Ο δρ. Στέφαν Νόιενφελντ, Επικεφαλής του Τμήματος Θαλάσσιας Οικολογίας και Ωκεανογραφίας στο Εθνικό Ινστιτούτο Υδάτινων Πόρων της Δανίας εξηγεί τι συμβαίνει
Τη δεκαετία του '90 και μέχρι τις αρχές του 2000, ο γάδος στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα φαινόταν ότι είχε γλιτώσει την συρρίκνωση χάρις σε μια σειρά μέτρων, στα οποία περιλαμβανόταν και η μείωση της αλιείας. Στη συνέχεια όμως και παρά τη μείωση της αλίευσης, τα αποθέματα γάδου μειώθηκαν δραματικά, λόγω της «μαζικής αδυναμίας αναπαραγωγής», όπως την αποκαλούν οι επιστήμονες.
Γιατί συνεχίζουν να μειώνονται τα αποθέματα γάδου; Ο δρ. Στέφαν Νόιενφελντ, Επικεφαλής του Τμήματος Θαλάσσιας Οικολογίας και Ωκεανογραφίας στο Εθνικό Ινστιτούτο Υδάτινων Πόρων της Δανίας μας εξηγεί:
«Δεν μπορούμε να απαντήσουμε μηχανικά, γιατί καταρρέουν τα αποθέματα γάδων. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι συμβαίνουν παράλληλα αρκετά πράγματα, που συνδέονται με αυτό το γεγονός. Για παράδειγμα, στα νότια της Βόρειας Θάλασσας η θερμοκρασία του νερού είναι ανεβασμένη. Υπάρχουν, όπως ξέρετε, το σενάριο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που προβλέπει άνοδο δύο βαθμών Κελσίου σε 100 χρόνια. Αυτό αφορά την παγκόσμια κλίμακα. Όταν όμως εστιάσουμε σε περιφερειακό επίπεδο, ειδικά στις ρηχές περιοχές, όπως είναι η Βόρεια Θάλασσα και η Βαλτική, που έχει βάθος κατά μέσο όρο 55 μέτρα, η υπερθέρμανση είναι πολύ πιο γρήγορη.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι με αυτή την άνοδο της θερμοκρασίας, αλλάζει όλο το οικοσύστημα. Ο χρόνος πολλαπλασιασμού των φυκιών και ο χρόνος κυκλοφορίας στο νερό των μικροοργανισμών, τους οποίους τρώνε οι γόνοι γάδου, έχουν αλλάξει. Και δεν είμαστε πλέον σίγουροι ότι ο συνδυασμός ή η έλλειψη συνδυασμού τροφής για τον γόνο και φυκιών λειτουργούν ακόμη αποτελεσματικά. Μπορεί να μην συνδέονται πλέον.
Στην Βαλτική θάλασσα, βιώνουμε περίοδο υποξίας. Αυτό συμβαίνει όταν το νερό, ο πυθμένας γίνεται μαύρος, γιατί δεν υπάρχει οξυγόνο. Με αποτέλεσμα όλοι οι οργανισμοί που ζουν στον πυθμένα και αποτελούν τροφή για τον γάδο, έχουν μειωθεί δραστικά.
Η αλίευση είναι σίγουρα παράγοντας που παίζει ρόλο. Δεν είμαι σίγουρος ότι συνεχίζει να είναι. Είναι πολύ δύσκολο να διαχωρίσουμε τις συνέπειες της αλίευσης από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Πολλές φορές είναι αλληλένδετες. Ο γενικός κανόνας είναι ότι κομβική σημασία για την αναπαραγωγή του συγκεκριμένου είδους είναι η βιομάζα των ψαριών που μπορούν να γεννήσουν αυγά, η αποκαλούμενη βιομάζα του ωοτόκου αποθέματος. Μπορούμε να ρυθμίσουμε αυτή τη βιομάζα. Ο,τι συμβαίνει μετά, είναι πέρα από τον έλεγχό μας».