Οι αρχαίες επιγραφές, που αποκτήθηκαν από το Βρετανικό Μουσείο πριν από δεκαετίες, αποδείχθηκε ότι περιείχαν προβλέψεις για το μέλλον
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟμάδα ερευνητών κατάφερε να αποκωδικοποιήσει με επιτυχία γραπτά 4.000 ετών σε αρχαίες βαβυλωνιακές σφηνοειδείς επιγραφές που παρέμεναν αμετάφραστες για πάνω από έναν αιώνα.
Η τελευταία έρευνα επικεντρώθηκε σε τέσσερις επιγραφές από τη συλλογή του Βρετανικού Μουσείου, με προέλευση που χρονολογείται γύρω στο 1200 π.Χ. από την αρχαία πόλη Σιπάρ στο σημερινό Ιράκ.
Δημοσιευμένα στο Journal of Cuneiform Studies,* τα πρόσφατα αποκρυπτογραφημένα κείμενα αποκαλύπτουν ότι οι Βαβυλώνιοι έβλεπαν τις σεληνιακές εκλείψεις όχι μόνο ως ουράνια γεγονότα αλλά ως δυσοίωνα σημάδια θανάτου και καταστροφής.
Μια επιγραφή σημειώνει ότι "μια έκλειψη στην πρωινή βάρδια" σημαίνει "το τέλος μιας δυναστείας".
Μια άλλη προειδοποιεί: "Αν μια έκλειψη σκοτεινιάσει από το κέντρο της και διαφανεί ταυτόχρονα: ένας βασιλιάς θα πεθάνει, καταστροφή του Ελάμ".
Τα κείμενα αυτά θα πρέπει να γράφτηκαν από αστρολόγους του πολιτισμού της Μεσοποταμίας και αποτελούν σήμερα τις παλαιότερες γνωστές καταγραφές των οιωνών της σεληνιακής έκλειψης.
"Οι οιωνοί που προέκυπταν από τις σεληνιακές εκλείψεις είχαν μεγάλη σημασία για την καλή κρατική διοίκηση και την καλοπροαίρετη διακυβέρνηση", γράφουν οι ερευνητές σε άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Cuneiform Studies.*
"Σε μεταγενέστερες περιόδους υπάρχουν άφθονα στοιχεία που δείχνουν ότι η αστρολογική παρατήρηση αποτελούσε μέρος μιας περίτεχνης μεθόδου προστασίας του βασιλιά και ρύθμισης της συμπεριφοράς του σύμφωνα με τις επιθυμίες των θεών".
Ευτυχώς για τους βασιλείς, υπήρχαν μέθοδοι για την αντιμετώπιση αυτών των οιωνών, όπως η συμβουλή με χρησμούς - εμπειρογνώμονες που εξέταζαν τα εντόσθια ζώων - και η εκτέλεση των προβλεπόμενων τελετουργιών.
Ποιοι ήταν οι Βαβυλώνιοι;
Οι Βαβυλώνιοι ήταν ένας αρχαίος πολιτισμός που μιλούσε ακκαδικά και άκμασε στη Μεσοποταμία, μια περιοχή που βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη στο σημερινό Ιράκ και σε τμήματα της Συρίας και του Ιράν.
Άφησαν τεράστιο σημάδι στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, με σημαντικές συνεισφορές στην επιστήμη, τη γεωργία, τη λογοτεχνία και το δίκαιο. Για παράδειγμα, το σύστημα αριθμών τους με βάση το 60 χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στη μέτρηση του χρόνου και των γωνιών και παρήγαγαν κάποια από τα πρώτα λογοτεχνικά έργα, συμπεριλαμβανομένου του Έπους του Γκιλγκαμές.
Ξεκινώντας ως μια μέτρια πόλη-κράτος στα τέλη της τρίτης χιλιετίας π.Χ., η Βαβυλώνα αναδείχθηκε υπό την κυριαρχία του βασιλιά Χαμουραμπί (περίπου 1792-1750 π.Χ.), του οποίου η βίαιη προσέγγιση στη δικαιοσύνη και ο νομικός κώδικας παραμένει ένας από τους πρώτους και πληρέστερους στην ιστορία.
Οι αυστηροί νόμοι του ήταν χαραγμένοι σε μια μεγάλη πέτρινη στήλη, η οποία αρχικά είχε ύψος περίπου 2,25 μέτρα και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Ο κώδικας νόμων του Χαμουραμπί περιλαμβάνει 282 κανόνες, καθένας από τους οποίους περιγράφει συγκεκριμένες ποινές. Για να πάρετε μια γεύση της σκληρότητάς του, παραθέτουμε μερικά παραδείγματα:
Νόμος 21: "Αν κάποιος ανοίξει μια τρύπα σε ένα σπίτι (εισβάλει για να κλέψει), θα πρέπει να θανατωθεί μπροστά στην τρύπα αυτή και να θαφτεί".
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΝόμος 157: "Αν κάποιος είναι ένοχος αιμομιξίας με τη μητέρα του μετά τον πατέρα του, θα καούν και οι δύο".
Νόμος 196: "Αν κάποιος καταστρέψει το μάτι άλλου ανθρώπου, θα καταστρέψουν το μάτι του. Αν κάποιος σπάσει το κόκαλο ενός ανθρώπου, θα του σπάσουν το κόκαλο".
Ίσως ένα από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά της Βαβυλώνας ήταν οι κρεμαστοί κήποι, που συχνά αναφέρονται ως ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Οι κήποι πιστεύεται ότι βρίσκονταν κοντά στο βασιλικό παλάτι της Βαβυλώνας και περιγράφονται ως ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα μηχανικής με μια ανοδική σειρά από κλιμακωτούς κήπους που περιείχαν μια μεγάλη ποικιλία δέντρων και αμπελιών.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠαραδοσιακά, πιστεύεται ότι οι κήποι δημιουργήθηκαν από τη βασίλισσα Σάμου-ραμάτ, η οποία κυβέρνησε από το 810 έως το 783 ή από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β΄, ο οποίος υποτίθεται ότι τους παρήγγειλε για να παρηγορήσει τη σύζυγό του Αμύτη, η οποία νοσταλγούσε τα βουνά της πατρίδας της.
Ωστόσο, παρά τις εκτεταμένες αρχαιολογικές εργασίες στη Βαβυλώνα και τις γύρω περιοχές, δεν έχουν βρεθεί οριστικές αποδείξεις για τους κρεμαστούς κήπους, γεγονός που οδηγεί πολλούς να πιστεύουν ότι μπορεί να αποτελούν μύθο.