Τα περίεργα της Eurovision Πολλοί είναι οι νικητές, αλλά οι περισσότεροι παρακολουθούν το διαγωνισμό για το θέαμα που προσφέρει και τις περισσότερες φορές δεν προέρχεται από τους νικητές.
10. Ο κίνδυνος του να αφήνεις τη δουλειά σου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠριν πάρει μέρος στο διαγωνισμό η Guvnor μοίραζε το χρόνο της ανάμεσα στην εργασία της στο υπουργείο Άμυνας, αλλά και ως σερβιτόρα σε μπαρ. Όταν την επέλεξαν για να εκπροσωπήσει την Ελβετία στη Eurovision άφησε τη δουλειά της, μόνο και μόνο για να καταφέρει να συγκεντρώσει μηδέν βαθμούς.
Η αρνητική κάλυψη από την τύπο την οδήγησε στην κατάθλιψη. Άρχισε να δουλεύει σε τσίρκο ενώ στη συνέχεια κυκλοφόρησε cd με παιδικά τραγούδια.
9. Από την αρχή δεν ακουγόταν καλό
Μια ιστορία που είναι μάλλον συνηθισμένη. Ο Josh Dubovie ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι και η συμμετοχή του στη Eurovision έμοιαζε να είναι το εισιτήριο για τη δόξα. Δυστυχώς όμως δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Το τραγούδι That Sounds Good To Me μάλλον δεν ακούστηκε τόσο καλό με αποτέλεσμα ο Dubovie να καταφέρει ναι συγκεντρώσει μόλις 10 βαθμούς.
Η εμφάνισή του έκανε περισσότερο κακό παρά καλό στην καριέρα του. Αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά του σε Josh James εξαιτίας της αρνητικής κάλυψης από τον τύπο. Το 2013 επιχείρησε να κάνει ένα νέο βήμα στην καριέρα του, χωρίς όμως να τα καταφέρει.
8. Το να γελοιοποιείς τα πράγματα
Μπορεί να κατάφερε να καταλάβει την 11 θέση, αλλά πολλοί ήταν οι διαγωνιζόμενοι που εντόπισαν ευνοϊκή μεταχείριση στην διαδικασία της ψηφοφορίας με βάση τη χώρα καταγωγής του.
Ο Peter Nalitch κατάφερε να κάνει τους Ρώσους να γελάσουν με την «σπασμένη» στα αγγλικά προφορά του, αλλά όπως αποδείχτηκε κανένας στη Δύση δεν το εκτίμησε.
7. Ο κυρίαρχος των μηδέν βαθμών
Το Mil etter Mil μπορεί να χαρακτηριστεί θρύλος στην ιστορία της Eurovision, για πολλούς λόγους. Μεταξύ αυτών το γεγονός ότι ήταν το πρώτο τραγούδι που συγκέντρωσε μηδέν βαθμούς με το καινούριο σύστημα βαθμολόγησης που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1975. Το τραγούδι εκπροσωπούσε τη Νορβηγία, τη χώρα που έχει συγκεντρώσει τα περισσότερα μηδενικά από κάθε άλλη. Ωστόσο, ο ερμηνευτής του τραγουδιού Jahn Teigen φαίνεται να είναι ανίκητος. Όχι μόνο η καριέρα του δεν πήρε την κατιούσα, αλλά εκπροσώπησε άλλες δύο φορές τη Νορβηγία στο διαγωνισμό το 1982 και το 1983.
6. Πάρα πολύ έθνικ
Αν υπάρχει κάποιο forum που μπορεί να εκφράζει το έθνικ στοιχείο αυτό δεν είναι άλλο από τη Eurovision. Ακόμα και ο φλεγματικός παρουσιαστής της Μεγάλης Βρετανίας δεν κατάφερε να συγκρατηθεί και να χαρακτηρίσει της εμφάνιση της Ισπανίας στο 1983 ως πάρα πάρα πολύ έθνικ.
Κάτι ανάμεσα σε φλαμένγκο και ροκ, οι στίχοι του τραγουδιού σίγουρα προκάλεσαν τις εντυπώσεις με την ερμηνεύτρια να είναι ντυμένη με μια κουρτίνα και να μην φοράει παπούτσια. Το ακροατήριο ήταν μάλλον μπερδεμένο μετά το τέλος του τραγουδιού, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν προειδοποιήσει την Ισπανία ότι το τραγούδι δεν θα καταφέρει να πάρει κανέναν βαθμό.
5. Τα αφήνεις όλα στη μοίρα τους
Ο υπουργός Πολιτισμού του Ισραήλ Γιτζάκ Ναβόν είχε απειλήσει να παραιτηθεί το 1987 αν οι Lazy Bums ερμήνευαν το τραγούδι τους στη Eurovision. Τελικά το συγκρότημα ερμήνευσε το τραγούδι και το Ναβόν δεν παραιτήθηκε ποτέ.
Πολλά ήταν τα στοιχεία που ενόχλησαν τον Ισραηλινό υπουργό Πολιτισμού σε αυτό το τραγούδι. Οι ερμηνευτές ήταν κωμικοί και όχι τραγουδιστές και περισσότερο μιλούσαν, παρά τραγουδούσαν. Ντυμένοι σαν τους Blues Brothers περιφέρονταν στην σκηνή. Παρόλα αυτά κατάφεραν να κατακτήσουν την 8η θέση και να συγκεντρώσουν 73 βαθμούς.
4. Μητρότητα και μηλόπιτα
Μπορεί να ακούγεται κάπως μελαγχολικό, αλλά πολλές φορές καλό είναι οι Ευρωπαίοι να αναπολούν το 1990, όταν ο Toto Cutugno τραγουδούσε με πάθος για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ο ίδιος είχε γράψει το τραγούδι με τίτλο Insieme 1992 και αναφερόταν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ που υπεγράφη 2 χρόνια αργότερα.
Τρεις δεκαετίες αργότερα το μήνυμά του είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, με το κοινό τότε να του δίνει την πρώτη θέση.
3. Εκτός τόνου
Το τραγούδι δεν ήταν και τόσο κακό, αλλά η ερμηνεία της Jemini δεν ήταν καλή, καθώς η τραγουδίστρια ήταν εκτός τόνου. Μια ατυχία στο σύστημα του ήχου αλλά και τα γνωστά μπλοκ στην ψηφοφορία οδήγησαν στους μηδέν βαθμούς της Μεγάλης Βρετανίας το 2003.
2. «Αν θέλεις να πας στο σπίτι μου κάνε μου κλικ με το ποντίκι σου»
Αρχικά ήταν ένα τραγούδι που γράφτηκε για το Facebook. Το τραγούδι της Valentina Monetta to 2012 είχε όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να το κάνουν επιτυχία στο διαγωνισμό της Eurovision. Για να μπορέσει να πάρει μέρος σύμφωνα με τους κανονισμούς άλλαξε τον τίτλο του σε «The Social Network Song». Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι στίχοι του έκαναν ομοιοκαταληξία με τη λέξη Facebook και αυτό δημιούργησε κακές εντυπώσεις.
Το τραγούδι δεν κατάφερε να περάσει στον τελικό στον διαγωνισμό του 2012. Η Valentina Monetta κατάφερε να περάσει στον τελικό το 2014, αλλά η συμμετοχή της το 2017 δεν είχε καμία τύχη.
1. Χωρίς παραισθήσεις
Για πολλούς το τραγούδι Illusion του Βούλγαρου Krassimir Aramov είναι στην κορυφή της λίστας των τραγουδιών που πολλοί θα ήθελαν να ξεχάσουν. Ο ερμηνευτής περισσότερο φωνάζει παρά τραγουδάει. Το συγκεκριμένο τραγούδι κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 7 πόντους στους ημιτελικούς του 2009.