Οι κρυφοί κίνδυνοι της ατμοσφαιρικής ρύπανσης

Τα χαμηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι πιο επικίνδυνα από ότι αρχικά πιστεύαμε σύμφωνα με τον ΠΟΥ.

Στην πρώτη του παγκόσμια ενημέρωση από το 2005 ο οργανισμός προσάρμοσε σχεδόν όλες τις κατευθυντήριες γραμμές για την ποιότητα του αέρα ώστε να υπολογίσει τη ζημιά που προκαλείται από τους λεγόμενους αόρατους ρύπους.

To Ζάγκρεμπ της Κροατίας, το Βουκουρέστι, η Θεσσαλονίκη η Σόφια και το Βελιγράδι είναι οι πόλεις με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα

Η μεγαλύτερη συγκέντρωση σε διοξείδιο του αζώτου εντοπίζεται στην Νάπολη, την Κρακοβία, το Βουκουρέστι, την Αθήνα και το Παρίσι.

«Λάβαμε υπόψη όλους τους ρύπους, ξεκινώντας λοιπόν από τα μικροσωματίδια, το διοξείδιο του αζώτου και άλλα. Φαίνεται ότι η ανατολική και η κεντρική Ευρώπη έχουν διαφορετικά θέματα σε σχέση με την ατμοσφαιρική ρύπανση σε σύγκριση με τη δυτική Ευρώπη, όπως είναι για παράδειγμα η Γαλλία ή το Ηνωμένο Βασίλειο, όταν το πρόβλημα είναι το διοξείδιο τους αζώτου και η κίνηση. Βλέπουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές χώρες, διαφορετικές πηγές μόλυνσης, αλλά η ατμοσφαιρική ρύπανση συνεχίζει να είναι η μεγαλύτερη αιτία απώλειας ανθρώπινων ζωών» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Airly, Βίκτορ Βαρτσασλόφσκι.

Κάθε χρόνο η έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί περίπου 7 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους, ενώ οδηγεί και στην απώλεια εκατομμυρίων χρόνων ζωής, με το φαινόμενο να τοποθετείται στην ίδια κατηγορία με την ανθυγιεινή διατροφή και το κάπνισμα.

«Πρέπει επίσης να σκεφτούμε και τις οικονομικές συνέπειες, καθώς η ατμοσφαιρική ρύπανση κοστίζει το 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ως αποτέλεσμα των ημερών ασθένειας, των ιατρικών θεραπειών και τη μείωση της παραγωγικότητας. Αυτό αντιστοιχεί σε 300 δολάρια ανά άτομο το χρόνο παγκοσμίως. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια πραγματικά τρομακτική στατιστική να μοιραστούμε με το κοινό και για αυτό πρέπει να ενεργήσουμε για να μειώσουμε την ατμοσφαιρική ρύπανση παγκοσμίως» δήλωσε ο Βίκτορ Βαρτσασλόφσκι.

Αν και τα ευρήματα της έρευνας είναι αποθαρρυντικά, η γνώση του μεγέθους ενός προβλήματος είναι το πρώτο βήμα για την επίλυσή του. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές είναι ένα εργαλείο που βασίζεται σε τεκμήρια για να βοηθήσουν στην βελτίωσης της ποιότητας του αέρα.