο.
Το "21st Century Breakdown" του 2009 ήταν ένα φουσκωμένο χάος, το δοξασμένο τρίπτυχο των B-sides "¡Uno!", "¡Dos!", "¡Tré!" ήταν χάσιμο χρόνου και το "Revolution Radio" του 2016 δεν άφησε ιδιαίτερη εντύπωση. Επιστρέφουν φέτος με το δέκατο τέταρτο άλμπουμ τους 'Saviors', και οι ελπίδες είναι μεγάλες ότι μπορούν να το βγάλουν από το σακούλι και να κάνουν άλλη μια Greenaissance όπως το 2004.
Όταν πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας, θα βρείτε ανθρώπους να διαφωνούν για τρεις τίτλους: Το "American Idiot", το "Nimrod" του 1997 και το τρίτο άλμπουμ τους, το "Dookie".
Το πρώτο είναι μια σταθερή φωνή. Ο δεύτερος είναι η σωστή απάντηση. Στο τρίτο θα βρείτε την μεγαλύτερη συναίνεση, καθώς το "Dookie" καθόρισε σωστά το τρίο και το εκτόξευσε στη στρατόσφαιρα.
Μια πιο φιλική προς τα ραδιόφωνα εμφάνιση από το ντεμπούτο τους "39/Smooth" του 1990 και το "Kerplunk" του επόμενου έτους, κάθε κομμάτι στο "Dookie" είχε τη δυνατότητα να γίνει single και ξεχείλιζε από αχαλίνωτη ενέργεια και διασκέδαση. Είτε πρόκειται για τα 'Longview', 'Welcome to Paradise', 'She' ή 'When I Come Around', πρόκειται για αυτοσαρκαστικούς ύμνους και παραπλανητικά έξυπνα τραγούδια που παραμένουν αυθεντική μαρτυρία για τα punk διαπιστευτήρια του συγκροτήματος. Και έπειτα ήταν το 'Basket Case', ένα single που καθόρισε μια εποχή για πολλούς, και του οποίου το ερώτημα "Do you have the time to listen to me whine?" ουρλιάστηκε από μια ολόκληρη γενιά. Και 30 χρόνια αργότερα, η απάντηση εξακολουθεί να είναι "Ναι".
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈτσι, αν το 'Saviors' συνεχίζει την καθοδική πορεία του συγκροτήματος, μπορείτε τουλάχιστον να γιορτάσετε τη συνεχή απήχηση του 'Dookie' ως τη στιγμή που το punk έγινε πειστικά mainstream.
Επίσης, τον Ιανουάριο κλείνουν τα 30 τους χρόνια: Το "Under The Pink" της Tori Amos.