Η απαρτία δεν επιτεύχθηκε για κανένα από τα πέντε ερωτήματα σχετικά με την ιθαγένεια και εργατικά ζητήματα! Τα εκλογικά κέντρα έκλεισαν στις 3 μ.μ. σε όλη την Ιταλία αλλά η συμμετοχή περιορίζεται πολύ κάτω από το 50% που είναι το όριο για να υπάρξει «απαρτία»...
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η προσέλευση των Ιταλών πολιτών, οι οποίοι επέλεξαν να εκφράσουν την βούλησή τους για τα πέντε δημοψηφίσματα που αφορούσαν τα εργασιακά δικαιώματα και την παροχή της υπηκοότητας στους ξένους πολίτες, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, δεν ξεπέρασε το 30%.
Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμά τους είναι άκυρο, διότι ο σχετικός νόμος ορίζει ότι για να θεωρηθεί έγκυρο το κάθε δημοψήφισμα, πρέπει να ψηφίσει τουλάχιστον το 50%+1 των εχόντων δικαίωμα.
Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το κόμμα της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι υπογράμμισε: «Ο μόνος πραγματικός στόχος του δημοψηφίσματος αυτού ήταν να πέσει η κυβέρνηση. Στο τέλος, όμως, οι Ιταλοί εκφράσθηκαν υπέρ της πτώσης της αντιπολίτευσης».
Υπενθυμίζεται ότι τα κόμματα της συντηρητικής κυβερνητικής συμμαχίας που κυβερνά την χώρα είχαν ταχθεί υπέρ της αποχής, ενώ οι μεγαλύτερες δυνάμεις της αντιπολίτευσης (Δημοκρατικό Κόμμα, Πέντε Αστέρια και Ιταλική Αριστερά με Οικολόγους) υποστήριξαν το «ναι» στα δημοψηφίσματα.
Ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του κόμματος Φόρτσα Ιτάλια, Αντόνιο Ταγιάνι δήλωσε, παράλληλα, ότι η κυβερνητική πλειοψηφία θα αναλάβει πρωτοβουλία με στόχο να αυξηθεί ο αριθμός των υπογραφών που είναι αναγκαίος για να ζητείται η διοργάνωση δημοψηφίσματος. Μέχρι σήμερα, ο σχετικός αριθμός είναι 500.000 υπογραφές.
Από τους Ιταλούς ριζοσπάστες και το κόμμα «Περισσότερη Ευρώπη», οι οποίοι στήριξαν το δημοψήφισμα για την χορήγηση της υπηκοότητας, υπογραμμίζεται ότι «κέρδισε η οργανωμένη αποχή, η οποία ευνοήθηκε από την έλλειψη επαρκούς πληροφόρησης και από μια αυθόρμητη μορφή αποχής».
Σε ό,τι αφορά τα τέσσερα δημοψηφίσματα για την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων, οι πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες ψήφισαν «ναι» σε ποσοστό που κυμαίνεται από το 85% μέχρι το 88%. Για το δημοψήφισμα που ζητούσε την μείωση του απαιτούμενου χρόνου, από δέκα σε πέντε έτη, ώστε να μπορεί να χορηγείται η ιταλική υπηκοότητα σε ξένους πολίτες που ζουν μόνιμα στην χώρα, ψήφισε υπέρ το 62% των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες.
Τα πέντε ερωτήματα σχετικά με την εργασία και την ιθαγένεια κατά συνέπεια δεν περνάνε, αφού δεν συγκεντρώνεται η απαραίτητη απαρτία. Το ποσοστό συμμετοχής, με βάση τα στοιχεία από περισσότερα από 60.000 από τα 61.591 τμήματα, είναι λίγο πάνω από 30%, άρα απίθανο να ανέβει πάνω από το 50%. Η καταμέτρηση ξεκίνησε όταν τα εκλογικά τμήματα έκλεισαν στις 3.00 μ.μ. της Δευτέρας 9 Ιουνίου τοπική ωρα (4.00μμ ωρα Ελλάδος και Κύπρου. Πέρα πάντως από τα δημοψηφίσματα, διεξήχθησαν και τοπικές εκλογές σε αρκετούς δήμους, ενώ επτά δήμοι κρίθηκαν από τον πρώτο γύρο στη Σαρδηνία.
Οπως προαναφέρθηκε, για το δημοψήφισμα για τα εργασιακά, το "Ναι" ήταν μπροστά με ποσοτίο περίπου 85% και στα τέσσερα ερωτήματα. Η ψήφος του "Ναι" ήταν επίσης μπροστά για την ερώτηση νούμερο πέντε σχετικά με την ιθαγένεια, με ποσοστό άνω του 60%. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ωστόσο, τα δημοψηφίσματα δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα αφού προϋπόθεση για την εφαρμογή τους είναι ότι πρέπει να ψηφίσει τουλάχιστον το 50% + 1 των εκλογέων που έχουν δικαίωμα ψήφου (απαρτία).
Λεπτομέρειες για τα πέντε ερωτήματα του δημοψηφίσματος
Ερώτηση αριθ. 1 - Σύμβαση εργασίας με αυξανόμενη προστασία - Ρύθμιση των παράνομων απολύσεων: Κατάργηση
Τυπωμένο σε ανοιχτό πράσινο ψηφοδέλτιο, το πρώτο ερώτημα αφορούσε τον λεγόμενο νόμο για την απασχόληση και καλεί να ψηφιστεί αν θα καταργηθεί ή όχι το μέρος του νόμου που περιέχει την πειθαρχία στις απολύσεις που προβλέπεται από το "contratto a tutele crescenti", το οποίο θεσπίστηκε το 2015 και αποτελεί ήδη αντικείμενο διαφόρων δικαστικών αποφάσεων και ερμηνειών.
Εάν είχε κερδίσει το "Ναι", θα επέτρεπε την επαναπρόσληψη του παράνομα απολυμένου εργαζομένου, ο οποίος λόγω της διαγραφής του άρθρου 18 του καταστατικού των εργαζομένων δεν το δικαιούται πλέον.
Με το "Όχι", αυτό το μέρος του νόμου για την απασχόληση παραμένει αμετάβλητο και η επανένταξη του εργαζομένου στην επιχείρηση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν έχει γίνει απόλυση με διακρίσεις, για λόγους που σχετίζονται με πολιτικές ή θρησκευτικές ιδέες, κατά τη διάρκεια άδειας μητρότητας ή γάμου ή μόνο προφορικά, ή για αδικαιολόγητη πειθαρχική απόλυση. Σε άλλες περιπτώσεις, η οικονομική αποζημίωση αρκεί για να παραμείνει η απόλυση σε ισχύ.
Ερώτηση αριθ. 2 - Μικρές επιχειρήσεις - Απολύσεις και αποζημίωση: Μερική κατάργηση
Εκτυπωμένο σε πορτοκαλί ψηφοδέλτιο, το δεύτερο ερώτημα αφορούσε την αποζημίωση για παράνομη απόλυση εργαζομένων σε μικρές επιχειρήσεις, η οποία επί του παρόντος δεν μπορεί να υπερβαίνει τον μισθό έξι μηνών.
Εάν είχε κερδίσει το "Ναι", το όριο θα είχε καταργηθεί και η αποζημίωση θα μπορούσε να είναι πιο μεγάλη. Με το "Όχι", το ανώτατο όριο αποζημίωσης των έξι μηνών παραμένει.
Ερώτηση αριθ. 3 - Μερική κατάργηση των κανόνων σχετικά με την επιβολή χρονικού ορίου στις συμβάσεις εργασίας, τη μέγιστη διάρκεια και τους όρους παράτασης και ανανέωσης
Τυπωμένο σε γκρίζο χρώμα ψηφοδελτίου, το τρίτο ερώτημα αφορούσε ακόμη τον νόμο περί απασχόλησης του 2015, αλλά σε αυτή την περίπτωση αφορά τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι οποίες τροποποιήθηκαν αργότερα από την κυβέρνηση Κόντε και στη συνέχεια από τη σημερινή κυβέρνηση Μελόνι με το διάταγμα για την εργασία. Προτείνεται η επαναφορά της υποχρέωσης να δηλώνεται ο λόγος για τον οποίο κάποιος προτίθεται να χρησιμοποιήσει μια τέτοια σύμβαση και όχι μια μεγαλύτερης διάρκειας, ακόμη και για συμβάσεις εργασίας διάρκειας μικρότερης των 12 μηνών, προκειμένου να διασφαλιστεί μεγαλύτερη προστασία για τους εργαζόμενους.
Εάν είχε επικρατήσει το "Ναι", η αιτιολογία θα είχε επανεισαχθεί για τις συμβάσεις εργασίας κάτω των 12 μηνών. Με την ψήφο του "Όχι", παραμένει σε ισχύ η νομοθεσία, η οποία αποκλείει για τις ανανεώσεις και τις παρατάσεις την ανάγκη αιτιώδους ρήτρας για συμβάσεις έως 12 μηνών και εισήγαγε νέες αιτιώδεις ρήτρες για συμβάσεις μεταξύ 12 και 24 μηνών, συμπεριλαμβανομένης αυτής για τεχνικές, οργανωτικές ή παραγωγικές ανάγκες που προσδιορίζονται από τα μέρη ελλείψει συμβατικής πρόβλεψης, η οποία μπορεί να προβλεφθεί μέχρι το τέλος του έτους.
Τυπωμένο σε ρουμπινί κόκκινο ψηφοδέλτιο , το τέταρτο ερώτημα αφορούσε τον λεγόμενο νόμο ενοποίησης του 2008 και αποσκοπούσε στην επέκταση της ευθύνης της εργοληπτικής εταιρείας, η οποία σήμερα καλύπτει μόνο γενικούς κινδύνους, ώστε να συμπεριλάβει ατυχήματα που συνδέονται ειδικά με το είδος των εργασιών που εκτελούνται. σε θανάτους σε εργοτάξια.
Το δημοψήφισμα αποσκοπούσε στην κατάργηση του κανόνα που αποκλείει την αλληλέγγυα ευθύνη του πελάτη, του εργολάβου και του υπεργολάβου για ατυχήματα και συμβάντα αυτού του τύπου. Εάν είχε κερδίσει το "Ναι", η ευθύνη όλων για τραυματισμούς και ατυχήματα εργαζομένων θα είχε περάσει. Με την ψήφο "Όχι", η ευθύνη του εντολέα παραμένει περιορισμένη.
Εκτυπωμένη σε κίτρινη κάρτα, η πέμπτη και τελευταία ερώτηση αφορούσε την απόκτηση ιταλικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς. Προτεινόταν η μείωση στο μισό του χρόνου νόμιμης διαμονής στην Ιταλία, που ορίζεται από το άρθρο 9 του νόμου 91 του 1992, μετά την οποία ένας πολίτης τρίτης χώρας δικαιούται να υποβάλει αίτηση για την ιταλική ιθαγένεια.
Εάν είχε επικρατήσει το "Ναι" , η απαιτούμενη περίοδος διαμονής θα μειωνόταν από 10 σε 5 έτη. Με την ψήφο του "Όχι", η τρέχουσα ελάχιστη απαίτηση των 10 ετών παραμένει.