Ποια απειλή είχε διαγνώσει ορθά αν και με λάθος «ύφος» ο Ντόναλντ Τραμπ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΩς το ισχυρότερο μέλος του ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έδιναν πάντα τον τόνο στην στρατηγική της Συμμαχίας.
Τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Τραμπ έπληξαν τη συμμαχία που φάνηκε να χάνει τον βηματισμό της και να αναρωτιέται για το μέλλον της.
Η φετινή Σύνοδος διεξήχθη σε εντελώς διαφορετικό κλίμα. Χαμόγελα, αισιοδοξία και διάθεση για ενότητα.
Δεν είναι ωστόσο λίγοι οι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι η σκιά του Ντόναλντ Τραμπ παραμένει βαριά και επηρεάζει τη στάση της συμμαχίας απέναντι στις νέες απειλές.
Ο Φαμπρίς Ποτιέ, στρατηγικός αναλυτής της Rasmussen Global εκτιμά πως «υπάρχει συνέχεια σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα μεταξύ της περιόδου Τραμπ και της περιόδου που ξεκινά επί Μπάιντεν. Για παράδειγμα το θέμα της Κίνας. Εκτιμώ ότι η ρητορική που βλέπουμε σήμερα θα είναι παρόμοια με αυτή που ακούμε τα τελευταία χρόνια».
Και πρέπει να πω ότι, παρόλο που το ύφος ήταν ενοχλητικό και αποδιοργανωτικό, η προηγούμενη κυβέρνηση εν μέρει ορθώς είχε επισημάνει πως η Κίνα είναι η νέα μεγάλη πρόκληση που πρέπει οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη να αντιμετωπίσουν από κοινού.
Ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει να βλέπει τη Ρωσία ως την κύρια απειλή, οι κυβερνοεπιθέσεις και τα μη συμβατικά μέσα πολέμου αποτελούν μια αυξανόμενη πηγή ανησυχίας για τη συμμαχία, κάτι που δυνητικά θα μπορούσε να ενεργοποιήσει τη συλλογική αμυντική ρήτρα του ΝΑΤΟ.
Ο Όλγκα Όλικερ, διευθύντρια προγραμμάτω στο International Crisis Group υποστηρίζει ότι «δεν είναι κάθε επίθεση στον κυβερνοχώρο το ίδιο πράγμα με μια στρατιωτική απειλή. Μια επίθεση που ουσιαστικά καταρρίπτει έναν ιστότοπο, εμφανίζει μηνύματα σε έναν ιστότοπο κάποιου, μέχρι να αποδειχθεί τι είναι δεν σημαίνει ότι συγκεντρώνονται στρατεύματα στα σύνορα, Συμβαίνουν πολλά. Πιστεύω όμως απέχει το σημείο όπου συμβαίνει κάτι που εμπίπτει στο άρθρο 5 και αρχίζουν οι επιπτώσεις που προσομοιάζουν με μιας στρατιωτικής επίθεσης κατά την οποία καταστρέφονται υποδομές και άνθρωποι κινδυνεύουν ή και χάνουν τη ζωή τους».
Ο τρόπος αντιμετώπισης μιας τέτοιας κυβερνοεπίθεσης παραμένει ασαφής. Υπάρχουν τεράστιες τεχνολογικές ανισότητες μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ και για τον λόγο αυτό ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η συμμαχία πρέπει να αντιδρά με περισσότερο συμβατικά μέσα.