Ο Κάρλος Μάρτιν Ρουίζ ντε Γκορντεγουέλα έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στο Μπιλμπάο, στη Χώρα των Βάσκων, αλλά μιλά τα ελληνικά όπως ένας Έλληνας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Ελλάδα είναι μοναδική, γεωγραφικά, ιστορικά και συναισθηματικά, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ένας «Έλληνας επιλογής», ο Κάρλος Μάρτιν Ρουίζ ντε Γκορντεγουέλα
Δηλώνει Ισπανός, Ευρωπαίος και «Έλληνας επιλογής», όπως χαρακτηριστικά λέει. Τονίζει, πολλές φορές στη συζήτησή μας για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ότι η λέξη φιλέλληνας είναι μοναδική. Δεν υπάρχει φιλοισπανός, φιλοπορτογάλος, φιλογάλλος. Υπάρχει μόνον φιλέλληνας κι αυτό σημαίνει πολλά.
Ο Κάρλος Μάρτιν Ρουίζ ντε Γκορντεγουέλα (Carlos Martin Ruiz de Gordejuela) έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στο Μπιλμπάο, στη Χώρα των Βάσκων, αλλά μιλά τα ελληνικά ...όπως ένας Έλληνας. Είναι παντρεμένος με Ελληνίδα και η κόρη του, που μεγαλώνει στην Αθήνα -την επισκέπτεται τα Σαββατοκύριακα-, είναι μια δίγλωσση έφηβος. Είναι υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα τελευταία χρόνια είναι εκπρόσωπος του επιτρόπου Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων Χρήστου Στυλιανίδη.
Ήρθε να μείνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2000, εργαζόμενος για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και συνέχισε το 2007 ως επικεφαλής του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το 2015 επέστρεψε στις Βρυξέλλες, ως επικεφαλής Τύπου και ΜΜΕ για την ισπανική αντιπροσωπεία και από το 2016 εντάχθηκε στο δυναμικό του γραφείου του Κύπριου επιτρόπου.
Πώς και γιατί, όμως, επέλεξε να αναπτύξει σχέση δεύτερης πατρίδας με την Ελλάδα;
Όλα ξεκίνησαν στην πατρική του οικογένεια, όταν ο πατέρας του -καλός γνώστης των λατινικών, αλλά όχι πολύ καλός γνώστης των αρχαίων ελληνικών, όπως σημειώνει- του κληροδότησε τη βαθιά του αγάπη για τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Η Οδύσσεια του Ομήρου διατηρεί πάντα ένα ιδιαίτερο κομμάτι στην ψυχή και το πνεύμα του, όπως και η Ιστορία της Ελλάδας που ανίχνευε από νεαρή ηλικία. Το εφηβικό ταξίδι με τους γονείς του στην Αθήνα, τις Μυκήνες, την Επίδαυρο, τον έπεισε ότι πρόκειται πράγματι για μια παραμυθένια χώρα.
Όταν το 1990 οι μεταπτυχιακές του σπουδές στα ευρωπαϊκά θέματα τον οδήγησαν στις Βρυξέλλες, πρώτη του -εξωσχολική- έγνοια ήταν να γνωρίσει Έλληνες και να βρει τον Έλληνα που θα ενδιαφερόταν να μάθει ισπανικά με ανταλλαγή μαθήματα νέας ελληνικής. Τότε οι Έλληνες των Βρυξελλών τον ρωτούσαν γεμάτοι περιέργεια γιατί ήθελε να μάθει ελληνικά και εξηγούσε ότι τα προτιμούσε από τα αρχαία ελληνικά, διότι ο κόσμος δεν μιλάει πλέον αρχαία ελληνικά. Αυτό ήταν και το μοναδικό του δίλημμα: Εάν θα μάθαινε καλά τα αρχαία ή τα νέα ελληνικά.
Διάβαζε ελληνικά με ζέση από νεαρός, άκουγε ελληνική μουσική και το 1999 παντρεύτηκε Ελληνίδα. Σήμερα η κόρη τους, όπως λέει, είναι τυχερή διότι έχει δυο τόπους αναφοράς, έχει δυο ζωές. Τα Σαββατοκύριακα, που έρχεται στην Αθήνα, όταν πηγαίνει με την κόρη του στο κέντρο και βλέπει την Ακρόπολη, της λέει πόσο τυχερή είναι που την βλέπει από μικρή, ενώ ο ίδιος την είδε σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Όμως, εξηγεί, είναι σύμφυτο με την ανθρώπινη φύση να μην εκτιμά στο βαθμό που αξίζει ό,τι έχει, κι ας είναι πολύ σημαντικό.
Και είναι πολλοί οι ξένοι που μοιράζονται το ίδιο βαθύ συναίσθημα για την Ελλάδα, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Κι αυτό δεν νομίζει ότι το μοιράζονται ξένοι για άλλη χώρα. Γι αυτό υπάρχει η λέξη φιλέλληνας. Δεν υπάρχει φιλοισπανός, φιλοπορτογάλος, φιλογάλλος. Υπάρχει μόνον φιλέλληνας, τονίζει.
Η Ελλάδα είναι ιδιαίτερη. Μοναδική. Όχι μόνον γεωγραφικά, αλλά και ιστορικά και συναισθηματικά. Πηγαίνεις στις Μυκήνες, στη Σπάρτη, στην Κέρκυρα από όπου πέρασε ο Οδυσσέας και ξέρεις ότι κάθε τόπος κάτι σημαίνει. Ανεβαίνεις στον Όλυμπο και δεν πηγαίνεις απλά σε ένα βουνό. Πηγαίνεις στο σπίτι των 12 θεών της αρχαίας Ελλάδας. Ποιο βουνό έχει τέτοια ιστορίας, ποιο κουβαλάει τέτοιους μύθους; Κανένα. Η Ελλάδα είναι ένα όνειρο, μια ιδέα. Είναι τα παραμύθια της παιδικής του ηλικίας.
Τι διαφορές έχει δει στην Ελλάδα, στα χρόνια που έχει μείνει εδώ;
Η κατάσταση ήταν πολύ, πολύ δύσκολη, λέει και αναφέρεται στα πρόσφατα χρόνια. Όμως, αυτό δεν είναι κάτι νέο για την Ελλάδα. Εάν κάποιος διαβάσει ελληνική Ιστορία, θα δει ότι η Ελλάδα έχει περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις στην Ιστορία της. Ακόμη δυσκολότερες και από αυτήν που πέρασε πρόσφατα. Όμως, αυτό από μόνο του δεν σημαίνει κάτι, όταν κάποιος δει τις ανθρώπινες ιστορίες. Διότι, άλλο είναι να διαβάζεις Ιστορία και άλλο να βλέπεις τί περνάνε οι άνθρωποι. Οι προσωπικές ιστορίες δεν είναι νούμερα και γραφήματα. «Ήμουν στην Κομισιόν το 2008, έχω δει την κρίση σε όλες της τις φάσεις και ήταν πολύ οδυνηρό να βλέπεις πόσο υπέφερε ο κόσμος. Θέλω να πιστεύω ότι πλέον τα πράγματα θα πάνε καλύτερα».
Ο ίδιος νομίζει ότι σε σχέση με άλλες χώρες της Ένωσης, η Ελλάδα έχει περάσει τα δυσκολότερα. «Εδώ, σχεδόν όλοι έχουν υποφέρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Δεν γνωρίζω κανέναν που να μην έχει επηρεασθεί σε προσωπικό επίπεδο» τονίζει. Στην Ισπανία ο κόσμος δεν επηρεάσθηκε συλλογικά σε τόσο μεγάλο βαθμό. Η κρίση αφορούσε ορισμένους τομείς και ορισμένες περιοχές, όπως η Ανδαλουσία όπου η ανεργία είναι παραδοσιακά υψηλή. Δεν είχε την ένταση της Ελλάδας.
Στην Ελλάδα έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Είναι απίστευτο πόσες πολλές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές κατάφερε να κάνει η χώρα. Και είναι θαυμάσιο ότι οι Έλληνες κατάφεραν να διορθώσουν πολλά πράγματα σε πολύ λίγο χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό, λέει στο Πρακτορείο, ότι στην αρχή το κράτος δεν ήξερε καν πόσους δημοσίους υπαλλήλους είχε. Δεν είχε κάνει ούτε απογραφή. Σήμερα, η χώρα είναι πολύ περισσότερο οργανωμένη. Επιπλέον, λέει, παραδοσιακά ο Έλληνας δεν έβλεπε το κράτος σαν κάτι δικό του, αλλά μάλλον σαν εχθρό. Πλέον, εκτιμά, ο κόσμος έχει καταλάβει ότι το κράτος ανήκει σε όλους και ότι εάν το κράτος δεν πηγαίνει καλά, αυτό έχει συνέπειες σε όλους.
Κάνοντας μια σύγκριση μεταξύ Ισπανίας και Ελλάδας, τι θα έλεγε;
Στην Ισπανία υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές από τη μια περιοχή στην άλλη. Γι αυτό και έως πρόσφατα μιλούσαμε για Ισπανίες. Πρόσφατα άρχισε να χρησιμοποιείται ο ενικός, Ισπανία. Αυτό είναι πλούτος, αλλά όταν μπαίνουν οι εθνικισμοί στη μέση, δεν του αρέσει. Στην Ελλάδα, ο μισός πληθυσμός είναι συγκεντρωμένος στην πρωτεύουσα. Οπότε και να υπήρχαν διαφορές, έχουν εξαφανισθεί. Όμως, σε κάποιες περιοχές τον χειμώνα δεν υπάρχει ψυχή. Και θα πρέπει να υπάρξουν ευκαιρίες για να ζει ο κόσμος εκτός πρωτεύουσας. Στην Ισπανία υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πάει όλη τους τη ζωή στην πρωτεύουσα, διότι δεν έχει χρειασθεί. Στην Ελλάδα, η πρώτη από τη δεύτερη πόλη έχει διαφορές και από την τρίτη ή την τέταρτη πόλη, ακόμη μεγαλύτερες.
_ Επίσης, λέει, οι Έλληνες είναι γκρινιάρηδες για τη χώρα τους. Μιλάνε συνήθως για τα προβλήματα, συγκρίνουν τη χώρα τους με πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία ή η Ολλανδία και παραβλέπουν όσα έχουν καταφέρει. «Ό,τι έχουν περάσει οι Έλληνες, δεν περιγράφεται_. Γι΄ αυτό νομίζω ότι είναι μοναδικοί. Η Ιστορία της Ευρώπης ήταν μια ιστορία πολέμων μεταξύ αυτοκρατοριών. Για τους Έλληνες όλα άλλαξαν μετά το 1453. Έγιναν ένας λαός χωρίς έδαφος, μόνο με γλώσσα και θρησκεία. Όμως, κράτησαν την ιδέα του έθνους για αιώνες. Όταν έγιναν κράτος, η πρωτεύουσά τους ήταν ένα χωριό. Η χώρα με την πιο παλιά γλώσσα της Ευρώπης, ξεκίνησε από το μηδέν».
«Ούτε υπήρξε άλλο έθνος με τέτοια διασπορά» υπογραμμίζει. «Να ζει κόσμος του σε άλλα κράτη, μακρινά, επί αιώνες, και να λέει ότι είναι Έλληνες. Και σήμερα, οι Έλληνες που ζούνε στο εξωτερικό, ζουν σε άλλες κοινωνίες, αλλά διατηρούν την ταυτότητά τους. Δεν υπάρχει άλλος λαός που να το κάνει αυτό. Η Ελλάδα δεν έχει μια παραδοσιακή Ιστορία όπως άλλες χώρες της Ευρώπης. Έχει μια πολύ ιδιαίτερη Ιστορία».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚαι τι έχει να πει ο ίδιος ως υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Παρόλα τα προβλήματα που έχουμε στην ενωμένη Ευρώπη, δεν εκτιμάμε τα θετικά, λέει. «Χάρη στην Ένωση, κατάφερα να κάνω το όνειρο πραγματικότητα και έχω την ευκαιρία να αισθάνομαι Έλληνας. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που είναι απογοητευμένος από την Ευρώπη, αλλά ζούμε καλύτερα όταν ζούμε μαζί και αντιμετωπίζουμε μαζί τις καταστάσεις. Πολιτικοί και πολίτες στα κράτη-μέλη εστιάζουν στην Ευρώπη, μόνον όταν υπάρχουν προβλήματα. Πολλές αποφάσεις της ΕΕ δεν είναι δημοφιλείς. Όμως οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν. Και ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη; Οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να λάβουν τις αποφάσεις και ρίχνουν την ευθύνη στην ΕΕ. Όταν πάει κάτι καλό το χρεώνουν στις κυβερνήσεις τους και όταν κάτι πάει στραβά το χρεώνουν στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει ουσιαστική συζήτηση για την Ευρώπη κι αυτό το βλέπουμε στις ευρωεκλογές, που δεν απασχολούν τους πολίτες ιδιαιτέρως σε καμία χώρα. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει λανθασμένη εικόνα για την ενωμένη Ευρώπη».
_Και ποιο είναι το σχόλιο του για τις χρηματοδοτήσεις της DG ECHO (Γενική Διεύθυνση Ευρωπαϊκής Πολιτικής Προστασίας και Επιχειρήσεων Ανθρωπιστικής Βοήθειας) της οποίας είναι εκπρόσωπος; _
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ, στην οποία έχει δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια -καθώς πρωταρχικός σκοπός της συγκεκριμένης διεύθυνση είναι η αποστολή βοήθειας σε κράτη εκτός ΕΕ. Κι αυτό έγινε, διότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που είχε ήδη πολλά προβλήματα και ξαφνικά έπρεπε να διαχειρισθεί και το πρόβλημα της μεγάλης εισροής μεταναστών. Το πρόγραμμα «Εστία» (στήριξη δήμων για φιλοξενία Σύρων, μέσω του UNCHR) είναι ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα της διεύθυνσης. Το πρόγραμμα των καρτών με χρήματα σε πρόσφυγες (που έχει εφαρμοσθεί στην Τουρκία εκτός ΕΕ και στην Ελλάδα εντός ΕΕ) είναι επίσης σημαντικό, διότι οι Σύροι πρόσφυγες ψωνίζουν από τα μικρά μαγαζιά των τοπικών κοινωνιών στις οποίες ζουν, κι αυτός είναι ένας τρόπος για να ενταχθούν καλύτερα σε αυτές.
Ένα άλλο πρόγραμμα στο οποίο θέλει να προχωρήσει ο Επίτροπος Στυλιανίδης, προσθέτει, είναι το Education in emergency (Εκπαίδευση σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης), ώστε τα παιδιά να μπορούν να πηγαίνουν στα σχολεία. Με αυτόν τον τρόπο είναι προστατευμένα και συγχρόνως διανοίγεται προοπτική για το μέλλον τους, μέσα στη δύσκολη κατάσταση που ζουν.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ** Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ / Μαρία Δεληθανάση**