Ανοικτή κρατά τη γραμμή με το SPD η Άνγκελα Μέρκελ, παρά τις δηλώσεις Σουλτς ότι οι Σοσιαλδημοκράτες επιστρέφουν στην αντιπολίτευση
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτο μέγαρο «Κόνραντ Αντενάουερ» του Βερολίνου, στην έδρα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, οι πανηγυρισμοί της Κυριακής έγιναν προβληματισμοί της Δευτέρας.
Το συγκρατημένο χαμόγελο της Άνγκελα Μέρκελ αποτυπώνει το κλίμα στους Χριστιανοδημοκράτες που καλούνται τώρα να λύσουν έναν γρίφο για δυνατούς λύτες.
Η Μέρκελ είναι ξανά καγκελάριος, αλλά το ερώτημα είναι με ποιον θα συγκυβερνήσει.
«Φυσικά θα επιδιώξουμε συνομιλίες και με το FDP και με τους Πρασίνους, όμως να προσθέσω και με το SPD, διότι, πιστεύω, είναι σημαντικό η Γερμανία να έχει μια σταθερή και καλή κυβέρνηση. Άκουσα όσα είπαν οι Σοσιαλδημοκράτες, όμως πρέπει να διατηρήσουμε τις επαφές μας», δηλώνει.
Η συγκατοίκηση με τους Συντηρητικούς έφερε το SPD στην κυβέρνηση, όμως έφερε και την αφαίμαξη από την εκλογική του βάση. Προτεραιότητα για το ιστορικότερο κόμμα της Γερμανίας είναι πλέον η επάνοδος. Όχι στην κυβέρνηση, αλλά στο πολιτικό προσκήνιο.
«Δεν θα επιστρέψουμε έτσι απλά στη συνηθισμένη ατζέντα. Μια πικρή ήττα σαν τη χθεσινή χρειάζεται και μια πλήρη ανασυγκρότηση», τονίζει ο Μάρτιν Σουλτς που επαναλαμβάνει ότι το κόμμα του θα παραμείνει στην αντιπολίτευση.
Επικρατέστερο σενάριο αυτή τη στιγμή είναι ο λεγόμενος συνασπισμός «Τζαμάικα»: Το μαύρο των Συντηρητικών με το κίτρινο των Φιλελεύθερων που πανηγυρίζουν για την επιστροφή τους στη Μπούντεσταγκ και το πράσινο των Πρασίνων.
FDP και Πράσινοι κατέχουν πλέον ρόλο ρυθμιστή στο μετεκλογικό τοπίο. Αμφότεροι διαγκωνίζονται για να κατοχυρώσουν τις απαιτήσεις τους, ώστε να μπουν στη διαδικασία των διαβουλεύσεων από το καλύτερο σημείο εκκίνησης.
Όπως υπογράμμισε ο πρόεδρος των Πρασίνων Τζεμ Εζντεμίρ, «η κατεύθυνση της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι φιλοευρωπαϊκή και όχι λαϊκιστική. Σε αυτό είμαστε ξεκάθαροι. Κι αυτό είναι το καθήκον που αναλαμβάνουμε έπειτα από αυτές τις εκλογές».
Πριν ανοίξουν οι συνομιλίες, η «Τζαμάικα» φαντάζει μόνο θεωρητικά δυνατή, αφού οι εν δυνάμει εταίροι διαφωνούν κάθετα σε καίρια ζητήματα.
Όλοι συμφωνούν πως η συγκρότηση κυβέρνησης επείγει. Το ερώτημα για τη σύστασή της όμως είναι ήδη πιεστικό.