Το euronews με έστειλε στην Τεχεράνη για να πάρω συνέντευξη από τον Ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.
Η αποστολή, όπως ίσως φαντάζεστε, δεν ήταν χωρίς τις περίεργες στιγμές της. Και μια από τις πιο περίεργες ήταν στο τέλος.
Πέρασα 24 ώρες για τη διαπίστευση, με έψαχναν, με ανέκριναν, με ξαναέψαχναν, χαρτιά και στο τέλος, φυσικά, η συνέντευξη με τον ίδιο τον πρόεδρο.
Μετά πήγα να πάρω το αεροπλάνο για να επιστρέψω.
Το διεθνές αεροδρόμιο είναι πολύ έξω από την πόλη, στην έρημο, και το βράδυ ο δρόμος είναι και σκοτεινός. Και μέσα σε αυτό το ταξί της Τεχεράνης αυτό που άκουσα στο ραδιόφωνο το βρήκα μάλλον ανάρμοστο.
Καθώς επιταχύναμε μέσα στη νύχτα της ερήμου και το μυαλό μου ήταν γεμάτο με μεσανατολίτικη ατμόσφαιρα, ο οδηγός δεν είχε βάλει παραδοσιακή ιρανική μουσική ή την πρόγνωση του καιρού της Τεχεράνης ή τις ειδήσεις.
Είχε βάλει και χρησιμοποιούσε μία μέθοδο εκμάθισης ισπανικών. Και, ξέρετε, όντας στο πίσω κάθισμα ενός ταξί στο Ιράν και έχοντας πάρει συνέντευξη από τον Ιρανό πρόεδρο, αυτό με έκανε να χαμογελάσω.