Με ένα αρθρωτό σύστημα δέσμευσης άνθρακα για πλοία, η Alisha Fredriksson και η Roujia Wen βοηθούν στην απαλλαγή των θαλάσσιων μεταφορών από τις ανθρακούχες εκπομπές, ένα βότσαλο κάθε φορά.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η ναυτιλία διακινεί πάνω από το 80% του παγκόσμιου εμπορίου, αλλά είναι επίσης υπεύθυνη για πάνω από 800 εκατομμύρια τόνους εκπομπών CO₂ κάθε χρόνο. Και ενώ τα νέα καύσιμα και σχέδια των πλοίων μπορεί να χαράξουν μια πιο πράσινη πορεία για το μέλλον, κάνουν ελάχιστα για να βοηθήσουν τον τεράστιο στόλο των υπαρχόντων σκαφών που εξακολουθούν να βρίσκονται στο νερό σήμερα.
Αυτή είναι η πρόκληση που έθεσαν ως στόχο να επιλύσουν οι εδρεύουσες στο Ηνωμένο Βασίλειο μηχανικοί Alisha Fredriksson και Roujia Wen και η πρωτοποριακή τους καινοτομία τούς έχει πλέον εξασφαλίσει μια θέση μεταξύ των 10 κορυφαίων παγκοσμίως επιλεγμένων επιστημόνων για το Βραβείο Νέων Εφευρετών 2025, που απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (ΕΓΔΕ).
Μια συμπαγής λύση για μια μεγάλη πρόκληση του κλάδου
Μαζί, η Fredriksson, μια Σουηδο-Καναδή επιχειρηματίας στον τομέα της τεχνολογίας του κλίματος, και η Wen, μια Κινέζα μηχανικός με υπόβαθρο στην τεχνητή νοημοσύνη και τα εφαρμοσμένα μαθηματικά, ίδρυσαν από κοινού στο Ηνωμένο Βασίλειο τη Seabound, μια νεοφυή επιχείρηση που έχει αναπτύξει ένα συμπαγές σύστημα δέσμευσης άνθρακα για πλοία το οποίο μπορεί να τοποθετηθεί εκ των υστέρων. Σε αντίθεση με τα περισσότερα βιομηχανικά συστήματα δέσμευσης άνθρακα, τα οποία απαιτούν σύνθετη αποθήκευση επί του πλοίου ή δεξαμενές υψηλής πίεσης, η συσκευή της Seabound δεσμεύει το CO₂ απευθείας από την εξάτμιση του πλοίου και το ενώνει με μια ροφητική ουσία με βάση τον ασβέστη, μετατρέποντάς το σε στερεά σφαιρίδια ασβεστόλιθου. Η διαδικασία είναι απλή, ασφαλής και έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί σε οποιοδήποτε εμπορικό φορτηγό πλοίο.
«Αν φανταστείτε μια μικρή πέτρα, είναι βασικά σαν σφουγγάρι για CO₂», εξηγεί η Fredriksson. «Όταν το CO₂ περνά πάνω από το βότσαλο, απορροφάται και στη συνέχεια παγιδεύεται μέσα σε αυτό το βότσαλο.»
Το σύστημα είναι αρθρωτό και επεκτάσιμο. Μπορεί να εγκατασταθεί σε συνήθη εμπορευματοκιβώτια μεταφοράς και να τροφοδοτείται με θερμότητα από την εξάτμιση του πλοίου, απαιτώντας ελάχιστη πρόσθετη ενέργεια. Μετά τη δέσμευση, τα σφαιρίδια ασβεστόλιθου μπορούν να εκφορτωθούν ως σύνηθες φορτίο, αποφεύγοντας την ανάγκη για εξειδικευμένες λιμενικές υποδομές. Το υλικό μπορεί είτε να πωληθεί για χρήση σε κατασκευές είτε να υποβληθεί σε μετεπεξεργασία για απελευθέρωση και επαναχρησιμοποίηση του CO₂, επιτρέποντας την ανακύκλωση του ασβέστη για μελλοντικούς κύκλους δέσμευσης.
Από τη συνεργασία στο πανεπιστήμιο σε αντίκτυπο στον πραγματικό κόσμο
Η Fredriksson και η Wen συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο και ξεκίνησαν τη Seabound το 2021. Η Fredriksson είχε εργαστεί σε θαλάσσια ηλεκτροκαύσιμα, όπου είδε από πρώτο χέρι την έλλειψη δεσμευμένου CO₂ που απαιτείται για την παραγωγή. Η τεχνογνωσία της Wen στη μηχανική συστημάτων τις βοήθησε να αναπτύξουν ένα λειτουργικό πρωτότυπο. «Αρχικά, ο κόσμος πίστευε ότι ήταν τρελό που αναλάβαμε μια τόσο μεγάλη πρόκληση», λέει η Wen. «Μέχρι που είδαν το πρωτότυπό μας ύψους έξι μέτρων να έχει κατασκευαστεί στην πραγματικότητα. Στη συνέχεια, άρχισαν να βλέπουν ότι είναι πραγματικό και ότι συμβαίνει.»
Το σύστημά τους έχει έκτοτε δοκιμαστεί στη θάλασσα σε εμπορικό φορτηγό πλοίο, δεσμεύοντας CO₂ με αποδοτικότητα 78% και εκπομπές θείου με αποδοτικότητα 90%, σύμφωνα με τη Seabound. Η τεχνολογία όχι μόνο ανταποκρίνεται στους περιβαλλοντικούς στόχους, αλλά προσφέρει επίσης στους πλοιοκτήτες μια οικονομικά αποδοτική εναλλακτική λύση στην αντικατάσταση ολόκληρων στόλων, μια λύση κρίσιμης γεφύρωσης για τον κλάδο.
«Βιωσιμότητα σημαίνει να οικοδομήσουμε έναν κόσμο που λειτουργεί τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τον πλανήτη», αναφέρει η Wen. «Όχι μόνο για σήμερα, αλλά και για τις επόμενες γενιές.»
Η καινοτομία του δίδυμου υποστηρίζει άμεσα τον Στόχο Βιώσιμης Ανάπτυξης 13 των Ηνωμένων Εθνών (Δράση για το κλίμα), προσφέροντας έναν επεκτάσιμο τρόπο μείωσης των εκπομπών σε έναν από τους πιο δύσκολους τομείς.
Η καινοτομία τους δείχνει ότι ο καθαρισμός της ανοικτής θάλασσας δεν χρειάζεται να περιμένει για το μέλλον: μπορεί να ξεκινήσει με τα πλοία που βρίσκονται ήδη στο νερό.