Ιταλία: Το μεταναστευτικό κυριαρχεί στο προεκλογικό σκηνικό

Ιταλία: Το μεταναστευτικό κυριαρχεί στο προεκλογικό σκηνικό
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η εκπομπή Insiders ταξιδεύει σε διάφορα μέρη της Ιταλίας για να παρουσιάσει τι πιστεύουν οι ψηφοφόροι για τους με

Ρώμη. Λίγο πριν τις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου. Όπως αναμενόταν, η οικονομία και οι θέσεις εργασίας είναι τα σημαντικότερα ζητήματα αυτής της εκστρατείας. Η μεγαλύτερη συζήτηση αφορά όμως το μεταναστευτικό ζήτημα.

Εξαιτίας της εγγύτητάς της με την Βόρεια Αφρική, η Ιταλία υποδέχεται κάθε χρόνο τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών από όλη την Ευρώπη.

Η ανθρωπιστική κρίση χρησιμοποιήθηκε από μερικά κόμματα, ειδικά από το δεξί φάσμα. Κατηγορούν τους μετανάστες ότι είναι η αιτία για την διαλυμένη οικονομία της χώρας αλλά και για την αύξηση του δείκτη εγκληματικότητας.

Θα ταξιδέψουμε στην Ιταλία για να δούμε τις απόψεις των ψηφοφόρων και να μάθουμε πώς η χώρα διαχειρίζεται και βλέπει τη μεγάλη εισροή μεταναστών.

Είναι σχεδόν μεσάνυχτα στη Ρώμη και αυτοί οι ακτιβιστές τοποθετούν προεκλογικές αφίσες. Δεν έχουν όμως τα γνωστά πρόσωπα των πολιτικών, που διεκδικούν την ψήφο του ιταλικού λαού. Έχουν πρόσωπα μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ιταλία με την ιστορία τους και μια έκκληση: “Ψηφίστε με”.

«Υπάρχει ένα γενικευμένο αίσθημα αβεβαιότητας και κινδύνου. Πολλοί κατηγορούν τους μετανάστες γι’ αυτό. Είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της κοινωνίας. Είναι εύκολο να τους κατηγορούμε για τους φόβους μας. Κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας, κάποιοι ποντάρουν στο αντιμεταναστευτικό ρεύμα. Είναι ο ευκολότερος τρόπος να κερδίσουν ψήφους» αναφέρει ο ακτιβιστής Γκάτο Μπονάνι.

Αυτή η δράση ξεκίνησε από μια ομάδα καλλιτεχνών στην Σαρδηνία. Ήθελαν οι Ιταλοί να δουν το άλλο πρόσωπο της μετανάστευσης, η οποία παίζει κομβικό ρόλο σ’ αυτές τις εκλογές.

Η παράνομη αφισοκόλληση τιμωρείται στην Ιταλία με πρόστιμο εκατοντάδων ευρώ, αλλά αυτοί οι ακτιβιστές πιστεύουν ότι αξίζει τον κόπο να αναδείξουν την κατάσταση των μεταναστών.

Η πρωτοβουλία έχει επεκταθεί σε όλη την Ιταλία. Οι αφίσες εδώ βρίσκονται δίπλα σ’ αυτές των Αδελφών της Ιταλίας, ένα δεξιό κόμμα, που έχει σκληρή στάση κατά των μεταναστών και έχει αρκετές πιθανότητες να συμμετάσχει στον μελλοντικό κυβερνητικό συνασπισμό.

Ηγέτιδα του κόμματος είναι η Τζόρτζια Μελόνι. Σε προεκλογική συγκέντρωση των Αδελφών της Ιταλίας η Μελόνι ξεκαθαρίζει από το βήμα ποια είναι η άποψή της για τους μετανάστες:

Πέρσι, χιλιάδες Ιταλοί εγκατέλειψαν την Ιταλία. Κυρίως νέοι απόφοιτοι πανεπιστημίων. Την ίδια χρονιά έφτασαν εδώ 180.000 παράτυποι μετανάστες. Κυρίως Αφρικανοί χωρίς μόρφωση. Οι μετανάστες αποτελούν το 8,3% του πληθυσμού αλλά είναι υπεύθυνοι για το 50% των εγκλημάτων και των κλοπών, για το 40% των διαρρήξεων, το 37% της σεξουαλικής βίας, το 25% των φόνων και για το 50% άλλων εγκλημάτων όπως είναι η πορνεία και η παιδοφιλία. Υπάρχει σχέση ανάμεσα στην παράνομη μετανάστευση και την άνοδο της εγκληματικότητας;»

Στο πρόγραμμά τους, Οι αδελφοί της Ιταλίας ζητούν την παύση των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης μεταναστών στη Μεσόγειο και την παύση του προγράμματος προστασίας που προσφέρεται σε όσους ζητούν άσυλο αλλά και τον επαναπατρισμό των παράτυπων μεταναστών.

«Χρειάζεται να κάνουμε μια απογραφή. Αυτοί που δεν είναι νόμιμα εδώ, πρέπει να τους στείλουμε πίσω στην πατρίδα τους. Αν είναι παράτυπα εδώ είναι προφανές ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τα προς το ζην και καταλήγουν να κάνουν παράνομες πράξεις» υποστηρίζει ένας ιταλός πολίτης. Κάποιος άλλος συμπληρώνει:

«Είναι 600.000 εδώ. Πρέπει να δούμε ποιοι μπορούν να μείνουν και ποιοι όχι. Κανείς τους δεν έχει δικαίωμα να μείνει. Πρέπει όλοι να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Αλλιώς πρέπει να πάμε στις Βρυξέλλες και να τους πούμε: “Κύριοι δεν θέλετε να τους στείλετε πίσω στην πατρίδα τους; Τότε πρέπει να τους μοιραστούμε“».

Αυτοί οι ψηφοφόροι είναι ενάντια στους μετανάστες. Αυτοί προέρχονται από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Κάποιες οικογένειες μεταναστών έχουν εγκατασταθεί τους τελευταίους οκτώ μήνες στο περιστύλιο της Βασιλικής των 12 Αποστόλων στο κέντρο της Ρώμης. Οι συνθήκες διαβίωσής τους; Εξαιρετικά άσχημες. Έχουν ελάχιστες πιθανότητες να βρουν ένα μέρος να μείνουν:

«Υπάρχουν πολλά ελεύθερα σπίτια. Κανείς δεν ζει εκεί. Κανείς δεν τα χρησιμοποιεί. Εάν άνοιγαν αυτά τα σπίτια θα μας βοηθούσαν. Θα ήταν χρήσιμο. Στη ζωή, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να προσφέρεις σε κάποιον είναι ένα μέρος για να κάνει μπάνιο, να κοιμηθεί. Γιατί αν κάποιος είναι κουρασμένος, πρέπει να μπορεί να πάει σε έναν χώρο για να κοιμηθεί, να φάει ένα ζεστό γεύμα. Ειδικά τώρα που κάνει τόσο κρύο, δεν μπορούμε να μείνουμε έξω. Υπάρχουν κενά σπίτια. Ανοίξτε τα» διαμαρτύρεται η Μπασέι Νίο Άγκου από τη Νιγηρία.

Υπάρχουν πολλοί αντίστοιχοι μη οργανωμένοι προσφυγικοί καταυλισμοί στη Ρώμη. Και αν η εικόνα αυτή δείχνει την προσφυγική κρίση στην πρωτεύουσα, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα στην επαρχία, όπου η κατάσταση είναι επείγουσα σε αρκετές περιοχές.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ιταλικών αρχών υπάρχουν πάνω από 500.000 παράτυποι μετανάστες στη χώρα. Πάνω από 10.000 ζουν σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς με ελάχιστη ή καθόλου πρόσβαση σε φαγητό, καθαρό νερό και και στέγη. Ακόμη περισσότεροι ζουν σε χειρότερες συνθήκες.

Κατευθυνόμαστε νότια στο Καστέλ Βολτούρνο, μια πόλη που βρίσκεται κοντά στην Καζέρτα, στην περιοχή της Νάπολης. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός εδώ αποτελείται από οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο. Μια συνύπαρξη που έχει οδηγήσει ταυτόχρονα σε δράσεις αλληλεγγύης αλλά και ρατσιστικές συμπεριφορές.

Στο Καστέλ Βολτούρνο, συναντούμε τον Σέρτζιο Σεραϊνο. Είναι ο συντονιστής της Emergency, μιας ΜΚΟ που προσφέρει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε όσους έχουν ανάγκη:

«Υπολογίζουμε ότι εδώ ζουν 10-15 χιλιάδες ξένοι.
Είναι σχεδόν το ήμισυ του τοπικού πληθυσμού. Από το 2013, περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα. Η πλειονότητα είναι ξένοι από την Γκάνα και την Νιγηρία. Αυτές είναι οι δύο μεγαλύτερες κοινότητες εδώ. Οι γυναίκες ασθενείς είναι πολύ νεαρές και έχουν πέσει θύμα σωματεμπορίας.

Εάν τριγυρίσετε στο Καστέλ Βολτούρνο θα καταλάβετε σε τι ετοιμόρροπα σπίτια ζουν οι μετανάστες. Πληρώνουν νοίκι για ένα κρεβάτι, αλλά τα σπίτια είναι κατεστραμμένα. Πολλές φορές τα τζάμια των παραθύρων είναι σπασμένα, δεν υπάρχει νερό και οι υδραυλικές εγκαταστάσεις θέλουν επισκευή. Υπάρχει υγρασία παντού. Είναι σπίτια που δεν μπορείς να ζήσεις. Τουλάχιστον με τα πρότυπα που έχουμε στην Ιταλία».

Ιταλοί και μετανάστες έρχονται σπάνια σε επαφή στην πόλη. Οι Ιταλοί τους αποφεύγουν:

«Είναι σαν οι Ιταλοί και οι ξένοι να διαχωρίζονται με έναν διαφανή πλαστικό τοίχο. Βλέπουν οι μεν τους δε, αλλά δεν αγγίζονται. Οι ξένοι μπορούν να ζήσουν στο Καστέλ Βολτούρνο, χωρίς να έχουν επαφές με τους Ιταλούς, εκτός από τις απολύτως αναγκαίες. Μετά υπάρχουν οι εκκλησίες. Το Καστέλ Βολτούρνο είναι γεμάτο με αφρικανικές εκκλησίες της Πεντηκοστής» εξηγεί ο Σέρτζιο Σεραϊνο.

Αυτές είναι περισσότερες από τις καθολικές εκκλησίες στην περιοχή. Είναι εκεί όπου οι μετανάστες αισθάνονται σαν στο σπίτι τους:

«Οι δυσκολίες, η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε εδώ είναι ότι δεν έχουμε δημόσιες παροχές. Παροχές που μπορούν να αλλάξουν τις ζωές των ανθρώπων. Δεν έχουμε σχολεία, πληρωμένα επαγγελματικά μαθήματα, εργασιακές ευκαιρίες. Έχει γίνει πολύ δύσκολο για τους μετανάστες να αποκτήσουν άδεια παραμονής. Και όλη την ώρα ακούμε νέα από τις εφημερίδες, τους δημοσιογράφους, την τηλεόραση, που είναι αρνητικά για τους ξένους εδώ. Εγώ διαφωνώ πολύ με όλο αυτό, γιατί συνεισφέρουμε πολλά σ’ αυτό τον τόπο. Πληρώνουμε το ενοίκιό μας, τους λογαριασμούς. Δεν ζούμε δωρεάν εδώ. Ακόμη και στα εγκαταλελειμμένα σπίτια. Οι άνθρωποι που μένουν εκεί, πληρώνουν μερικές φορές ενοίκιο. Οι εγκαταστάσεις αυτών των σπιτιών δεν ταιριάζουν σε ανθρώπους, αλλά καθώς δεν έχουμε επιλογή, αναγκαζόμαστε να μείνουμε» τονίζει ο ιερέας Προσπέρ Ντοέ.

Μερικοί Ιταλοί που ζουν εδώ όλη τους τη ζωή δεν συμπαθούν καθόλου τους ξένους:

«Δεν αναζητούν άσυλο. Είναι οικονομικοί μετανάστες. Το βλέπω από τη συμπεριφορά τους. Ψάχνουν μια καλύτερη ζωή, μια δουλειά. Αλλά δεν υπάρχουν δουλειές εδώ, εκτός από τα χωράφια. Έρχονται εδώ γιατί κάποιοι τους το επιτρέπουν. Έχουν βοήθεια από το κράτος, πάντα υπάρχει κάποιος που τους βοηθά, η Caritas για παράδειγμα. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν είναι καλύτερα ένας Ιταλός να φύγει και να γυρίσει πίσω ως παράνομος μετανάστης. Ίσως τότε έχει μια καλύτερη ζωή σ’ αυτή τη χώρα» υπογραμμίζει ένας κάτοικος της περιοχής.

Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το κλίμα καχυποψίας; Οι μετανάστες δεύτερης γενιάς μπορεί να δώσουν την απάντηση.Αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν στην Ιταλία. Πέρσι, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι τα περισσότερα από αυτά δεν μπορούσαν να παίξουν στο νεανικό πρωτάθλημα μπάσκετ, γιατί επίσημα δεν είναι Ιταλοί. Ο νόμος λέει ότι πρέπει να περιμένουν μέχρι τα 18 τους για να κάνουν αίτηση για την ιταλική υπηκοότητα.

Το νέο αυτό προκάλεσε οργή. Η κυβέρνηση πέρασε λοιπόν ένα προεδρικό διάταγμα που επέτρεψε σε αυτά αλλά και σε όλα τα παιδιά των μεταναστών να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ιταλούς, τουλάχιστον όσον αφορά στον αθλητισμό.

«Η εμπειρία μου εδώ στο Καστέλ Βολτούρνο με τα αγόρια του Ταμ Ταμ μου δίδαξε ότι μπορούμε να έχουμε απίστευτα αποτελέσματα από το τίποτε. Το πιο σημαντικό είναι να πιστέψουν, να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους. Μέσα από τον αθλητισμό, θέλουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο και να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού» τονίζει ο Μάσιμο Αντονέλι, προπονητής μπάσκετ.

Ο Κλαούντιο Λαβάνγκα, ο απεσταλμένος του Euronews μεταδίδει:

«Ιταλοί και μετανάστες, εδώ στο Καστέλ Βολτούρνο αλλά και στην υπόλοιπη Ιταλία φαίνεται ότι έχουν αποτύχει να βρουν ένα τρόπο ενσωμάτωσης, συνύπαρξης. Η ελπίδα τους εναπόκειται στην επόμενη γενιά. Στα παιδιά των μεταναστών, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ιταλία, τα οποία ελπίζουν ότι μια μέρα απλά θα θεωρούνται Ιταλοί».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Βρυξέλλες: με το βλέμμα στραμμένο στις ιταλικές εκλογές

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία