Μπουχάρα: η πόλη των θαυμάτων

Μπουχάρα: η πόλη των θαυμάτων
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η Μπουχάρα είναι μία πόλη 2.500 ετών. Βρισκόταν πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού. Πολλά μεγάλα καραβάνια έφταναν εδώ από όλο τον κόσμο. Ο θρύλος κάνει λόγο για μία μεγάλη όαση, κρυμμένη ανάμεσα σε δύο ερήμους, που εξαπλώνονταν από την Ινδία μέχρι την Κίνα. Στις μέρες μας η Μπουχάρα μπορεί εύκολα να κατακτήσει την καρδιά και του πιο απαιτητικού ταξιδιώτη.

Μπουχάρα σημαίνει «τυχερή τοποθεσία». Η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας του Ουζμπεκιστάν έχει τη φήμη της πόλης των θαυμάτων.

Στο παρελθόν είχε αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς της Ανατολής.

Στη σύγχρονη εποχή οι κάτοικοι καλωσορίζουν τους επισκέπτες στο ίδιο ακριβώς σημείο, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους χιλιάδες χρόνια πριν.

Από το εμπορικό αλισβερίσι, την εποχή που δρούσαν τα καραβάνια, έχουν κληρονομήσει ένα σπουδαίο δώρο. Την εξαιρετική ικανότητα στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.

«Μπορεί κανείς ακόμη να νιώσει στην Μπουχάρα την ατμόσφαιρα και τα χρώματα από την εποχή, που η αρχαία πόλη ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο στον Δρόμο του Μεταξιού. Ακόμη και σήμερα, κάτω από αυτούς τους θόλους, εξακολουθούν να πωλούν την πραμάτεια, που έφερναν εδώ πριν από εκατοντάδες χρόνια οι πρόγονοί μας, καθώς και χαρακτηριστικά τοπικά χειροποίητα προϊόντα», επισημαίνει η ξεναγός Μουμπασίρα Μπαχσίλοβα.

Ο Μεγάλος μιναρές του Κάλον είναι ένα από τα πιο εμβληματικά σύμβολα της πόλης. Για πολλά χρόνια ήταν ο μεγαλύτερος μιναρές στην Κεντρική Ασία.

Χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως φάρος. Τη νύχτα στην κορυφή του, έκαιγαν δάδες, δείχνοντας τον δρόμο στα καραβάνια, που πλησίαζαν στην πόλη.

Το ιστορικό κέντρο της Μπουχάρα έχει αναδειχθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Ένα από τα αριστουργήματα που διαθέτει, είναι το μαυσωλείο της δυναστείας των Σαμανιδών, που δημιουργήθηκε το 10ο αιώνα.

Αλλάζει χρώμα ανάλογα με τον καιρό. Οι ειδικοί εκτιμούν, ότι το μυστικό είναι κρυμμένο στον ειδικό τρόπο, που έχουν τοποθετηθεί τα τούβλα.

«Ο αρχιτέκτων, που δημιούργησε αυτό το μαυσωλείο, έχτιζε με 18 διαφορετικούς τρόπους. Αν έρθετε πιο κοντά και κοιτάξετε προσεκτικά, θα δείτε, ότι κάθε πλευρά έχει 10 παράθυρα. Καθένα από αυτά έχει τον δικό του διάκοσμο με διαφορετική τοποθέτηση των τούβλων. Τα παράθυρα λοιπόν σε κάθε πλευρά δεν μοιάζουν μεταξύ τους», εξηγεί η ξεναγός Μουμπασίρα Μπαχσίλοβα.

Ο πολυμαθής Αβικέννας ήταν μουσουλμάνος ιατροφιλόσοφος περσικής καταγωγής του 11ου αιώνα. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό, κοντά στη Μπουχάρα, όταν ακόμη ήταν πρωτεύουσα των Σαμανιδών.

Ερχόταν συχνά στην κατοικία του Εμίρη. Ο Αβικέννας ήταν συγγραφέας του βιβλίου της θεραπείας. Ένα από τα τέσσερα μέρη αυτού του έργου είναι αφιερωμένο στα μαθηματικά, τα οποία διαίρεσε σε τέσσερις κλάδους: τη γεωμετρία, την αστρονομία, την αριθμητική και τη μουσική.

Όταν ο Αβικέννας ήταν 17 ετών θεράπευσε έναν εμίρη, που ήταν έτοιμος να πεθάνει. Ο γιατρός δεν ήθελε να ανταμειφθεί με χρυσό. Αντ’ αυτού ζήτησε μόνιμη πρόσβαση στους θησαυρούς της βιβλιοθήκης που φυλάσσονται στο φρούριο της πόλης.

Ο θρύλος λέει, ότι ο Αβικέννας είχε γράψει μερικές από τις καλύτερες τοπικές συνταγές.

Μια άλλη κληρονομιά του Ουζμπεκιστάν από το παρελθόν, είναι η εξαιρετική φιλοξενία των ντόπιων κατοίκων.

Την περίοδο του Δρόμου του Μεταξιού, είχαν χτιστεί στην Μπουχάρα περισσότεροι από 60 ξενώνες για τα καραβάνια, καθένας για διαφορετική γλώσσα. Οι επισκέπτες ένιωθαν ασφαλείς και δεν χάνονταν στη μετάφραση.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Νιώθουμε τον επισκέπτη σαν να είναι ο πατέρας μας. Έτσι γινόταν τα αρχαία χρόνια και θα παραμείνει έτσι. Υποδεχόμαστε τους επισκέπτες, όπως θα υποδεχόμασταν τον πατέρα μας», λέει Ντόστον Ραγιαμπόφ, κάτοικος της περιοχής.

Οι επισκέπτες από όλον τον κόσμο, που ταξιδεύουν στη Μπουχάρα, μπορούν να νιώσουν το ρυθμό του παρελθόντος.

Αιώνες πριν, ξένοι χορευτές και χορεύτριες, που είχαν έρθει με τα καραβάνια, λικνίζονταν με περίτεχνες κινήσεις.

Τα φορέματα των χορευτριών είναι έργα τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκαν στη Μπουχάρα τον 2ο αιώνα π.Χ

Ο Μπακίλο Ντουμάγιεφ αντιπροσωπεύει τη δυναστεία των σπουδαίων δημιουργών χρυσών κεντημάτων.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Τα μοτίβα του είναι φτιαγμένα από μετάξι και πραγματικό χρυσό. Μπορεί να χρειαστούν ακόμη και έξι μήνες για να ετοιμαστεί μία παραδοσιακή χορευτική φορεσιά.

«Παλιά αντλούσα την έμπνευσή μου από τα παιδιά μου. Τώρα εμπνέομαι από τα εγγόνια μου ή από την ίδια την πόλη», εξομολογείται ο τεχνίτης Μπακίλο Ντουμάγιεφ .

Στην πόλη δεσπόζει το μαυσωλείο του Ναγκσμπαντζί. Ο διάσημος τεχνίτης έλεγε, ότι το φόρεμα στον βραχίονα πρέπει να έχει περισσότερο διάκοσμο και η καρδιά να κλείνει μέσα της περισσότερο το θεό.

Στους τεχνίτες της Μπουχάρα αρέσει πολύ να επαναλαμβάνουν αυτή τη φράση και να μνημονεύουν τον προστάτη Ναγκσμπαντζί στο πατρόν τους.

Ο Ουστοσοκίρ Καμαλόφ είναι σιδεράς 7ης γενιάς. Ξέρει όλα τα μυστικά για την παραγωγή των αιώνιων μαχαιριών της Μπουχάρα.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Έχει κληρονομήσει τις γνώσεις από τον πατέρα του και τις πέρασε στο γιο του. Ο Ουστοσοκίρ ελπίζει, ότι η καρδιά του παλιού σιδηρουργείου θα χτυπάει για πάντα.

«Υπάρχει ένα είδος μουσικής στη δουλειά ενός σιδερά. Αυτή η μουσική είναι σαν καρδιοχτύπι», λέει ο Ουστοσοκίρ Καμαλόφ.

Από γενιά σε γενιά δεν έχουν περάσει μόνο τα μυστικά της αρχαίας χειροτεχνίας. Έχουν κληροδοτηθεί και τα μυστικά για τον τρόπο παρασκευής ενός πιάτου. Το πρόσφεραν στους επισκέπτες την εποχή του Δρόμου του Μεταξιού. Στο επόμενο επεισόδιο η εκπομπή Life θα παρουσιάσει πώς μαγειρεύεται το λεγόμενο «Ουζμπεκιστάν πλοβ».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γεωργία: Ένα ταξίδι στη μαγευτική Ατζαρία και στην πρωτεύουσά της το Μπατούμι

Η μυστική Ελλάδα: γραφικά πέτρινα χωριά και ελαιόλαδο με οφέλη για την υγεία

Αζερμπαϊτζάν: Πεζοπορία σε απομονωμένα χωριά του Καυκάσου