Το Euronews παρακολουθεί το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Σ’ αυτή την εκπομπή θα γνωρίσουμε Έλληνες σκηνοθέτες που με το πρώτο ή το δεύτερο ντοκιμαντέρ τους, προσπαθούν να αποτυπώσουν διαφορετικές πτυχές της πραγματικότητας.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑποστολή στην Θεσσαλονίκη: Γιώργος Μητρόπουλος
Το Euronews παρακολουθεί το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Σ’ αυτή την εκπομπή θα γνωρίσουμε Έλληνες σκηνοθέτες που με το πρώτο ή το δεύτερο ντοκιμαντέρ τους, προσπαθούν να αποτυπώσουν διαφορετικές πτυχές της πραγματικότητας, να εστιάσουν στη ζωή διαφορετικών ανθρώπων και στα ζητήματα που τους απασχολούν.
Αυτά είναι τα τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ που συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Newcomers.
Ο «Χειροπαλαιστής» του Γιώργου Γούση/ Oh My Dog Productions
Πριν λίγα χρόνια, ο Γιώργος Γούσης αποφάσισε να κάνει την πρώτη μικρού μήκους ταινία του. Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο Πάνος, ο αδελφός του, ο οποίος είχε γυρίσει σε ένα χωριό της Ηπείρου, για να αναλάβει το καφενείο του πατέρα του. Η ταινία διακρίθηκε στις Νύχτες πρεμιέρας και κέρδισε και βραβείο Ίρις.
Πριν λίγο καιρό, και με αφορμή την επιστροφή του αδελφού του στην Αθήνα, αποφάσισε να αναπτύξει την μικρού μήκους ταινία του σε μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ, που διαγωνίζεται τώρα στο τμήμα «Newcomers» του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Η υπόθεση είναι η εξής: ο Παναγιώτης, ένας χειροπαλαιστής που ζει στην επαρχία, δεν αντέχει άλλο τη νοοτροπία της μικρής κοινωνίας και μετακομίζει στην Αθήνα για να κυνηγήσει τα όνειρά του και να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά με το άθλημα της χειροπάλης. Εκεί, οι επιλογές του θα τον φέρουν αντιμέτωπο σ’ έναν αγώνα «μπρα ντε φερ» με τον πιο δύσκολο αντίπαλό του: τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα απολαυστικό, ψυχαναλυτικό πορτραίτο ενός νέου, που αμφιταλαντεύεται στις επιλογές του, δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει, αλλά διαρκώς προσπαθεί:
«Το θέμα της ταινίας είναι ένας άνθρωπος που ταλαντεύεται, όπως στο «μπρα ντε φερ», όπως στην χειροπάλη δηλαδή, μεταξύ της νίκης και της ήττας, που είναι κάτι πολύ γρήγορο. Σ’ αυτή την ταλάντωση, σ’ αυτή την προσπάθεια βρίσκει και την χαρά του. Το να παλεύει με προβλήματα, με μικροπροβλήματα της καθημερινότητας, τον κάνουν γοητευτικό, τον κάνουν να νιώθει ζωντανός. Θεωρώ ότι η ταινία είναι ένα πορτραίτο για τον σύγχρονο νέο και κυρίως για τον άνδρα. Αντιμετωπίζει και τα προβλήματα του άνδρα. Θεωρώ ότι έχει μεγαλώσει και έχει εγκλωβιστεί σε πρότυπα που τον κάνουν να θέλει να είναι νικητής, καλός επιχειρηματίας, δυνατός. Στην πραγματικότητα, αν δεις την ταινία, θα καταλάβεις ότι μέσα του είναι ένα παιδί, που θέλει να παίζει και να προσπαθεί».
«Θεωρώ ότι αυτό είναι το θέμα της ταινίας: η προσπάθεια» συμπληρώνει ο Γιώργος Γούσης «Η καθημερινή προσπάθεια, που συσσωρεύεται και κάποια στιγμή σκάει κάπου. Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον η πρόταση ταινίας που έχει να κάνει με τον τρόπο που αυτός αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα και την καθημερινότητα. Έχει ένα ιδιαίτερο χιούμορ και μια αγνότητα που τον κάνει να συνεχίζει, να μένει ζωντανός και ενεργός μέσα σε αυτό».
«Τέλος Χρόνου» του Λουκά Παλαιοκρασά/ Anemon Productions
Στο «Τέλος Χρόνου», η Σοφία, ο Λορντ, ο Αλέξανδρος και ο Νίκος είναι μαθητές ενός λυκείου στο Νέο Κόσμο. Δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους σε ένα σχολείο που αγνοεί τις ανάγκες τους. Ενώ αντιμετωπίζουν την πίεση των πανελληνίων, η ζωή τους μπαίνει σε αναμονή όταν μια μαθητική κατάληψη επιβάλλει το κλείσιμο του σχολείου.
Ο Λουκάς Παλαιοκρασάς παρακολούθησε τη ζωή των συγκεκριμένων μαθητών από το 2019-2021, από την Β’ Λυκείου μέχρι και τις Πανελλήνιες δηλαδή, αναδεικνύοντας όχι μόνο τι συμβαίνει στο σχολείο, αλλά και τι απασχολεί τα παιδιά αυτής της ηλικίας:
_«Κι εγώ όπως και τα παιδιά που βλέπουμε στο ντοκιμαντέρ, είχα κάποιες δύσκολες εμπειρίες ως μαθητής. Η εφηβεία είναι μια δύσκολη ηλικία. Πολλές φορές νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν ή δεν καταλαβαίνεις γιατί νιώθεις έτσι. Οπότε ήθελα μέσα από αυτή την ταινία να εκφραστούν οι μαθητές, να τους κατανοήσουμε. Ίσως έτσι καταλάβουμε κι εμείς πώς να τους καταλάβουμε καλύτερα» ε_πισημαίνει ο σκηνοθέτης και συμπληρώνει:
«Το ντοκιμαντέρ ξεκινά σαν μια ανάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος, μέσα από την καθημερινότητα ενός σχολείου, αλλά με τον καιρό και με αυτά που προέκυψαν με την πανδημία, άλλαξε η κλίμακα της ταινίας. Στην αρχή πίστευα ότι θα περιορίζεται στα πλαίσια του σχολείου. Με όσα συνέβησαν, βγήκαμε και εκτός, μπήκαμε στα σπίτια και έτσι ήρθαμε πιο κοντά με τους μαθητές. Πέρα λοιπόν από μια ματιά στο εκπαιδευτικό σύστημα, είναι και μια ιστορία ενηλικίωσης».
Τι έχει αλλάξει από την εποχή που ο ίδιος πήγαινε Λύκειο; Έχουν βελτιωθεί ή έχουν χειροτερεύσει τα πράγματα; «Ήθελα να δω, αν από τα χρόνια που ήμουν εγώ σχολείο και υπήρχαν αυτές οι δυσκολίες, αν έχει αλλάξει κάτι στα χρόνια της κρίσης. Δυστυχώς τα πράγματα είναι τα ίδια και χειρότερα. Οι μαθητές πιέζονται υπερβολικά. Πολλές φορές νιώθουν ότι η πίεση που νιώθουν στις πανελλήνιες δεν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα, όταν βγουν μετά στην κοινωνία. Ότι δεν υπάρχει καμμιά εγγύηση για αυτά. Ένα φωτεινό σημείο ήταν κάποιοι καθηγητές, που πραγματικά πετύχαιναν αυτή τη σύνδεση με τους μαθητές και παρόλα αυτά τους ενέπνεαν να προσπαθήσουν».
Γιατί έδωσε αυτόν τον τίτλο στην ταινία του και τι σηματοδοτεί το «Τέλος Χρόνου»; «Από τη μια πλευρά είναι το τέλος μιας εποχής για τα παιδιά: είναι το τέλος της ξεγνοιασιάς και η ώρα των ευθυνών στην κοινωνία και από την άλλη είναι ένα τέλος χρόνου, ένα time out ότι ήρθε η ώρα κάποια πράγματα που συνεχίζονται τόσα χρόνια και τόσες δεκαετίες να αλλάξουν».
«Λιτή αφθονία» των Φραντζέσκα Ρωμάνου και Γιώργου Σαβόγλου/Neda Film
Στο ντοκιμαντέρ «Λιτή αφθονία», πρωταγωνιστής είναι ο Βαγγέλης. Ζει εδώ και χρόνια σε μια αυτοσχέδια καλύβα στην άκρη ενός βράχου στον Κάβο Μαλέα, στην Λακωνία. Δεν κλειδώνει, δεν έχει ρεύμα, μετακινείται και τις τέσσερις εποχές του χρόνου με το ποδήλατό του. Επιλέγει να ζει έτσι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Δεν έχει τις ανέσεις του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά είναι αυτάρκης.
Η Φραντζέσκα Ρωμάνου και ο Γιώργος Σαβόγλου τον γνώρισαν το 2013 και παρακολουθούν τη ζωή του στο πέρασμα των χρόνων. Εντυπωσιάστηκαν από τον τρόπο ζωής του και αποφάσισαν να κάνουν το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ:
_«Γνώρισα τον Βαγγέλη, όπου αμέσως κατάλαβα ότι αυτή η λιτή, αλλά πλούσια ζωή θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα μικρό δίδαγμα για όλους μας. Ζώντας μαζί του και εισπράττοντας αυτή τη φυσική ομορφιά και στο περιβάλλον του Βαγγέλη αλλά και στον χαρακτήρα του, είναι κάτι που με γοήτευσε» τ_ονίζει ο Γιώργος Σαβόγλου.
Η Φραντζέσκα Ρωμάνου μας εξηγεί την έννοια του όρου αφθονία: «Πρέπει να επισημάνουμε καταρχάς από πού προήλθε η λέξη αφθονία. Είναι κάτι πολύ σπουδαίο: από το στερητικό α και τον φθόνο. Στην αρχαία Ελλάδα, όσοι είχαν χρυσό και άργυρο, προκαλούσαν τον φθόνο των θεών. Στην σημερινή εποχή, προκαλούν τον φθόνο των θεών, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν θεοί, αυτοί που έχουν ελεύθερο χρόνο, που έχουν χαμόγελο στα χείλη τους, που είναι αισιόδοξοι, που είναι αυτάρκεις».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ρίχνει αυλαία την Κυριακή 20 Μαρτίου.