Συνεργάτης του Think Tank Bruegel αναφέρει ότι παρά τα πλήγματα των ΗΠΑ, η Τεχεράνη έχει την ικανότητα να κατασκευάσει πυρηνικό όπλο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Μόνο η αλλαγή καθεστώτος θα εξουδετερώσει πλήρως την απειλή ότι το Ιράν θα αναπτύξει πυρηνικά όπλα, όσο επιτυχημένη και αν ήταν η "Επιχείρηση Σφυρί του Μεσονυκτίου", αν και θα εδραιώσει την υποστήριξη προς τον Τραμπ στο εσωτερικό, δήλωσε στο Euronews ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Το Euronews πήρε συνέντευξη από τον Jacob Kirkegaard, ανώτερο συνεργάτη του Ινστιτούτου Bruegel, σχετικά με τις αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Ο Kirkegaard δήλωσε ότι οι επιθέσεις μπορεί τελικά να φέρουν τον κόσμο πιο κοντά στο τέλος, καθώς το Ιράν έχει πολύ περιορισμένα εργαλεία για να κλιμακώσει την κατάσταση.
Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα, το Ιράν θα μπορούσε να επιλέξει να προβεί σε αντίποινα είτε κατά των αμερικανικών βάσεων σκοτώνοντας έναν αριθμό αμερικανικών στρατευμάτων, είτε κατά των εγκαταστάσεων αργού πετρελαίου, είτε χτυπώντας τη μεταφορά μέσω του Στενού του Ορμούζ, είτε κάποιες από τις εγκαταστάσεις στις αραβικές γειτονικές χώρες του Κόλπου του Ιράν.
Όμως ο Κίρκεγκαρντ δήλωσε ότι θεωρεί και τις δύο επιλογές "χαμηλής πιθανότητας" επειδή το Ιράν βρίσκεται σήμερα "σε μια σχεδόν ιστορικά αδύναμη στρατιωτική θέση".
Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα, οι πληρεξούσιοι του Ιράν, όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ ή οι Χούτι, είναι αποδυναμωμένοι και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια ευρύτερη στρατιωτική εκστρατεία εάν το Ιράν πλήξει αμερικανικούς στόχους.
"Αυτός είναι ο κίνδυνος που οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι ο Τραμπ έχει αποδείξει ότι είναι πραγματικά πρόθυμος να τραβήξει τη σκανδάλη. Και πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Δεν νομίζω ότι οδεύουμε προς περισσότερη κλιμάκωση, αλλά από την άλλη πλευρά, φέρνει αυτό πιο κοντά μια ειρηνευτική διευθέτηση με διαπραγματεύσεις ή την επιστροφή σε μια συμφωνημένη διεθνή πυρηνική επιτήρηση, κάτι σαν ένα JPCOA 2.0; Ο κίνδυνος είναι ότι νομίζω ότι οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες θα θελήσουν τώρα μια πιο παρεμβατική JPCOA στην οποία το Ιράν μπορεί να συμφωνήσει ή να μην συμφωνήσει. Έτσι, νομίζω ότι η πιθανότητα μιας επιταχυνόμενης ειρηνευτικής κίνησης υπάρχει, αλλά δεν είναι απολύτως βέβαιο", δήλωσε.
Το Ιράν μπορεί να εξακολουθεί να είναι σε θέση να παράγει μια πυρηνική βόμβα
Ο Kirkegaard δήλωσε ότι προς το παρόν κανείς δεν γνωρίζει πόση ζημιά έχουν υποστεί οι ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Εάν οι εγκαταστάσεις της Νατάνζ και του Ισφαχάν αχρηστευθούν, "αυτό θα καταστήσει πιο δύσκολο τον εμπλουτισμό ουρανίου για όπλα", είπε.
"Αλλά αυτό μπορεί να μην έχει μεγάλη σημασία. Διότι τα τελευταία στοιχεία της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας έδειξαν ότι το Ιράν διαθέτει περίπου 400 κιλά εμπλουτισμένου ουρανίου, μέχρι 60%. Αυτό είναι, αν εμπλουτιστεί περαιτέρω, περισσότερο από αρκετό για να παραχθεί ένα πυρηνικό όπλο, υπό την προϋπόθεση ότι έχει την τεχνική τεχνογνωσία για να το κάνει, να το οπλίσει. Δεν ξέρουμε αν το Ιράν διαθέτει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό σημαίνει ότι η καταστροφή αυτών των εγκαταστάσεων, ακόμη και αν καταστραφούν με επιτυχία, δεν πρόκειται να καταστρέψει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα".
Με μια πιθανώς μεγάλη ποσότητα εξαιρετικά εμπλουτισμένου ουρανίου κρυμμένη στη χώρα, το Ιράν μπορεί να εξακολουθεί να είναι ικανό να κατασκευάσει μια πυρηνική βόμβα, είπε.
"Το Ιράν παραμένει μια πυρηνική δύναμη κατωφλίου, ίσως όχι τόσο κοντά όσο ήταν πριν από 24 ώρες, αλλά μια χώρα που θα μπορούσε, αν το καθεστώς αποφάσιζε να τα δώσει όλα για να κατασκευάσει μια βόμβα, μπορεί κάλλιστα να εξακολουθεί να είναι ικανή να το κάνει".
Πρόσθεσε ότι, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει στρατιωτική λύση για το ιρανικό πρόγραμμα, εκτός αν υπάρξει αλλαγή καθεστώτος στη χώρα.
Ο Τραμπ θα μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος που βομβάρδισε το Ιράν
Ο Kirkegaard δήλωσε ότι παρά τη φιλοδοξία του Τραμπ να είναι ειρηνοποιός στην Ουκρανία, θα τον θυμούνται ως τον πρόεδρο που βομβάρδισε το Ιράν.
"Θα είναι για πάντα ο πρόεδρος των ΗΠΑ που βομβάρδισε το Ιράν. Έτσι, όποτε δέχεται κριτική από τα πιο γερακίστικα σίγουρα στοιχεία του αμερικανικού πολιτικού στερεώματος... θα έχει πάντα το "κοιτάξτε, εγώ βομβάρδισα το Ιράν". Τι έκανε ο Ομπάμα; Τι έκανε ο Μπάιντεν; Τι έκανε ακόμα και ο Μπους;"
Ο Τραμπ θα αποτρέψει έτσι την κριτική εντός του στρατοπέδου των MAGA, σύμφωνα με τον αναλυτή, και σίγουρα δεν θα περάσει την κόκκινη γραμμή της αποστολής στρατευμάτων στο Ιράν.
"Το μόνο πράγμα στο οποίο νομίζω ότι θα παραμείνει ανασταλτικός, αλλά δεν είναι πιο ανασταλτικός από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο, είναι ότι δεν θα έχεις μπότες στο έδαφος. Δεν πρόκειται να έχετε μια πραγματική εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράν, η οποία προφανώς θα ήταν μια καταστροφή για όλους τους εμπλεκόμενους. Ξέρει ότι δεν πρόκειται να το κάνει αυτό. Αλλά έδειξε στους ανθρώπους που τον αποκαλούν ΤΑΚΟ και νόμιζαν ότι θα δειλιάσει, τους έδειξε".
Η Ευρώπη είναι άσχετη με τη σύγκρουση
Ο Jacob Kirkegaard δήλωσε ότι η Ευρώπη θα είναι άσχετη με τη σύγκρουση, αλλά πολλοί ηγέτες της ηπείρου χαίρονται που το Ισραήλ, μαζί με τις ΗΠΑ, καταστρέφει το πυρηνικό και πυραυλικό πρόγραμμα του Ιράν.
"Νομίζω ότι πρέπει να πούμε ότι το σύντομο παράθυρο της ευρωπαϊκής διπλωματίας που είχαμε την Παρασκευή με τη συνάντηση στη Γενεύη δεν οδήγησε πουθενά. Οι Ιρανοί είπαν στους υπουργούς Εξωτερικών της Ε3 ότι δεν ενδιαφέρονται να επιδιώξουν μια συμφωνία που θα παγώσει εντελώς όλο τον πυρηνικό εμπλουτισμό. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ευρώπη είναι άσχετη με αυτή τη διαμάχη. "
Ο αναλυτής πρόσθεσε ότι και η Ευρώπη είναι βαθιά διχασμένη στο θέμα και πολλοί ηγέτες πανηγυρίζουν σιωπηλά.
"Ο Friedrich Merz δήλωσε στη γερμανική τηλεόραση ότι το Ισραήλ κάνει τη βρώμικη δουλειά της Ευρώπης χτυπώντας το Ιράν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρώπη είναι κρυφά πολύ χαρούμενη που η ικανότητα παραγωγής βαλλιστικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών του Ιράν φαίνεται να έχει υποβαθμιστεί σημαντικά από το Ισραήλ. "
Το χτύπημα του Ιράν αποδυναμώνει άμεσα τη Ρωσία, η οποία αποτελεί την κύρια στρατηγική απειλή της Ευρώπης.
" Ενώ κανείς δεν πρόκειται να επαινέσει δημοσίως τον Νετανιάχου στην Ευρώπη, η πραγματικότητα είναι ότι ο Φρίντριχ Μερτς είχε δίκιο. Αλλά πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προφανώς θα αισθάνονται διαφορετικά δημοσίως ή με άλλο τρόπο. Και αυτό και μόνο θα εμποδίσει την Ευρώπη από το να λάβει μια ενιαία στάση που καταδικάζει την Ευρώπη σε ασημαντότητα. Είναι πραγματικά τόσο απλό".