ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑυτό είναι το σύνθημα που κυριαρχεί στις πολυπληθείς διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών. Οι Μεξικανοί βγαίνουν από την σιωπή και ζητούν να μάθουν τι συνέβη με τους 43 φοιτητές της αγροτικής σχολής, της πολιτείας Γκερέρο που εξαφανίστηκαν και αγνοούνται.
Τα ίχνη τους χάθηκαν το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου. Το λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν, δέχτηκε επίθεση από αστυνομικούς, στο κέντρο της πόλης Ιγκουάλα.
Έξι φοιτητές σκοτώθηκαν, 25 τραυματίστηκαν, ενώ
43 απήχθησαν. Μέχρι σήμερα κανείς δεν γνωρίζει αν ζουν.
Σύμφωνα με την δικαιοσύνη, ο δήμαρχος της Ιγκουάλα, Χοσέ Λουίς Αμπάρκα και η σύζυγός του βρίσκονται πίσω από την επίθεση κατά των φοιτητών.
«Οι ίδιοι οι κρατούμενοι, δήλωσαν πως η διαταγή για να αντιμετωπίσουν τους φοιτητές δόθηκε μέσω ασυρμάτου από τα κεντρικά της αστυνομίας. Το σήμα είχε τον κωδικό Α5, που χρησιμοποιείται μόνο από τον δήμαρχο της Ιγκουάλα» δήλωσε ο Γενικός Εισαγγελέας του Μεξικού, Χεσούς Μουρίγιο Καράμ,
Δύο χιλιάδες ομοσπονδιακοί αστυνομικοί συμμετέχουν στην επιχείρηση εντοπισμού των 43 φοιτητών. Οι καταθέσεις 56 αυτοπτών μαρτύρων έχουν οδηγήσει την αστυνομία στον εντοπισμό ομαδικού τάφου στα βουνά της Γκερέρο. Όμως δεν έχει εντοπιστεί κανένα ίχνος των φοιτητών.
Στις 20 Οκτωβρίου ο ιερέας Αλεχάντρο Σολαλίντε δήλωσε πως ένας ανώνυμος μάρτυρας του είχε εκμυστηρευτεί πως όλοι ήταν νεκροί.
«Μια άλλη μαρτυρία που έφτασε σε μένα, αναφέρει ότι κάποιοι από τους νέους τραυματίστηκαν και στη συνέχεια τους σκότωσαν.
Δεν μου είπαν πόσοι ακριβώς, αλλά ξέρω ότι τους έκαψαν και τους έθαψαν σε ομαδικό τάφο. Έκαναν λόγο για ένα ξύλινο τραπέζι, που τους έβαζαν πάνω και τους έκαιγαν ζωντανούς» δήλωσε ο ιερέας.
«Τους πήρατε ζωντανούς, τους θέλουμε ζωντανούς!
Το σύνθημα αυτό δεν αντηχεί μόνο στους δρόμους του Μεξικό, αλλά και εκτός συνόρων. Όπως έξω από το προξενείο του
Μεξικού, στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Η συγγραφέας Έλενα Πονιατόβσκα έχει γίνει σύμβολο του αγώνα για τον εντοπισμό των χαμένων φοιτητών στο Μεξικό.
Την συναντήσαμε στο σπίτι της, στη πρωτεύουσα της χώρας. Με αφορμή την συμπλήρωση ενός μήνα από την απαγωγή των φοιτητών, η γνωστή δημοσιογράφος μίλησε σε ανοιχτή συγκέντρωση και ράγισε καρδιές.
Η Πονιατόβσκα έχει τιμηθεί με το βραβείο λογοτεχνίας «Μιγκέλ ντε Θερβάντες» και μιλάει στο euronews για αυτή την πολύκροτη υπόθεση.
Έλενα Πονιατόβσκα:
«Αυτοί οι 43 νέοι είναι πολύ φτωχοί. Οι οικογένειές τους δεν έχουν τίποτα. Πρόκειται κυρίως για αγροτικές οικογένειες. Είδα τις φωτογραφίες των δωματίων τους στο κολέγιο. Είδα ότι δεν έχουν έπιπλα και πως ουσιαστικά κοιμούνται στο πάτωμα. Πως μπορεί κανείς να κοιμάται σε χαρτόνια στο πάτωμα; Ζουν κάτω απο πολύ δύσκολες συνθήκες. Για να προχωρήσουν στις σπουδές τους, ζητιανεύουν και ζητούν λίγα χρήματα, λίγα ψιλά απο τους περαστικούς.
Κάποιοι τους δίνουν λίγα χρήματα και τρώνε κάτι ή αγοράζουν ένα βιβλίο. Αυτό είναι τρομερό, γιατί τους αντιμετωπίζουν ως σκουπίδια μόνο και μόνο επειδή είναι φτωχοί…»
Η Μεξικανή δημοσιογράφος κάνει λόγο για στενές σχέσεις κυβερνητικών στελεχών και οργανωμένου εγκλήματος. Υποστηρίζει πως η αστυνομία είχε άμεση εμπλοκή στην εξαφάνιση των φοιτητών.
Έλενα Πονιατόβσκα:
«Τους πήγαν μακριά με λεωφορεία. Η σύζυγος του Δημάρχου της Ιγκουάλα, Χοσέ Λουίς Αμπάρκα που πλούτισε ενώ ήταν στην εξουσία, φέρει την ευθύνη για όσα έγιναν. Η Μαρία ντε λος Άνχελες Πινιέδα ουσιαστικά κυβερνούσε την περιοχή. Όπως η ίδια δήλωσε, οι φοιτητές είχαν σκοπό να διακόψουν μια κομματική συγκέντρωση ή μια συνεδρίαση που εκείνη είχε οργανώσει. Τους πήραν μακριά με φορτηγά και από τότε δεν είχαμε απολύτως καμία είδηση. Αυτό πραγματικά είναι έγκλημα του κράτους. Κάποιοι από αυτούς τους φοιτητές έχουν ικανότητες και μπορούσαν να κάνουν πολλά. Τους κυνηγούσε η αστυνομία και διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες. Αυτές οι οργανώσεις δουλεύουν για την κυβέρνηση, αυτό πιστεύω. Κάποιοι νεαροί κρύφτηκαν στα δέντρα και κατάφεραν να διαφύγουν. Είναι αυτόπτες μάρτυρες του εγκλήματος»
Η Πονιατόβσκα είναι γνωστή για το βιβλίο της «Η νύχτα του Τλατελόλκο», που αφορά τη δολοφονία φοιτητών το 1968. Η 82χρονη ζητεί την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈλενα Πονιατόβσκα:
«Αυτό είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Δεν είναι δυνατόν να εξαφανίζονται 43 νέοι άνθρωποι με όλο το μέλλον μπροστά τους, με όλη τη ζωή μπροστά τους και κανείς να μην τιμωρείται. Από τη μια μέρα στην άλλη, οι γονείς τους αναζητούν και δεν έχουν τίποτα νεότερο για την τύχη τους. Για εμάς τους Μεξικανούς, αυτό είναι μεγάλο πλήγμα. Μας ντροπιάζει και δείχνει τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας. Δεν πρέπει να το αφήσουμε έτσι, πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη».