Πολωνία: Αντιδράσεις και διαδηλώσεις για το νέο πιο αυστηρό καθεστώς αμβλώσεων

Πολωνία: Αντιδράσεις και διαδηλώσεις για το νέο πιο αυστηρό καθεστώς αμβλώσεων
Πνευματικά Δικαιώματα euronews
Από Valérie Gauriat
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Μεγάλες αντιδράσεις από την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που σχεδόν απαγορεύει τις αμβλώσεις στην Πολωνία

Πολωνία. Το ζήτημα των αμβλώσεων έχει ανεβάσει κατακόρυφα το πολιτικό και κοινωνικό θερμόμετρο στη χώρα.

Το φορτηγάκι που είναι παρκαρισμένο έξω από ένα από τα πιο μεγάλα νοσοκομεία της Βαρσοβίας, στέλνει ένα μήνυμα από τις ομάδες που είναι κατά της άμβλωσης. Εδώ βρίσκεται μία από τις λίγες μονάδες όπου μπορεί να γίνει ο τερματισμός της κύησης στην πολωνική πρωτεύουσα.

Μια απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας έχει κάνει πλέον ακόμη πιο αυστηρή τη νομοθεσία για τις αμβλώσεις. Η άμβλωση επιτρεπόταν μόνο σε περίπτωση βιασμού, αιμομιξίας, κινδύνου της υγείας της μητέρας, σοβαρών προβλημάτων ή ανίατης ασθένειας του εμβρύου. Στην τελευταία περίπτωση, μετά την απόφαση, απαγορεύεται πλέον να γίνει άμβλωση.

Λίγες μέρες πριν γίνει επίσημη η απόφαση, συναντήσαμε την μαιευτήρα Άννα Παρζίνσκα, μία από τις λίγες γιατρούς που κάνουν αμβλώσεις στην Πολωνία: «Οι γυναίκες που συναντώ, ήθελαν πάντα να μείνουν έγκυες. Περίμεναν πολύ καιρό την εγκυμοσύνη. Μερικές ασθενείς παρουσιάζουν ανωμαλίες που δεν θα επιτρέψουν στο νεογνό να ζήσει χωρίς βοήθεια, μετά τη γέννηση. Είχαμε μια ασθενή, που δύο πολωνικά νοσοκομεία αρνήθηκαν να τερματίσουν την κύησή της. Το έμβρυό της είχε σοβαρό πρόβλημα στα νεφρά. Τα νεφρά δεν αναπτύσσονταν. Το μωρό δεν μπορεί να επιβιώσει, όταν έχει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Εάν πιέσεις μια γυναίκα να γεννήσει, γνωρίζοντας ότι η ημερομηνία γέννησης, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ημερομηνία θανάτου του νεογνού της, είναι κατά τη γνώμη μου εντελώς ανήθικο».

Η Άννα είναι αποφασισμένη να συνεχίσει να βοηθά γυναίκες, που έρχονται σ’ αυτήν, παρά την απαγόρευση: «Οι γυναίκες που μαθαίνουν ότι το έμβρυό τους έχει κάποια ανίατη ασθένεια, ότι θα πεθάνει μία, δύο μέρες ή ένα χρόνο μετά τη γέννησή του, ότι δεν θα μπορέσει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, ότι όλη η ζωή του θα είναι πόνος και ιατρικές εγχειρήσεις, παρουσιάζουν σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα. Έχουν επίσης τάσεις αυτοκτονίας, γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ότι θα βλέπουν το παιδί τους να υποφέρει. Σ’ αυτό το στάδιο, μπορούμε να επιτρέψουμε στις ασθενείς μας να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους, λόγω της άμεσης απειλής της υγείας ή της ζωής τους».

Λούμπλιν

Κατευθυνόμαστε στο Λούμπλιν, στα ανατολικά της Πολωνίας. Η πόλη είναι γνωστή ως μια από τις πιο συντηρητικές περιοχές της χώρας. Μόνο τρεις νόμιμες αμβλώσεις καταγράφηκαν πέρσι στα νοσοκομεία του Λούμπλιν.

Ο Φραγκισκανός ιερέας Φιλίπ Μουτζίνσκι θέλει να προσφέρει στις γυναίκες μια εναλλακτική αντί της άμβλωσης, σε περίπτωση που το έμβρυο παρουσιάζει κάποιο σοβαρό ιατρικό πρόβλημα. Το περιγεννητικό θεραπευτήριο που διοικεί, δέχεται μωρά που έχουν γεννηθεί με σοβαρές σωματικές και νευρολογικές αναπηρίες. Μερικά διατηρούν την επαφή με τις οικογένειές τους. Άλλα εγκαταλείφθηκαν μετά τη γέννησή τους. Το προσδόκιμο ζωής τους είναι συχνά βραχύ: «Μερικές φορές οι συνθήκες διαμονής είναι τρομερά κακές και το μωρό χρειάζεται κάποια περιποίηση. Αυτό το θεραπευτήριο προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Μερικές φορές η ασθένεια εξελίσσεται τόσο γρήγορα, που το παιδί θέλει συνεχή φροντίδα όλο το 24ωρο, την οποία μπορούμε να προσφέρουμε σε μια πτέρυγα, όπως αυτή εδώ».

Βαλερί Γκοριά, Euronews: «Καταλαβαίνετε τους γονείς που αποφασίζουν να σταματήσουν την κύηση, γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν την ιδέα ενός παιδιού με σοβαρή αναπηρία»;

«Φυσικά και τους κατανοώ. Καταλαβαίνουμε. Αυτή η εμπειρία δημιουργεί μια αίσθηση τεράστιας αδυναμίας, μια έλλειψη σημείων αναφοράς και ταυτόχρονα μια ανικανότητα να καταλάβεις ποιος είσαι. Γι’ αυτό υπάρχει αυτό το περιγεννητικό θεραπευτήριο. Να καταλάβουν αυτοί οι γονείς που είναι. Αυτοί είναι που θα πάρουν τις αποφάσεις.Το γεγονός ότι τους βοηθάμε, τους προσφέρει την αίσθηση ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, αφού έχουν στήριξη. Και αποφασίζουν να αναλάβουν το ρίσκο του δικαιώματος που έχει το παιδί τους στη ζωή, αντί του ρίσκου να αφαιρέσουν τη ζωή του. Τους βοηθάμε να γνωρίζουν όλες τις συνέπειες» απαντά ο Φιλίπ Μουτζίνσκι.

Ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής ταυτόχρονα, ο ιερέας κάνει συνεδρίες υποστήριξης πολλών ζευγαριών, όπως είναι αυτό το ζευγάρι που προσκάλεσε να μας μιλήσουν στην κάμερα.

Η Κάσια και ο Σλάβεκ Λούκασιουκ είναι γονείς δύο εφήβων. Γιορτάζουν τα γενέθλια του παιδιού τους Σάμιουελ τα τελευταία πέντε χρόνια. Πέθανε 30 λεπτά μετά τη γέννησή του. Γνώριζαν ότι υπήρχε αυτή η πιθανότητα, αρκετό καιρό πριν το τέλος της νόμιμης περιόδου των 24 εβδομάδων που επιτρέπεται ο τερματισμός της κύησης, σε περίπτωση προβλήματος του εμβρύου. Δεν τους πέρασε ούτε καν από το μυαλό να κάνουν κάτι τέτοιο. Είναι και οι δύο βαθιά θρησκευόμενοι:

«Η μόνη επιλογή που είχα, σύμφωνα με τη συνείδησή μου ήταν να επιλέξω τη ζωή. Είναι αδύνατον σε τέτοιες καταστάσεις, να αποφύγεις τον πόνο. Είτε είναι πόνος που έχει να κάνει με την εγκυμοσύνη, με τη γέννηση ή την ανατροφή ενός ανάπηρου παιδιού ή είναι πόνος από τις ενοχές που έχεις, όταν κάνεις έκτρωση ενός άρρωστου εμβρύου. Όταν το κεφάλαιο της ζωής ενός ανθρώπου ολοκληρώνεται, όταν θάβεις ένα παιδί, υπάρχει μια πραγματικότητα. Επισκέπτεσαι τον τάφο του και έχεις τα ανάλογα συναισθήματα. Αλλά επειδή έχω πίστη, ελπίζω και πιστεύω ότι το παιδί μου δεν βρίσκεται στο χώμα. Είναι στους ουρανούς, σε έναν καλύτερο κόσμο» ομολογεί η Κάσια. Ο άνδρας της συμπληρώνει: «Δεν μπορούμε να τον φέρουμε πίσω. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος. Αλλά θέλουμε να κάνουμε τα πάντα για να βρεθούμε μαζί του στον παράδεισο, όπως εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει. Θέλουμε να βοηθήσουμε και άλλους σε παρόμοιες καταστάσεις, μέσω της δικής μας εμπειρίας να πάρουν μια απόφαση, που δεν θα τους δημιουργήσει τόσο πολύ πόνο μετά».

Μέσω συζητήσεων με γονείς όπως η Κάσια και ο Σλάβεκ και με τον ιερέα, το νεαρό ζευγάρι Ανιέσκα και Αρκάντιους Γιάνικ βρήκε τις απαντήσεις, όταν έμαθε ότι το αγέννητο παιδί τους έπασχε από μια πολύ σοβαρή ασθένεια την 20η εβδομάδα της κύησης. Η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά δύο μήνες, πριν τον τοκετό: «Οι πιθανότητες να γεννηθεί ή να επιζήσει κατά τη γέννηση ήταν ελάχιστες, αλλά έπρεπε να λάβουμε υπόψη μας και αυτή την περίπτωση. Ξέρω ότι αν είχαμε αποφασίσει να τερματίσουμε την εγκυμοσύνη, επειδή πιστεύουμε στο Θεό, πιστεύω σ’ Αυτόν, θα είχα να σηκώνω αυτό το βάρος» εξηγεί η Ανιέσκα. Ο άνδρας της συμπληρώνει: «Και υπήρχε η σκέψη ότι ίσως υποφέρει. Ότι θα υπέφερε αφού γεννιόταν. Θέλεις απλά να κάνεις το σωστό. Δεν γνωρίζαμε πώς. Ήταν εδώ στο θεραπευτήριο, όπου αντιλήφθηκα τι ήθελα πραγματικά».

Για αντίστοιχα ζευγάρια, η απόφαση του αν κάνουν ή όχι άμβλωση σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος υγείας του εμβρύου, δεν πρέπει να αφήνεται στην ευχέρεια του νόμου: «Πρέπει να υπάρχει νόμος, αλλά ο νόμος να μην επιβάλει απαγορεύσεις. Πρέπει να προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες και ενημέρωση στον κόσμο. Ευκαιρίες για το τι είδους βοήθεια μπορούν να βρουν οι άνθρωποι σε μια κατάσταση που βιώνουν και πώς το κράτος μπορεί να τους βοηθήσει να πάρουν μια σοφή απόφαση. Δεν μπορεί όμως να τους καταδικάζει στο να υποφέρουν, όταν δεν έτοιμοι γι’ αυτό» τονίζει ο Σλάβεκ Λούκασιουκ.

Ο πατήρ Φίλιπ θέλει να γνωρίσουμε την Άγκατα. Το τρίτο της παιδί, η 12χρονη Αμέλια έχει σύνδρομο Έντουαρντς. Δεν μπορεί να περπατήσει, να μιλήσει, να φάει ή να έχει κανονική ανάπτυξη. Ούσα διαζευγμένη, η Άγκατα εγκατέλειψε τα πάντα για να φροντίσει την κόρη της, με τη βοήθεια της μάνας της και ένα κρατικό επίδομα 450 ευρώ το μήνα. Πιστεύει ότι η άμβλωση πρέπει να απαγορευθεί σε όλες τις περιπτώσεις. Πρέπει όμως να γίνουν πολλά πέρα από την απλή απαγόρευση: «Η απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις αμβλώσεις είναι ένα ζήτημα. Αυτή η απόφαση όμως πρέπει να συνοδεύεται με τεράστια υποστήριξη στις γυναίκες που γεννούν ανάπηρα παιδιά. Αυτές μένουν μόνες τους, χωρίς την υποστήριξη του πατέρα. Δεν έχουν καθόλου λεφτά. Είναι στα όρια της ανέχειας. Δεν υπάρχει καμιά έξωθεν υποστήριξη. Δεν κάνουν τίποτε γι’ αυτές. Οι γυναίκες αυτές πέφτουν γρήγορα σε κατάθλιψη. Φτάνουν να πεθάνουν με το παιδί. Είναι σε πολύ μεγάλη κατάθλιψη. Μερικές φορές τις οδηγεί στο να αυτοκτονήσουν» αναφέρει η Άγκατα Άφτικα.

Χρειάστηκαν να περάσουν τρεις μήνες για να γίνει η δημοσίευση της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου στην εφημερίδα της κυβέρνησης, ώστε να τεθεί σε ισχύ. Όσοι είναι κατά των αμβλώσεων πανηγύρισαν. Η καθυστέρηση στην δημοσίευση οφειλόταν για πολλούς στις πρωτόγνωρες διαμαρτυρίες υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα. Για πολλούς Πολωνούς αυτή η απαγόρευση δεν είναι απλά μια επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών. Είναι μια ακόμη επίθεση στα θεμελιώδη δικαιώματα όλων των πολιτών.

Τον Νοέμβριο που μας πέρασε, ομάδες γυναικών διοργάνωσαν πολλές εκδηλώσεις για να δηλώσουν δημόσια ότι έκαναν έκτρωση. Αυτό δεν είχε ξαναγίνει στην Πολωνία. Η Νατάλια διδάσκει στο πανεπιστήμιο και είναι συγχρόνως δραστήριο μέλος της Dream Team της Άμβλωσης, μιας οργάνωσης που βοηθά τις γυναίκες να τερματίσουν την κύησή τους. Τη συναντήσαμε σπίτι της, λίγες εβδομάδες αργότερα.

Η τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης της οργάνωσης προσφέρει συμβουλές και υποστήριξη σε γυναίκες που θέλουν να πάρουν χάπια άμβλωσης ή να ταξιδέψουν σε μια γειτονική χώρα, όπου η άμβλωση είναι νόμιμη. Το τηλέφωνό της δεν έχει σταματήσει να χτυπά από τότε που έγινε η ανακοίνωση της νέας απαγόρευσης.

1000 νόμιμες αμβλώσεις καταγράφονται ετησίως στην Πολωνία. Αυτός όμως ο αριθμός αντιπροσωπεύει ένα πολύ μικρό ποσοστό των Πολωνών γυναικών που θέλουν να τερματίσουν την κύησή τους. Η Νατάλια κάνει αγώνα για να έχουν όλες οι γυναίκες δικαίωμα στην άμβλωση, για όλες όσες αναγκάζονται να κάνουν αυτή τη διαδικασία παράνομα και κρυφά, λόγω της νομοθεσίας. Αυτή πήρε τα χάπια της έκτρωσης πριν από 8 χρόνια: «Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα ήταν αυτό το αίσθημα της μοναξιάς. Ντρεπόμουν πολύ να ζητήσω βοήθεια. Πίστευα ότι κανείς δεν θα με καταλάβει. Κανείς δεν θα με στηρίξει και κανείς δεν θα είναι στο πλευρό μου σ’ αυτή τη δοκιμασία. Η πιο σημαντική συνέπεια του τωρινού νόμου για μένα είναι ότι δημιουργεί ένα αίσθημα ντροπής. Το δεύτερο είναι ότι δημιουργεί κοινωνική ανισότητα. Ζούμε σε μια χώρα όπου όλο και περισσότεροι πολίτες ζουν φτωχά. Δεν έχουν τα χρήματα για να κάνουν άμβλωση στην Γερμανία, την Ολλανδία ή την Αγγλία, γιατί κοστίζει ακριβά. Η πανδημία έδειξε την αδικία του νέου νόμου. Όταν άρχισε να εξαπλώνεται, κόσμος μας έπαιρνε τηλέφωνο και μας έλεγε για παράδειγμα "Πριν δύο εβδομάδες, θέλαμε αυτή την εγκυμοσύνη. Τώρα είναι αδύνατον να συνεχίσω, γιατί έχασα τη δουλειά μου και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με ένα ακόμη παιδί. Δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε"».

Συναντήσαμε τον Μπαρτλομιέ Βρομπλέφσκι έναν από τους βουλευτές που υποστήριξαν την πρωτοβουλία του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Είναι μέλος του κυβερνώντος κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη: «Μια ομάδα βουλευτών έφεραν αυτό το αίτημα στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Το δικαίωμα στη ζωή αναφέρεται ρητά στο σύνταγμα της Πολωνίας. Είναι ένα καθολικό δικαίωμα, που προστατεύει όλα τα ανθρώπινα όντα. Από την αρχή ως το τέλος της ζωής τους. Έτσι ώστε άνθρωποι που είναι άρρωστοι ή ανάπηροι να έχουν το ίδιο δικαίωμα στη ζωή, όπως και οι υγιείς. Πρέπει να αναρωτηθούμε: Μπορεί η θέληση της πλειοψηφίας να αποφασίσει για το δικαίωμά μας στη ζωή; Ή το δικαίωμα στη ζωή μας δίνεται απλά γιατί είμαστε ανθρώπινα όντα; Το να σχετίζεται αυτή η έννοια, να εξαρτάται από τη διάθεση της κοινωνίας, δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, στη σωστή κατεύθυνση για την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Δεν μπορεί η πλειοψηφία, ακόμη κι αν είναι η πλειοψηφία των πολιτών να αποφασίζει ποιος είναι ανθρώπινο ον και ποιος όχι».

Αργότερα το βράδυ, η μεγαλύτερη φεμινιστική οργάνωση της χώρας, «Οι γυναίκες απεργούν», εγκαινίασε έναν νέο κύκλο διαδηλώσεων. Παρά την πίεση της αστυνομίας και τις απαγορεύσεις λόγω Covid-19, οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα.

Οι κινητοποιήσεις δεν περιορίζονται μόνο στο νόμο για την άμβλωση, όπως υποστηρίζει η ηγεσία του κινήματος. Η Μάρτα Λέμπαρτ τονίζει: «Το κάνουμε για την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα θεμελιώδη δικαιώματα, για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την ελευθερία των ΜΜΕ, για ελεύθερες εκλογές, για το καθετί. Θέλουμε ελευθερία. Είναι πραγματικά αστείο που μια καθολική συντηρητική χώρα όπως η Πολωνία, θεωρεί την άμβλωση ως σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία, γιατί αυτό ακριβώς είναι. Θέλουμε να φύγει η κυβέρνηση».

Μια κυβέρνηση που οι αντίπαλοί της την κατηγορούν ότι είναι σε συνεννόηση με τους σκληροπυρηνικούς καθολικούς κύκλους της χώρας. Πριν λίγους μήνες, αυτή η εκκλησία στην Βαρσοβία, καλύφθηκε με συνθήματα των υπέρμαχων της άμβλωσης. Ένας από τους ιερείς της, ο Ρόμαν Τρισίνσκι είναι γνωστός για τις υπερσυντηρητικές θέσεις του. Η νέα απαγόρευση, κατά τη γνώμη του δεν είναι αρκετή. Πέρα από τις περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων του εμβρύου, θέλει να απαγορευθεί η άμβλωση και στις περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας και κινδύνου της υγείας της μητέρας:

«Υπάρχει ένας πολιτισμός θανάτου που απλώνεται σε όλο τον κόσμο, μέσω των αθεϊστικών κινημάτων. Είναι ενάντια στη ζωή. Είναι ένας πολιτισμός θανάτου. Το Ευαγγέλιο από την άλλη πλευρά είναι ο πολιτισμός της ζωής και της αγάπης. Και εδώ υπάρχει σύγκρουση δύο πραγματικοτήτων. Ένας αγώνας. Το γεγονός ότι ξεκίνησαν διαδηλώσεις, ότι κάποιοι άνθρωποι χειραγωγούνται και κατευθύνονται, νέοι άνθρωποι, νέα κορίτσια είναι πραγματικά κρίμα. Είναι καταστροφή. Αφήνει ένα τραύμα στο νεαρό κορίτσι που περπατά στους δρόμους, που φωνάζει ότι είναι υπέρ της άμβλωσης, χωρίς κανένα όριο. Δεν καταλαβαίνει τι κάνει. Αλλά αυτό μένει στην ψυχή της, στη συνείδησή της, στην καρδιά της. Μερικά ίχνη μένουν. Αυτό πιστεύω».

Τέτοιες απόψεις απορρίπτονται κατηγορηματικά από όσες υποστηρίζουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός τους. Την αποκαλούμε Εύα. Έκανε έκτρωση πριν λίγα χρόνια στην Σλοβακία. Το να μιλήσει ανοικτά γι’ αυτό το θέμα, μπορεί να της κοστίσει τη δουλειά της στο δημόσιο. Το στίγμα είναι τεράστιο.

Βαλερί Γκοριά, Euronews: «Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα για σένα σ’ αυτή τη διαδικασία; Η έκτρωση ή όλα τα υπόλοιπα που την περιβάλλουν»;

Εύα: «Όλα τα υπόλοιπα. Ήμουν τρομερά θυμωμένη, γιατί όλοι ήταν εχθρικοί προς εμένα. Δεν ήθελαν να με βοηθήσουν, να μου δώσουν ούτε ένα χαρτί που να λέει, δώστε στην κυρία τα φάρμακα που χρειάζεται. Μετά την έκτρωση, αισθάνθηκα ψυχικά υγιής. Ηρέμησα. Ανακουφίστηκα. Όχι! Καμιά ενοχή! Καμιά τύψη! Καμιά κατάθλιψη! Κανένα από τα σύνδρομα τα οποία αυτοί αναφέρουν. Το μόνο αίσθημα που είχα ήταν τρομερός θυμός. Δεν έκανα κάτι λάθος. Το να γεννήσεις ένα μωρό που κανείς δεν θέλει, δεν είναι τραγωδία; Γιατί εγώ πιστεύω ότι είναι τραγικό. Στο κέντρο της Ευρώπης, τον 21ο αιώνα. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματά μας σ’ αυτή τη χώρα. Στο όνομα του Θεού και της Καθολικής Εκκλησίας, που έχει την ίδια δύναμη με τον Θεό τουλάχιστον εδώ στην Πολωνία. Ναι! Είμαι ρωμαιοκαθολική. Χριστιανή. Έχω βαπτιστεί. Είμαι περήφανη, γιατί αγωνίστηκα για μένα, για τη ζωή μου όπως ήταν τότε και όπως είναι σήμερα.Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι πρέπει να συνεχίσω να αγωνίζομαι για την ίδια μου τη ζωή. Ότι πρέπει να πείσω κάποιον ότι έχω αξία ως άνθρωπος. Ότι το σώμα μου ανήκει σε μένα και δεν ανήκει στο κράτος. Τουλάχιστον όσον αφορά το δικαίωμα αναπαραγωγής».

Την νύχτα εφαρμογής της νέας απαγόρευσης, οι οργανώσεις που είναι υπέρ της άμβλωσης διαδήλωσαν άλλη μια φορά, αμφισβητώντας την νομιμότητα της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Το Συμβούλιο της Ευρώπης την χαρακτήρισε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι Πολωνοί υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν δεσμευτεί να καταθέσουν προσφυγή κατά των υπευθύνων του νέου νόμου για κατάχρηση εξουσίας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιβραλτάρ: Δημοψήφισμα για τις αμβλώσεις

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία