Αρχικά κρίθηκε υπερβολικά τρομακτική για τις πλατφόρμες streaming, μια καζαχική σειρά τρόμου έκανε μεγάλη επιτυχία στα φεστιβάλ, καθηλώνοντας το παγκόσμιο κοινό με την εξερεύνηση εξωτικής λαογραφίας και αρχαίου κακού.
Μια τηλεοπτική σειρά νεο-νουάρ και λαογραφικού τρόμου με τίτλο Kazakh Scary Tales βρήκε το κοινό της στα φεστιβάλ, αφού κρίθηκε υπερβολικά τρομακτική και αιματηρή για τους θεατές των πλατφορμών streaming.
Η σειρά του Καζάκου σκηνοθέτη Adilkhan Yerzhanov έκανε πρεμιέρα στο Fantasia International Film Festival στο Μόντρεαλ το καλοκαίρι και κυκλοφόρησε τοπικά τον Νοέμβριο.
Η ιστορία ακολουθεί τον Birzhan, έναν αστυνομικό που μετατίθεται σε ένα απομακρυσμένο χωριό, όπου πρέπει να λύσει μυστηριώδεις θανάτους, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει διεφθαρμένους αξιωματούχους.
Συνεργάζεται με μια τοπική μάγισσα, που τον βοηθά να ξετυλίξει το αρχαίο κακό, να βρει τρόπους να το αντιμετωπίσει και ίσως να μάθει την αλήθεια για τον εαυτό του.
Τόσο τρομακτική για σπόιλερ;
Οι πρώτες δοκιμαστικές προβολές έθεσαν ερωτήματα για το αν η σειρά ήταν κατάλληλη για ευρύ κοινό. Οι παραγωγοί δεν περίμεναν εμπορική επιτυχία, θεωρώντας ότι ήταν πολύ εξειδικευμένη, γι’ αυτό την έστειλαν σε φεστιβάλ.
«Για παράδειγμα, η σκηνή στο μαιευτήριο όπου οι χαρακτήρες αρχίζουν να αιμορραγούν. Είναι καν κατάλληλο για οικογενειακή θέαση; Δεν θα ήταν σοκαριστικό;» εξηγεί ο Yerzhanov.
Ωστόσο, η σειρά ξεπέρασε τις προσδοκίες, όταν τα πρώτα τέσσερα επεισόδια κυκλοφόρησαν στο YouTube.
«Ακριβώς ο συνδυασμός λαογραφίας και σύγχρονου στοιχείου τράβηξε την προσοχή. Το κοινό μας ήταν έτοιμο να δει τη λαογραφία μας ενσωματωμένη σε μια σύγχρονη σειρά», είπε ο σκηνοθέτης.
Οι θεατές επαίνεσαν τη σειρά διαδικτυακά, αποκαλώντας την το «Stranger Things του Καζακστάν» και μοιράζοντας ανατριχιαστικές λαϊκές ιστορίες που περνούν από γενιά σε γενιά.
Διεθνής ανταπόκριση και κοινωνικό σχόλιο
Για να κερδίσουν την προσοχή στο εξωτερικό, ο Yerzhanov λέει ότι οι Καζάκοι κινηματογραφιστές πρέπει να προσφέρουν κάτι ξεχωριστό.
«Δεν μπορείς να φτιάξεις ένα καζακικό φιλμ τρόμου στηριγμένο σε χολιγουδιανά ή ιαπωνικά μοντέλα. Δεν γίνεται να σε προσέξουν αν δουλεύεις μέσα σε καθιερωμένους κανόνες», εξηγεί.
Πιστεύει ότι δύο στοιχεία του Kazakh Scary Tales βρήκαν μεγαλύτερη απήχηση στους γνώστες του είδους: ο ασυνήθιστος συνδυασμός χιούμορ και τρόμου, και η πρωτοτυπία των μυθικών πλασμάτων.
«Κατάλαβα ότι το διεθνές κοινό έλκεται από το χιούμορ στις πιο τρομακτικές στιγμές. Το βρίσκουν εξαιρετικά γοητευτικό, μοναδικό και διαφορετικό», είπε ο δημιουργός.
Πολλές κριτικές ανέδειξαν τα πειράγματα και το bromance του Birzhan με τον τοπικό παθολογοανατόμο, όπου ανταλλάσσουν ελαφρώς ακατάλληλα αστεία σε εντελώς τυχαίες στιγμές.
Στο μεταξύ, τα τέρατα με ρίζες στην καζακική μυθολογία φάνηκαν ευχάριστα πρωτότυπα στους φίλους του τρόμου.
«Όπως λένε, τα τέρατα στο Kazakh Scary Tales είναι λιγότερο επικίνδυνα από τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν. Τους ενδιαφέρει το γεγονός ότι όλα τα τέρατα στη σειρά γεννήθηκαν από την αδικία, από τις πράξεις κάποιων χαρακτήρων, κάποιων ανδρών», σχολίασε ο Yerzhanov.
Το θέμα αυτό αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της σειράς, η οποία λειτουργεί και ως κοινωνικό σχόλιο πάνω στη βία κατά των γυναικών. Στη σειρά, γυναίκες που πληγώθηκαν από άνδρες μεταμορφώνονται σε τέρατα, τα οποία στη συνέχεια καταβροχθίζουν εκείνους τους άνδρες (και άλλους στον δρόμο).
Τα τρία πρώτα επεισόδια εστιάζουν στην albasty, ένα κακό θηλυκό πνεύμα της τουρκικής μυθολογίας που πιστεύεται ότι βασανίζει εγκύους και βρέφη. Ο σκηνοθέτης σημειώνει ότι, όπως σε πολλές ανατολικές μυθολογίες, οι περισσότεροι δαίμονες στην καζακική λαογραφία είναι θηλυκοί.
«Οτιδήποτε παράλογο, οτιδήποτε φοβάται κάθε άνδρας, κάθε πολεμιστής. Φοβάται το παράλογο, το οποίο ταυτίζει με τις γυναίκες», εξηγεί ο Yerzhanov.
Αρχαίος φόβος
Καθοριστική επιλογή στην παραγωγή ήταν η άρνηση του Yerzhanov να χρησιμοποιήσει CGI για τα τέρατά του. Αναζητούσε μια νατουραλιστική απεικόνιση του αρχαίου τρόμου για τον οποίο του μιλούσε η μητέρα του όταν ήταν παιδί.
«Στη φαντασία των παιδικών μου χρόνων, αυτά τα τέρατα δεν έμοιαζαν φτιαγμένα στον υπολογιστή ή σχεδιασμένα· έμοιαζαν πολύ νατουραλιστικά, θα έλεγα ακόμη και σωματικά. Αυτή τη σωματικότητα, αυτή την χειροποίητη φύση, ήθελα να εκφράσω σε αυτή τη σειρά», είπε ο δημιουργός.
Γι’ αυτό η ομάδα δημιούργησε ανιματρόνικ albasty που χειρίζονταν πολλοί άνθρωποι. Ένας κασκαντέρ φορούσε τεχνητό κεφάλι για τις γενικές λήψεις.
Για τα κοντινά δημιούργησαν έναν σκελετό του κεφαλιού καλυμμένο με σιλικόνη, όπου ένας κινούσε το άνω χείλος, ένας άλλος το κάτω, ένας τρίτος τη γλώσσα και δύο ακόμη άνοιγαν και έκλειναν τα μάτια.
«Οποιαδήποτε ψηφιακά γραφικά οδηγούσαν τα τέρατα προς ένα παστεριωμένο Χόλιγουντ, όπου όλα είναι τεχνητά, όπου όλα είναι υπερβολικά μοντέρνα», είπε.
Ο Yerzhanov ο ίδιος δεν είναι φίλος των ταινιών τρόμου, αλλά πιστεύει ότι οι καλύτερες του είδους δημιουργήθηκαν από δημιουργούς που δεν ειδικεύονται στο τρόμο, όπως το The Exorcist του William Friedkin ή το The Shining του Stanley Kubrick.
Δυστυχώς, οι θεατές εκτός Καζακστάν δεν έχουν ακόμη την ευκαιρία να δουν τη σειρά, αλλά ο σκηνοθέτης λέει ότι δουλεύει σκληρά ώστε να γίνει διαθέσιμη σε υπηρεσίες streaming.