Στεφανία Γουλιώτη: «Τα Σονέτα είναι μια ισορροπία πάνω από το χάος»

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μια άλλη πλευρά των σαιξπηρικών «Σονέτων» στοχεύουν να μας παρουσιάσουν η Στεφανία Γουλιώτη και Αργύρης Πανταζάρας, στο πλαίσιο του κύκλου «Τα σονέτα του Σαίξπηρ στη νέα σκηνή», στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής. Οι δύο ηθοποιοί έχουν δημιουργήσει, με τη βοήθεια των Rootless Root, μια σαραντάλεπτη περφόρμανς, η οποία έχει ως βασικό της όπλο τη σωματικότητα και τη κίνηση.

Με αφετηρία λιγότερα από 10 Σονέτα, και με μικρές «ενέσεις» από γνωστά σαιξπηρικά θεατρικά έργα, δύο σώματα ξεκινούν από τη μοναξιά για να μας αποκαλύψουν διάφορες πλευρές της ερωτικής εμπειρίας, το πόσο ανεξέλεγκτη είναι, πριν καταλήξουν και πάλι στη μοναξιά. Τίτλος αυτής της διαφορετικής θεατρικής εμπειρίας, που φωτίζει τη γέννηση του έρωτα και την πορεία ως το θάνατό του, «AmorS».

Η Στεφανία Γουλιώτη μας ξεναγεί στον κόσμο των Σονέτων και μας παρουσιάζει τι θα δούμε στην σκηνή στις 16, 17, 23, 24 Ιανουαρίου:

-Πώς προέκυψε αυτή η παράσταση πάνω στα Σονέτα του Σαίξπηρ;

Είναι μια αποστολή που αναλάβαμε πέρσι. Έτσι το βλέπουμε. Μια αποστολή στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τα 400 χρόνια από το θάνατο του Σαίξπηρ, που επιμελείται η Ειρήνη Λεβίδη στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Μας ανέθεσε μία από τις τρεις παραστάσεις που περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα. Η ίδια μας ζήτησε να ασχοληθούμε με τα Σονέτα. Κάνω αυτή την εισαγωγή για να εξηγήσω ότι ήταν πολύ δύσκολο να κάνουμε μια παράσταση, ειδικά, χρησιμοποιώντας τα Σονέτα, που δεν είναι ούτως ή άλλως θεατρικά πρόσφορα. Έχουν γραφτεί για να γραφτούν και όχι να παιχτούν.

-Αυτό σας δυσκόλεψε;

Μας δυσκόλεψε πολύ. Γιατί πέρα από δυσνόητα, τα περισσότερα από αυτά είναι και αρκετά «παθητικά». Υποχρεωθήκαμε λοιπόν να τα αντιμετωπίσουμε αλλιώς. Επειδή το βασικό μας όπλο, εμένα και του Αργύρη δεν είναι η μουσική ή το τραγούδι, αλλά η σκηνική δράση ξεθάψαμε από τα 150, αυτά που μας φάνηκαν τα πιο ενδιαφέροντα από αυτή την οπτική. Ήταν πολύ λίγα τα σονέτα, που είχαν μια δράση, αλλά και μια ευθύγραμμη ροή στο λόγο, μια γραμμική ανάπτυξη. Από εκεί προέκυψε μια νέα δυσκολία: η σύνθεσή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να βγαίνει νόημα.

-Πώς τα συνθέσατε;

Τους κάναμε κάποιες μικρές ενέσεις με κάποιες σαιξπηρικές σκηνές, στις οποίες επίκεντρο είναι ο έρωτας. Ασχολούμαστε με τον έρωτα σε όλες τις πτυχές και τις εκφάνσεις του. Δεν έχουμε φτιάξει δηλαδή έναν ύμνο στον έρωτα. Αντίθετα μάλιστα. Αυτό το κομμάτι μας απασχολεί ελάχιστα. Είδαμε και άλλα πράγματα. Γι’ αυτό δώσαμε τον τίτλο «Amors» στην παράσταση για να δείξουμε πού συνορεύει ο έρωτας με τον θάνατο, που είναι παράπλευρο κομμάτι του. Επίσης εστιάζουμε και στον Χρόνο, που παίζει σημαντικό ρόλο στην ερωτική σχέση. Αλλά και στον Αποχωρισμό. Προσεγγίσαμε όλα αυτά τα κομμάτια, αυτές τις ενότητες ενστικτωδώς, επειδή θέλαμε να φωτίσουμε τα επίπονα κομμάτια του έρωτα. Δεν μείναμε στον Ύμνο του Έρωτα, γιατί τα σονέτα που ασχολούνταν με τον Ύμνο, δεν είχαν δράση.

-Οπότε πρόκειται για μια σειρά από σκηνές που συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους ή είναι ενσταντανέ που φωτίζουν τις διαφορετικές πλευρές και τα στάδια του έρωτα;

Εμένα μου αρέσει να το αποκαλώ ένα ντουέτο μεταξύ μας, αλλά και με τον Σαίξπηρ. Είναι 40 λεπτά μιας ενιαίας ροής, στην οποία δύο σώματα ξεκινούν από μια κατάσταση και καταλήγουν σε μια άλλη, κάνοντας μια διαδρομή μέσα από όλες τις εκφάνσεις. Αυτό που με ιντριγκάρει εμένα περισσότερο, είναι η σωματική κατάσταση που έχουμε επιλέξει να υπάρχουμε σ’ αυτό το πρότζεκτ. Και σ’ αυτό παίζουν κομβικό ρόλο οι Rootless Root. Είναι μια κατάσταση που μεταλλάσσεται διαρκώς, μια κατάσταση μόνιμα εκτός βάρους. Δηλαδή πάντα σχεδόν, ένα από τα δύο σώματα θα βρίσκονται εκτός βάρους. Είναι κατά κάποιο τρόπο η μεταφορά του τι παθαίνουν τα ανθρώπινα όντα από τον έρωτα: σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο. Πρόκειται δηλαδή για μια διαδρομή, μέσα από τα κείμενα του Σαίξπηρ, με αρχή της την μοναξιά και τέλος της ξανά την μοναξιά, έχοντας περάσει όμως μέσα από τα φωτεινά αλλά και τα σκοτεινά μονοπάτια του έρωτα.

-Αυτό που έχετε κτίσει είναι τρομερά απαιτητικό, όσον αφορά τη σωματικότητά του;

Είναι τρομερά απαιτητικό, χωρίς να είναι σε καμιά περίπτωση επιδεικτικό. Τα δύο σώματα βρίσκονται σε μια τρομερή δυναμική σχέση, στηρίζοντας το ένα το άλλο. Η μεγάλη δυσκολία για μένα, το μεγάλο στοίχημα είναι να υπάρξει αρμονική σύμπλευση του σώματος και του κειμένου, γιατί είναι πολύ λεπτή η γραμμή να υπογραμμίζει το κείμενο, αυτό που υπογραμμίζει και το σώμα. Είναι μια παγίδα που πρέπει να αποφύγουμε.

-Υπάρχει ένα αγαπημένο Σονέτο, που έχεις ξεχωρίσει;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ναι υπάρχει. Και ήταν και ο βασικός λόγος που ήθελα να κάνω αυτή την παράσταση. Είναι το Σονέτο 66 και το Σονέτο 71. Το τελευταίο αναφέρεται σε ένα ερωτικό ζευγάρι που έχει αναγκαστεί να αποχωριστεί λόγω θανάτου. Ο ένας λέει στον άλλο με τρομερή αυταπάρνηση, να αφήσει τις σκέψεις του και να μην επιβαρύνεται από το θάνατό του. Ξέχασέ με λέει. Μη με θρηνείς άλλο, αν είναι αυτό να σε κάνει πιο ελαφρύ. Αυτό για μένα είναι ένα τρομερά συγκινητικό σονέτο.

-Τι σου άφησε η ανάγνωση των Σονέτων;

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο το καλοκαίρι, ήρθε το Χάος. Νόμιζα ότι κάποιος με καλούσε να ισορροπήσω πάνω από αυτό το Χάος. Είχα την αίσθηση, χωρίς να ξέρω πόσο χρόνο χρειάστηκε ο Σαίξπηρ για να τα γράψει, ήταν σαν να έφευγε το χέρι του μόνο του. Σαν μην έβαζε καμιά σκέψη από πίσω. Υπάρχει ένας αυτοματισμός, ένας αυθορμητισμός. Δεν υπάρχει η τακτοποίηση που συναντάμε στα θεατρικά του έργα. Αν δεν έβαζε νούμερα, θα νόμιζε κανείς ότι πρόκειται για έναν παροξυσμό γραφής, ένα συνονθύλευμα από μια γραφή που τρέχει. Παράλληλα, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς και να μην πεις: Θεέ μου! Πόσο ερωτεύτηκε αυτός ο άνθρωπος. Τι επένδυσε πάνω στον άνθρωπο απέναντί του. Δεν έχει αφήσει έξω καμιά μορφή του έρωτα. Είναι μια πυκνή βιωματική εμπειρία. Με τρέλανε αυτή η αίσθηση του Χάους, γιατί δεν τα διάβασα ερωτευμένη, ώστε να με παρασύρει και μένα αυτή η δίνη. Αντίθετα. Δεν ήξερα από που να πιαστώ για να βγάλω ένα υλικό που θα μπορούσε να γίνει παράσταση. Ήταν πολύ αγχωτικό για μένα, μέχρι να γίνει η επικέντρωση στα 8-9 Σονέτα που χρησιμοποιούμε. Στη συνέχεια αγάπησα την κάθε λέξη, που χρησιμοποιεί σ’ αυτά τα ποιήματα, που διαλέξαμε. Πυκνώνει μέσα μου το νόημα και αποκτά άλλη διάσταση. Δεν διστάζω να σου εξομολογηθώ ότι πλέον θα μπορούσα να κάνω μια παράσταση που να αφορά μόνο το Σονέτο 71.

AMORS teaser from Argyrios Pandazaras on Vimeo.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Amors
Η μετάφραση είναι των Βασίλη Ρώτα (σε επιλεγμένα σημεία) και Διονύση Καψάλη
Παίζουν η Στεφανία Γουλιώτη και ο Αργύρης Πανταζάρας
Tην επιμέλεια της κίνησης έχουν οι Rootless Root, Λίντα Καπετανέα και Josef Frucek
Τη μουσική επιμέλεια έχει ο Γιώργος Πούλιος
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

Ιnfo:
Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, Κεφαλληνίας & Κυκλάδων 11, Κυψέλη
Ημερομηνία: Δευτέρα & Τρίτη 16, 17, 23, 24 Ιανουαρίου 2017. Ώρα έναρξης: 21.00.
Διάρκεια παράστασης: 40΄
Πληροφορίες: Τηλ.: 2108217877
Τιμές εισιτηρίων: 15 & 10 ευρώ
Προπώληση: Στο ταμείο του Θεάτρου και Ticket Services