Εδώ Βραζιλία: Καλύτερα με... δέκα και με «ελληνική ψυχή»

Εδώ Βραζιλία: Καλύτερα με... δέκα και με «ελληνική ψυχή»
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ανταπόκριση: Γιάννης Γιαγκίνης

Η Εθνική δεν κέρδισε, αλλά δεν έχασε κιόλας. Όπως και να το κάνουμε, αυτό αποτελεί επιτυχία, δεδομένων των συνθηκών του αγώνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα δεν δέχεται γκολ σε αγώνα Μουντιάλ. Αυτό είναι το θετικό της υπόθεσης, Ωστόσο για έβδομη φορά σε οκτώ αγώνες τελικής φάσης, δεν πέτυχε κιόλας. Και το θέμα είναι ότι στο παιχνίδι της ερχόμενης Τρίτης με την Ακτή Ελεφαντοστού, θα πρέπει να πετύχει. Μόνο η νίκη δίνει ελπίδες πρόκρισης. Πράγμα σίγουρα όχι εύκολο, αλλά σε κάθε περίπτωση που δεν είναι και απίθανο.

Η παρακολούθηση του αγώνα δεν ήταν εύκολη για τους περισσότερους εκπροσώπους του Τύπου, τους παράγοντες της ΕΠΟ, ακόμα και για τους φιλάθλους. Σε αντίθεση με άλλες φορές, χρειάστηκε ουσιαστικά να ταξιδέψουμε αυθημερόν για το Νατάλ (ή… Νατάου, όπως το λένε οι ντόπιοι), την πόλη των… Χριστουγέννων (σύμφωνα με την ελληνική μετάφραση), που έχει ως σήμα κατατεθέν τους τρεις μάγους. Δεν ήταν ωστόσο κάτι που το κάναμε μόνο εμείς. Το αεροδρόμιο είχε κατακλυστεί από εκατοντάδες Γιαπωνέζους που ερχόντουσαν για τον αγώνα και έφταναν εκεί μόλις τρεις ώρες πριν την έναρξή του. Όπως και από μερικούς Έλληνες, όπως αυτοί της φωτογραφίας, η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από την Αυστραλία και έχει ως βάση της εδώ, στην Βραζιλία, το Ρίο.

Σε αυτήν την πόλη λοιπόν, η Εθνική έδειξε σημάδια αναγέννησης, μετά την τριάρα από την Κολομβία. Ιδίως από το 37’ και μετά, την φάση που αποβλήθηκε ο Κατσουράνης. Από το σημείο εκείνο και μετά, με μια κατάθεση ψυχής, οι δέκα που απέμειναν σήκωσαν ψηλά το λάβαρο και άντεξαν την πίεση των «σαμουράι», που είχαν μεν την κατοχή, αλλά επρόκειτο ουσιαστικά για μια ανούσια υπεροχή. Αποτέλεσμα; Μια λευκή ισοπαλία, που είναι σαν νίκη. Γιατί ακόμα και αν νικάγαμε την Ιαπωνία, στον τελευταίο αγώνα μόνο η νίκη θα μας έδινε την πρόκριση. Όπως και τώρα. Μία ή άλλη δηλαδή. Η διαφορά είναι ότι τώρα έχουμε εξάρτηση και από τον άλλο αγώνα. Δηλαδή, δεν πρέπει μόνο να κερδίσουμε εμείς. Πρέπει να μην κερδίσει και η Ιαπωνία την Κολομβία. Δεν είναι πάντως απίθανο σενάριο, όπως έλεγαν και οι μερικές δεκάδες Έλληνες οπαδοί, που αποχωρούσαν λίγο μετά τις εννιά το βράδυ από το γήπεδο.

Οι περισσότεροι Έλληνες έφευγαν λοιπόν από το γήπεδο ικανοποιημένοι, γιατί είδαν μια Εθνική Ομάδα που έβγαλε ψυχή. Και αισιόδοξοι για την συνέχεια. Αντιθέτως, οι Γιαπωνέζοι έφευγαν σαφώς πιο απογοητευμένοι, που δεν μπόρεσαν να λυγίσουν την Ελλάδα των δέκα παικτών. Και οι Βραζιλιάνοι χαμογελαστοί μεν, αλλά με παρατεταμένη γιούχα στο τέλος, καθώς ως ουδέτεροι που ήταν, δεν τους πολυάρεσε το αμυντικό παιχνίδι που παρακολούθησαν και το γεγονός ότι δεν είδαν ούτε ένα γκολ στην αναμέτρηση αυτή.

Στο γήπεδο η προσέλευση είχε αρχίσει τέσσερις ώρες πριν την έναρξη του ματς. Υπολογίζεται ότι βρέθηκαν με το ζόρι εξακόσιοι – επτακόσιοι Έλληνες (και πολλούς σας λέμε), οι περισσότεροι συγκεντρωμένοι στο πέταλο πίσω από τη μια εστία, και ίσως δεκαπλάσιοι Ιάπωνες. Όλων των ηλικιών.

Οι υπόλοιποι ήταν Βραζιλιάνοι. Οι οποίοι συνηθίζουν ακόμα και σε αυτά τα ουδέτερα μας να προσέρχονται στο γήπεδο με την φανέλα της «σελεσάο».

Έξω από την «Arena das Dounas» είχε στηθεί από νωρίς η γιορτή, παρά τα απειλητικά σύννεφα. Οι μεν έβγαιναν με τους δε φωτογραφίες. Και ξέρετε τώρα πώς είναι αυτό, όταν στην παρέα εμπλέκονται… Ιάπωνες. Έλληνες έσπευδαν να φωτογραφηθούν με τους Γιαπωνέζους και Ιάπωνες με Έλληνες, αλλά κυρίως με τους Βραζιλιάνους. Οι τελευταίοι έτρεχαν και στους μεν και στους δε, αλλά μάλλον έδειχναν μια προτίμηση για τους «Ανατολίτες», πολλοί από τους οποίους εμφανίστηκαν στο γήπεδο με παραδοσιακές ενδυμασίες και αποτέλεσαν ατραξιόν για τους ντόπιους.

Η προσέλευση είχε ξεκινήσει μεν από το απόγευμα αλλά συνεχίστηκε ως και την τελευταία στιγμή, πριν την έναρξη του ματς. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, κοντά στις 40.000 κόσμος βρέθηκε στο γήπεδο για να παρακολουθήσει την αναμέτρηση. Πιο πριν, όλος αυτός ο κόσμος περιτριγύριζε το στάδιο, έβγαζε φωτογραφίες, χόρευε στους ρυθμούς των μπιτάτων μουσικών που ακουγόντουσαν από το «χωριό των χορηγών», όπως ονομάζεται το μέρος λίγο μετά την είσοδο όπου υπάρχουν περίπτερα των διαφημιζόμενων εταιρειών της διοργάνωσης, για να προσφέρουν στους φιλάθλους τα προϊόντα τους αλλά και να τους προσκαλέσουν σε παιχνίδι και μια σειρά διαγωνισμών.

Παράλληλα, γιγαντοοθόνες πρόβαλαν το προηγούμενο παιχνίδι, αυτό της Ουρουγουάης με την Αγγλία, που βρήκε νικητές του λατινοαμερικάνους με 2-1. Το δεύτερο γκολ του Σουάρες είναι γεγονός ότι πανηγυρίστηκε ιδιαίτερα από τους Βραζιλιάνους, αλλά και τους Ιάπωνες και Έλληνες που παρακολουθούσαν με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι, πριν τον δικό τους αγώνα.

Εκείνο έμελλε να είναι το μόνο γκολ που είδαν οι περισσότεροι φίλαθλοι, δεδομένης της λευκής ισοπαλίας που ακολούθησε στο δικό μας ματς. Ήταν ένα γκολ που ουσιαστικά πέταξε έξω από την συνέχεια της διοργάνωσης την Αγγλία, την χώρα που έμαθε το ποδόσφαιρο στον υπόλοιπο κόσμο. Και όλα αυτά, μόλις 24 ώρες μετά τον πρόωρο αποκλεισμό της πρωταθλήτριας κόσμου πριν τέσσερα χρόνια Ισπανίας. Συνειδητοποιείς λοιπόν ότι τέτοια μεγαθήρια έχουν φύγει και η Ελλαδίτσα είναι ακόμα ζωντανή. Ελπίζει. Παραμένει στην γιορτή. Μετέχει στο πάρτι, which is not over yet. Μπορεί να τελείωσε για Άγγλους και Ισπανούς, αλλά όχι ακόμα για τους Έλληνες…

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Βραζιλία: Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου Μάριο Ζαγκάλο στα 92 του

Με αποκλεισμό απειλεί το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο η FIFA

Μουντιάλ 2022: Η ώρα των «8»