ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Μίκαελ Σαακασβίλι είχε αρχίσει τα μαζεύει τα προσωπικά του αντικείμενα από το προεδρικό μέγαρο της Γεωργίας, μία εβδομάδα πριν την εκλογή του Γκιόργκι Μαργκβελασβίλι.
Μετά τις εκλογές νοθείας του 2003, ο Σαακασβίλι έγινε το κεντρικό πρόσωπο της «Επανάστασης των Ρόδων», που άρχισε στις 20 και ολοκληρώθηκε στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Ηγείτο καθημερινών διαδηλώσεων στο κέντρο της Τιφλίδας, και σύντομα υποχρέωσε τον Σεβαρντνάντζε σε παραίτηση. Οι οπαδοί του δεν δίστασαν να καταλάβουν το γεωργιανό κοινοβούλιο – και το 2004, σε εκλογές όπου ουσιαστικά κατήλθε χωρίς αντίπαλο, πήρε το… 96% και έγινε ο νεότερος πρόεδρος της Ευρώπης.
Πριν αναλάβει τον προεδρικό θώκο ήταν μεγαλοδικηγόρος με σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία. Μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Ρωσικά και Ουκρανικά. Χαρακτηρίστηκε φιλοδυτικός και υποστήριξε σθεναρά την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, προκαλώντας την οργή της Μόσχας.
Στον πυρήνα των πολιτικών του προτεραιοτήτων ήταν η προσπάθεια να εκσυγχρονίσει τη χώρα, που μαστιζόταν από την διαφθορά και τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας.
Όταν επανεξελέγη το 2008, με 53% των ψήφων, όλοι μίλαγαν για τον χαρισματικό ηγέτη της «Επανάστασης των Ρόδων».
Ακολούθησε ο πόλεμος των 5 ημερών, τον οποίο διπλωματικοί κύκλοι και πολιτικοί αναλυτές χαρακτήρισαν κολοσσιαίο λάθος.
Αφορμή για τη ρωσική εισβολή στάθηκε ο βομβαρδισμός της νότιας Οσετίας από τις γεωργιανές δυνάμεις, επαρχίας που είχε de facto αποσχιστεί από την επικράτεια της Γεωργίας και απαιτούσε την ανεξαρτητοποίησή της, όπως άλλωστε και η Αμπχαζία.
Η Τιφλίδα υπογράμμισε ότι ο βομβαρδισμός ήταν πράξη αυτοάμυνας στην εν εξελίξει ρωσική εισβολή στο έδαφός της. Η Ρωσία απάντησε με ανηλεή αντεπίθεση, με τον στρατό της να φτάνει σε λίγες ημέρες στα περίχωρα σχεδόν της Τιφλίδας.
Ο πόλεμος έληξε με τη διαμεσολάβηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που δεν εμπόδισε πάντως το Κρεμλίνο να αναγνωρίσει μονομερώς την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της νότιας Οσετίας.
Η ομολογουμένως ταχύτατη- λόγω των ξένων επενδύσεων- οικονομική ανάπτυξη, η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο πρώτης γραμμής και η στροφή προς το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν διήρκεσαν πολύ.
Στις εκλογές του 2007, η «Συμμαχία των Ρόδων» κατέβηκε στις κάλπες πολυδιασπασμένη και «φορτωμένη» από κατηγορίες για διαφθορά και «ξεπούλημα» των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο ξένο κεφάλαιο.
Τα ίδια κόμματα που τον στήριξαν στην εξέγερση του 2003, λίγο πριν τις εκλογές του 2013, υπερθεμάτιζαν υπέρ της απομάκρυνσής του από την πολιτική σκηνή της χώρας.
Ο νέος πρόεδρος και επικεφαλής της κυβέρνησης στη Γεωργία, όπως και τα περισσότερα μέλη του υπουργικού συμβουλίου είναι υποστηρικτές του κόμματος «Γεωργιανό όνειρο» και αντίπαλοι του Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Για να μάθουμε λεπτομέρειες σχετικά με την αλλαγή πορείας στη χώρα συνδεόμαστε με τον πολιτικό αναλυτή Σοσό Τσισκαρισβίλι από την Τυφλίδα.
Η νίκη των αντιπάλων του Σαακασβίλι, πρώτα στις βουλευτικές εκλογές και τώρα στις προεδρικές σημαίνει ότι οι Γεωργιανοί αποχαιρετούν τα ιδανικά της «Επανάστασης των Ρόδων» και γίνονται περισσότερο πολιτικά πραγματιστές;
- Αυτό που έγινε συμβαίνει πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία της χώρας. Τα προηγούμενα χρόνια, όλοι οι πρόεδροι λάμβαναν το 85 με 90% των ψήφων αλλά κανείς από αυτούς δεν κατάφερε να μείνει στην καρέκλα του μέχρι το τέλος της θητείας. Τώρα όμως στην εξουσία ήρθε κάποιος που είναι ικανοποιημένος με το 62% των ψήφων. Ωστόσο, αυτή η νίκη, αυτή η ειρηνική μετάβαση είναι πολύ πιο πειστική λόγω του προγράμματος του και της πολιτικής στήριξης που έχει.
- Ο νέος πρόεδρος είναι πολύ λίγο γνωστός ως πολιτικός. Όπως λένε πολλοί είναι ένας τεχνοκράτης. Ο πρωθυπουργός Ιβανισβίλι λέει ότι σύντομα θα αφήσει τη θέση του για ένα νεότερο πολιτικό. Τότε ποιος θα έχει τα ηνία της χώρας πραγματικά; Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται ανοιχτά ή από κάποια ανεπίσημα κέντρα λήψης αποφάσεων;
- Εξαρτάται από την απόφαση του σημερινού πρωθυπουργού Ιβανισβίλι. Αυτός είναι η κεντρική φιγούρα της επιτυχίας, τόσο στις περσινές βουλευτικές εκλογές, όσο και στις προεδρικές τώρα.
Αν αποφασίσει πραγματικά να αφήσει τη θέση του σε κάποιο νεότερο κι αν δεν συνεργαστεί με το διάδοχο του, τότε είναι πιθανό στη Γεωργία να έχουμε δύο κέντρα πολιτικής επιρροής.