Μεταμόρφωσε την Κούβα σε μία υπερδύναμη στην Καραϊβική.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Φιντέλ Κάστρο υπήρξε για κάποιους ήρωας και για κάποιους άλλους ένας δικτάτορας. Όπως και να ‘χει επί μισό αιώνα σημάδεψε τις εξελίξεις σε όλη την αμερικανική ήπειρο κι όχι μόνο.
Η επαναστατικότητα δεν έλειπε από τον γιό του γαιοκτήμονα. Ο Φιντέλ Κάστρο μεταμόρφωσε την Κούβα σε μία υπερδύναμη στην Καραϊβική.
Με τον σύντροφο, Τσε Γκεβάρα, ιδρύουν το πρώτο κομμουνιστικό κράτος στη δύση, προκαλώντας την ανησυχία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το 1961 Κουβανέζοι εξόριστοι εκπαιδεύονται από τη CIA, καθώς προετοιμάζεται η απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων για την ανατροπή του Κάστρο. Η αποτυχία είναι παταγώδης κι ο «Λίντερ Μάξιμο» αναδεικνύεται σε απόλυτο νικητή, λαμβάνοντας τις διαστάσεις ενός μυθικού ήρωα.
Το έδαφος είναι πρόσφορο ώστε να ενισχυθεί το κομμουνιστικό-αντιαμερικανικό προφίλ της Κούβας και του Κάστρο προσωπικά στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου. Στη συνάντηση με τον Σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουτσόφ, αποφασίζεται να δημιουργηθεί μία πυραυλική βάση, που θα στοχεύουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Αμερικανοί μαθαίνουν τα σχέδια κι ο Πρόεδρος Τζων Φιτζέραλντ Κένεντυ, δίνει εντολή για ναυτικό αποκλεισμό, ώστε να μην φτάσουν ποτέ οι σοβιετικοί πύραυλοι στο νησί. Η κρίση κλιμακώνεται με την Ουάσινγκτον να εξετάζει ακόμη και εισβολή στην Κούβα. Οι τρεις επόμενες δεκαετίες βρίσκουν τον πλανήτη στο χείλος ενός πυρηνικού πολέμου.
Η Κούβα λειτουργεί ως δορυφόρος της Σ. Ένωσης κι αναπτύσσονται ισχυροί δεσμοί φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Εκατομμύρια ρούβλια καταφθάνουν στην Αβάνα κι ο Κάστρο δημιουργεί μία αρμάδα, η οποία πραγματοποιεί εκστρατείες στις μακρινές Αιθιοπία, Ναμίμπια κι Ανγκόλα, προς υπεράσπιση κομμουνιστικών κυβερνήσεων.
Στο εσωτερικό δημιουργείται ένα κλειστό οικονομικό μοντέλο, αυτάρκες όσο η Μόσχα τροφοδοτεί την Αβάνα και οι εμπορικοί δεσμοί είναι γόνιμοι για το κουβανικό καθεστώς .
Η ανάληψη των καθηκόντων από τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, αλλάζει τις ισορροπίες. Ο Κάστρο αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει το κομμουνιστικό μοντέλο και ξεκινά μία μακρά περίοδος απομόνωσης.
Τα πρώτα σημάδια βαθιάς οικονομικής κρίσης δεν θ’ αργήσουν να εμφανιστούν, όπως και οι Κουβανοί , που με βάρκες αναζητούν καλύτερες συνθήκες στο Μαϊάμι. Το 1998 το ταξίδι του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ είναι ιστορικής σημασίας. Ο κομμουνισμός συναντά τον καθολικισμό. Ο Ποντίφικας καταδικάζει το αμερικανικό εμπάργκο, αλλά ζητά από τον Κάστρο την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων και την αποκατάσταση των ελευθεριών στη χώρα.
Σοβαρά προβλήματα υγείας σύντομα γίνονται γνωστά.
Σε μία από τις μνημειώδεις πολύωρες ομιλίες του στις 23 Ιουνίου 2001 ο Κάστρο αρχίζει να καταρρέει και σπεύδουν οι συνεργάτες του να τον προλάβουν πριν πέσει και κτυπήσει.
Μέσα στο νοσοκομείο παραδίδει τα κλειδιά της εξουσίας στον αδελφό του Ραούλ, ο οποίος στην Εθνοσυνέλευση επαναβεβαιώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα την συνέχιση της επανάστασης.
Δημόσιες εμφανίσεις από τον Φιντέλ Κάστρο δεν υπάρχουν, παρά μόνον βίντεο από τις συναντήσεις με φίλους του, όπως ο Ούγκο Τσάβεζ, που θεωρεί τον Κάστρο μέντορά του και θέλει να λάβει το χρίσμα για να συνεχίσει την επανάσταση σε όλη τη Λ. Αμερική.
«Ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί ότι η ζωή μου θα διαρκέσει τόσο πολύ κι ότι ο εχθρός θα διακατεχόταν από τόσο ανόητο μίσος στην προσπάθειά του να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του, οι οποίοι είναι ετοιμοπόλεμοι. Σε αυτόν τον άδικο πόλεμο, ο λαός μας έχει δείξει εκπληκτική ικανότητα ν’ αντιστέκεται και να υπερισχύει» θα πει σε μία από τις ελάχιστες και τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του στην κουβανική εθνοσυνέλευση ο Φιντέλ Κάστρο στις 24 Φεβρουαρίου 2013.