Νίκη για το κράτος δικαίου χαρακτηρίζει εκπρόσωπος της ΜΚΟ Open Arms την απόφαση του δικαστηρίου να κάνει δεκτή την προσφυγή για είσοδο του πολίου με τους 147 διασωθέντες μετανάστες στα ιταλικά χωρικά ύδατα αγνοώντας το όχι του Σαλβίνι.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗO πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζουζέπε Κόντε ανακοίνωσε πως έξι ευρωπαϊκές χώρες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ρουμανία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και του Λουξεμβούργο έχουν συμφωνήσει να δεχτούν τους 147 διασωθέντες μετανάστες που παρέμεναν εγκλωβισμένοι στα ανοικτά της Μεσογείου εδώ και δύο εβδομάδες στο σκάφος της ισπανικής ΜΚΟ Open Arms, αναφέρει το ειδησεογραγικό πρακτορείο Reuters.
Ο Ματέο Σαλβίνι είχε εκδώσει ένταλμα απαγόρευσης εισόδου του στα ιταλικά χωρικά ύδατα. Ωστόσο, διοικητικό δικαστήριο της Ρώμης αποφάσισε να τον αγνοησει κάνοντας δεκτή προσφυγή και διατάσσοντας την αναστολή της απαγόρευσης της εισόδου του πλοίου.
Όπως δήλωσε ο Ρικάρντο Γκάτι,εκπρόσωπος της ΜΚΟ Open Arms:«Είναι μια νίκη για το κράτος δικαίου. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου δηλώνει με σαφήνεια ότι οι στάσεις και οι αποφάσεις που ενεργοποιήθηκαν από τον Σαλβίνι και φερουν την υπογραφή άλλων δύο υπουργών αποτελούν κατάχρηση εξουσίας και βασίζονται σε ψευδείς δηλώσεις, δηλαδή σε αναπαράσταση μιας ψεύτικης πραγματικότητας».
Λέγοντας ότι «δεν θα γίνει ποτέ συνεργός σε διακινητές ανθρωπων , ο Σαλβίνι εξέδωσε εντολή έκτακτης ανάγκης για να αποτρέψει τον ελλιμενισμό του σκάφους στη Λαμπεντούζα αλλα η υπουργός Άμυνας Ελισαμπέτα Τρέντα απο το κίνημα των Ππέντε Αστέρων αρνήθηκε να το υπογράψει λέγοντας ότι η μη συμμόρφωση με την απόφαση του δικαστηρίου είναι παράνομη και η πολιτική δεν πρέπει χάνει την ανθρωπιά της. Ανθρωπιά δεν σημαίνει βοήθεια προς τους διακινητές και τις ΜΚΟ ήταν η απάντηση του Σαλβίνι. Χάρη σε αυτή την ερμηνεία της ανθρωπιάς, τόσο καιρό, η Ιταλία έγινε προσφυγικός καταυλισμός της Ευρώπης».
Την προηγουμένη η υπουργός Αμυνας είχε ήδη στείλει δύο πλοία για να απομακρύνουν από το Open Arms 32 ανηλίκους μετά από δύο εβδομάδες στο πλοίο.
«Δεχθήκαμε επίθεση, δεχόμαστε επίθεση και σε προσωπικό επίπεδο, αλλά συνεχίζουμε να εργαζόμαστε γιατί κάθε φορά που συναντάμε τους ανθρώπους να πςεθαίνουν, μας κάνει να βλέπουμε την ανάγκη να υπάρχουν ομάδες όπως η δική μας».
.