Καθένας από τους χιλιάδες πρόσφυγες, που κατάφερε να φτάσει μέχρι τα σύνορα Ουγγαρίας- Σερβίας, έχει μια προσωπική ιστορία να διηγηθεί. Όλοι
Καθένας από τους χιλιάδες πρόσφυγες, που κατάφερε να φτάσει μέχρι τα σύνορα Ουγγαρίας- Σερβίας, έχει μια προσωπική ιστορία να διηγηθεί.
Όλοι περιγράφουν τη ζωή που άφησαν και εξηγούν τους λόγους για τους οποίους πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.
Ένας Ιρακινός πρόσφυγας από τη Μοσούλη περιγράφει: «Κάθε μέρα οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους εκδίδουν νέους νόμους και η κατάσταση είναι φρικτή. Δεν είχα καθόλου εισόδημα, δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και μας ανάγκαζαν να ζούμε με το δικό τους τρόπο. Τα έθιμα και ο τρόπος ζωής μας δεν ακολουθούν τις σκληρές αξίες τους. Αυτοί απορρίπτουν τις παραδόσεις των αγίων και των προφητών κι αυτός δεν είναι ο τρόπος της ζωής μας».
Η σύζυγός του περιγράφει τις ακόμη πιο σκληρές συνθήκες για μια γυναίκα που ζει στη Μοσούλη.
«Απαγορευόταν να βγεις έξω στους δρόμους χωρίς να έχεις μαζί σου έναν άνδρα συνοδό κι αν ο σύζυγός μου ήταν στη δουλειά έπρεπε να μένω μέσα στο σπίτι. Απαγορευόταν ακόμη και να πάω τα παιδιά μου στο σχολείο χωρίς να συνοδεύομαι από έναν άνδρα. Εκείνους που αρνούνταν να υπακούσουν, οι τζιχαντιστές τους έριχναν από ψηλά κτίρια. Προκαλούν τόσο μεγάλη δυστυχία σε όλους τους ανθρώπους. Δεν είχαμε καμία άλλη επιλογή από το να τους υπακούμε», τονίζει χαρακτηριστικά.
Για λόγους όπως αυτοί, Ιρακινοί μαζικά φεύγουν για την Ευρώπη…