Κάνει λόγο για μη εγκεκριμένη χρήση του διάσημου τραγουδιού
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜια περίεργη επιλογή.
Ίσως μια παράξενα κατάλληλη επιλογή.
Παρόλα αυτά, μια μη εξουσιοδοτημένη επιλογή.
Η ομάδα της Σελίν Ντιόν εξέδωσε ανακοίνωση εκ μέρους της Καναδής διάσημης τραγουδίστριας, στην οποία αναφέρει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το τραγούδι της "My Heart Will Go On" κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης για την προεδρική εκστρατεία στη Μοντάνα.
Η χρήση του βραβευμένου με Όσκαρ τραγουδιού της από την ταινία "Τιτανικός " του 1997 "σε καμία περίπτωση" δεν είχε εγκριθεί και η ερμηνεύτρια "δεν εγκρίνει αυτή ή οποιαδήποτε παρόμοια χρήση".
Η δήλωση αναφέρει: "Η Ντιόν δεν έχει προβεί σε καμία τέτοια ενέργεια: "Σήμερα, η ομάδα διαχείρισης της Σελίν Ντιόν και η δισκογραφική της εταιρεία, Sony Music Entertainment Canada Inc, έλαβαν γνώση της μη εξουσιοδοτημένης χρήσης του βίντεο, της ηχογράφησης, της μουσικής εκτέλεσης και της εικόνας της Σελίν Ντιόν που τραγουδά το 'My Heart Will Go On' σε προεκλογική συγκέντρωση του Ντόναλντ Τραμπ / JD Vance στη Μοντάνα. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται αυτή η χρήση και η Celine Dion δεν εγκρίνει αυτή ή οποιαδήποτε παρόμοια χρήση".
Η δήλωση καταλήγει: "... Και πραγματικά, ΑΥΤΟ το τραγούδι;"
Μετά τη μη εξουσιοδοτημένη χρήση του ύμνου του Γάλλου καλλιτέχνη Woodkid για τα ΛΟΑΤΚΙ+ την περασμένη εβδομάδα - η ειρωνεία της οποίας δεν έμεινε ασχολίαστη σε πολλούς - ο Τραμπ χρησιμοποίησε τώρα ένα τραγούδι που έπαιζε σε μια ταινία για ένα πλοίο που βυθίζεται...
Αν και μπορεί να φαίνεται λίγο πρόωρο να χαρακτηρίσουμε την προεδρική εκστρατεία του Τραμπ ως πλοίο που βυθίζεται, η έλλειψη ευαισθητοποίησης που επιδεικνύεται μπορεί να χαρακτηριστεί ως επική τραγωδία.
Η εξέλιξη αυτή έρχεται μετά την επιστροφή της Σελίν Ντιόν στο ζωντανό τραγούδι, όταν έκλεισε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού εν μέσω του αγώνα της με το σύνδρομο του δύσκαμπτου ατόμου (SPS). Τραγούδησε το "L'Hymne à l'amour" της Edith Piaf στην τελετή έναρξης - την πρώτη της συναυλιακή εμφάνιση αφότου αποκάλυψε ότι πάσχει από "ένα σπάνιο, προοδευτικό σύνδρομο που επηρεάζει το νευρικό σύστημα, συγκεκριμένα τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό", σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών και Εγκεφαλικού Επεισοδίου.
Η Ντιόν δεν είναι μακράν ο πρώτος καλλιτέχνης που διαμαρτύρεται για την (κακή) χρήση των τραγουδιών του από τον Τραμπ για προεκλογικούς σκοπούς.
Όλοι, από τους Creedence Clearwater Revival μέχρι τον Tom Petty, μέσω του Neil Young, των Rolling Stones και της Adele, έχουν καταγγείλει τον Trump για τη χρήση των τραγουδιών τους χωρίς άδεια.
Άλλες περιπτώσεις περιλαμβάνουν τον Bruce Springsteen που διαμαρτυρήθηκε το 2016 για το γεγονός ότι ο Trump χρησιμοποίησε το "Born in the U.S.A." ως πατριωτικό ύμνο, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια καυστική καταγγελία για τη μεταχείριση των βετεράνων του Βιετνάμ (ειρωνεία για άλλη μια φορά), τη Rihanna που απαίτησε από τον Trump να σταματήσει να παίζει το "Don't Stop the Music" αφού το τραγούδι έπαιξε σε μια συγκέντρωση του 2018 και τον R.E.M. που εξοργίστηκαν που τα κομμάτια τους 'Losing My Religion', 'Everybody Hurts' και 'It's the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)' χρησιμοποιήθηκαν σε συγκεντρώσεις.
Το 2020, οι κληρονόμοι του Leonard Cohen εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία επέκρινε την μη εξουσιοδοτημένη χρήση από τον Trump του 'Hallelujah' του Cohen στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων - έχοντας απορρίψει ρητά την άδεια για τη χρήση του.
Νωρίτερα φέτος, οι διαχειριστές της πνευματικής ιδιοκτησίας της Sinéad O'Connor ζήτησαν από τον Trump να σταματήσει να χρησιμοποιεί το τραγούδι της "Nothing Compares 2 U", στις πολιτικές του συγκεντρώσεις, λέγοντας: "Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, είναι γνωστό ότι η Sinéad O'Connor ζούσε με έναν σκληρό ηθικό κώδικα που οριζόταν από την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια προς τους συνανθρώπους της. Με οργή, λοιπόν, μάθαμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποίησε την εμβληματική ερμηνεία της στο τραγούδι Nothing Compares 2 U στις πολιτικές του συγκεντρώσεις".
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑπό νομικής άποψης, οι πολιτικοί των ΗΠΑ έχουν κάποιο νομικό περιθώριο όσον αφορά αυτή την πρακτική της χρήσης τραγουδιών κατά το δοκούν, οδηγώντας τους καλλιτέχνες που ηχογραφούν σε απόγνωση.
Πράγματι, οι Αμερικανοί πολιτικοί δεν χρειάζονται πάντα άδεια από τους καλλιτέχνες, καθώς οι εκστρατείες μπορούν να αγοράζουν πακέτα αδειοδότησης από οργανισμούς μουσικών δικαιωμάτων, γεγονός που τους δίνει νόμιμη πρόσβαση σε εκατομμύρια τραγούδια για πολιτικές συγκεντρώσεις.
Οι καλλιτέχνες έχουν, ωστόσο, το δικαίωμα να αφαιρέσουν τη μουσική τους από τον εν λόγω κατάλογο.