Aix en Provence: Ο Ρομέο Καστελούτσι ανεβάζει το «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ

Σε συνεργασία με
Aix en Provence: Ο Ρομέο Καστελούτσι ανεβάζει το «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Ένα πρωτότυπο ανέβασμα της νεκρώσιμης λειτουργίας του Μότσαρτ στο Φεστιβάλ Λυρικής Τέχνης στη γαλλική πόλη

Εκ περιτροπής τρομακτικό, θεραπευτικό, σοβαρό και ταυτόχρονα τολμηρό. Η παγκόσμια πρεμιέρα μιας σκηνοθετημένης σκηνικής εκδοχής του «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ πραγματοποιήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ Λυρικής Τέχνης στην Aix en Provence της Γαλλίας.

Ο σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι και ο μαέστρος Ραφαέλ Πισόν άλλαξαν εντελώς την εικόνα που έχουμε για την περίφημη νεκρώσιμη ακολουθία που συνέθεσε ο Μότσαρτ στο τέλος της ζωής του.

«Το Ρέκβιεμ είναι ένα έργο που έχει ερμηνευθεί αναρίθμητες φορές σε όλο τον κόσμο. Είναι μια ακολουθία, μια τελετουργία που γίνεται για τους ζώντες, για όσους μένους στην ζωή και όχι για τους τεθνεώτες. Ο Ρομέο είδε το έργο ως μια γιορτή της ζωής παρά ως μια γιορτή των νεκρών» επισημαίνει ο μαέστρος.

Η σοπράνο Σιόμπαν Σταγκ εξηγεί τι συμβαίνει επί σκηνής: «Δουλέψαμε αντίστροφα στην γραμμική πορεία της ζωής. Ξεκινάμε, βλέποντας μια γυναίκα στο τέλος της ζωής της και μετά πηγαίνουμε προς τα πίσω, όταν ήταν 20 ετών, μετά 9 ετών κοριτσάκι και στο τέλος τη βλέπουμε μωρό. Σκεφτόμαστε τον θάνατο αντίστροφα λοιπόν. Μας απασχολεί ο κύκλος της ζωής. Αυτή η παραγωγή απαιτεί από τους ερμηνευτές που είναι επί σκηνής να δώσουν όλη τους την ψυχή, την ύπαρξή τους. Αυτή είναι η ειρωνία που λατρεύει ο Ρομέο Καστελούτσι. Ότι χορεύουν, τρέχουν, λαχανιάζουν και είναι εξαντλημένοι στο τέλος».

Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το Ρέκβιεμ είναι γεμάτη μυστήριο. Το έργο ήταν ανάθεση στον Μότσαρτ από έναν κόμη στη μνήμη της νεαρής γυναίκας του, που έφυγε νωρίς από τη ζωή. Ο συνθέτης πέθανε πριν ολοκληρώσει ούτε το ήμισυ της νεκρώσιμης λειτουργίας. Πρόλαβε να ασχοληθεί λιγότερο από δύο μήνες. Η Κονστάντσε, η χήρα του Μότσαρτ ανέθεσε την ολοκλήρωσή του στον πεπειραμένο μαθητή του Ζίσμαϊρ.

«Ο Μότσαρτ μιλούσε για τον θάνατο, σαν να ήταν ένας από τους καλύτερους φίλους του. Μπορούμε να αισθανθούμε στα τελευταία του γράμματα ότι είχε ένα είδος προαίσθησης ότι αυτή η νεκρώσιμη λειτουργία θα γινόταν η δική του. Το Lacrimosa είναι ένα κομμάτι εντελώς γυμνό, πολύ εύθραυστο. Αυτό που είναι όμορφο, πρέπει να είναι λεπτεπίλεπτο, να έχει την αίσθηση της ματαιότητας, να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται. Και είναι αυτή η εξαφάνιση της ομορφιάς που την κάνει όμορφη.» υπογραμμίζει ο Ραφαέλ Πισόν.

Ο Μότσαρτ ξεκινά και ολοκληρώνει το έργο με τα σόλι δύο σοπράνο. Η Σιόμπαν Σταγκ μας εξηγεί: «Σκεφτείτε ότι η φωνή της σοπράνο είναι η πιο ελαφριά και πιθανώς ο πιο «αθώος» ήχος, υπό μια έννοια. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι όταν γεννιόμαστε και όταν τελικά πεθαίνουμε, εάν είμαστε θρήσκοι, ότι είμαστε αθώοι και καθαροί από όσα κακά κάναμε και οδεύουμε σε ένα καλύτερο μέρος ειρηνικά και γαλήνια. Υποθέτω ότι γι' αυτό το λόγο διάλεξε αυτή τη φωνητική απόχρωση».

Οι παραστάσεις ολοκληρώνονται στις 19 Ιουλίου.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Σιμόν Μποκανέγκρα: Ο Λουντοβίκ Τεζιέ λάμπει στη δραματική όπερα του Βέρντι

Η Όπερα του Παρισιού ανεβάζει «Τουραντότ» με στόχο να προσελκύσει τους νέους

Βαρκελώνη: Ο Μπενζαμέν Μπερνχάιμ κάνει το ντεμπούτο του με Ριγολέτο στο Λισέου