Εθελοντές μαθαίνουν αμάχους να χρησιμοποιούν όπλα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ πόλη Λβίβ, γνωστή και ως Λεοντόπολις σε ελληνικές πηγές, δεν είχε γνωρίσει μέχρι πριν από λίγες ώρες, τη φρίκη του πολέμου, καθώς βρίσκεται στα δυτικά της Ουκρανίας,
Τα 70 χλμ που την χωρίζουν από τα πολωνικά σύνορα, έχουν μετατρέψει την πόλη σε κόμβο για τους Ουκρανούς εκτοπισθέντες. Όσοι φτάνουν, είτε φιλοξενούνται από συγγενείς και φίλους, είτε καταφεύγουν στην Πολωνία. Η σχετικά μικρή πόλη των 700.000 κατοίκων, έγινε σε λίγες ημέρες, καταφύγιο για 200.000 πρόσφυγες.
Η πλούσια σε ιστορία και πολιτισμό πόλη - το κέντρο της οποίας έχει ανακηρυχθεί σε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ''άκουσε'' τις σειρήνες να ηχούν λίγο πριν χτυπηθούν εγκαταστάσεις δίπλα στο Διεθνές Αεροδρόμιο.
Και μπορεί η Λβιβ να μην έχει δεχθεί ακόμη το ρωσικό σφυροκόπημα, οι απλοί πολίτες είναι σε επιφυλακή και προετοιμάζονται για παν ενδεχόμενο.
Εθελοντές έχουν αναλάβει να μάθουν στους αμάχους να χρησιμοποιούν όπλα, μετατρέποντας τις αίθουσες ενός σχολείου σε κέντρο εκπαίδευσης χρήσης όπλων.
Ανάμεσα τους, είναι και η Κατερίνα Ιστσένκο, μία νεαρή γυναίκα γραφίστρια στο επάγγελμα, η οποία θέλει να είναι έτοιμη σε περίπτωση ρωσικής εισβολής στη Λβιβ.
Το ρόλο του εκπαιδευτή, έχει αναλάβει ο Ντενίς Γιρένκο, ο οποίος δείχνει στους αμάχους πως να κρατούν, να γεμίζουν και να στοχεύουν με ένα όπλο τύπου Kalashnikov. Μέχρι σήμερα έχει εκπαιδεύσει 1000 πολίτες.
''Το πρόγραμμά μας είναι σχεδιασμένο για πολίτες που έχουν μηδενική εμπειρία αλλά ακόμη και για εκείνους που δεν κράτησαν ποτέ όπλο στα χέρια τους. Πρώτα τους εξηγούμε πως να είναι ασφαλείς και να μην αυτοτραυματιστούν ή τραυματίσουν κάποιον άθελα τους. Στη συνέχεια τους δείχνουμε πως γεμίζει το όπλο, πως πρέπει να στέκονται, πως να το κρατάνε, και πως να στοχεύουν.''
Στη Λβιβ, φτάνουν καθημερινά χιλιάδες Ουκρανοί που είτε διέμεναν μόνιμα στην γειτονική Πολωνία, είτε έφυγαν για λίγες ημέρες προκειμένου να σωθούν, όμως η αγάπη τους για την πατρίδα και η συνείδηση τους δεν τους επιτρέπει να μην ριχθούν και οι ίδιοι στη μάχη για την υπεράσπιση της. Έτσι, παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής.
Η Ρόσα Μπισούλοβα ζούσε μόνιμα στην Πολωνία, μέχρι που πήρε την απόφαση να επιβιβαστεί στο τρένο για τη Λβιβ, και να ενταχθεί στους εφέδρους.
"Έχω τρία χρόνια στρατιωτικής εμπειρίας. Θα υπερασπιστώ την Ουκρανία. Η Ουκρανία είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω. Ο σύζυγός μου είναι πίσω στην πατρίδα. Μαζί θα πάμε να πολεμήσουμε. Δεν φοβάμαι καθόλου, έχω πίστη στην πατρίδα μου και στις δυνάμεις μας. Πιστεύουμε βαθιά ότι θα νικήσουμε. Ακόμη αν δεν έχουμε όλοι όπλα, θα πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, ακόμα και με τα μαχαίρια που έχουμε σπίτι μας.
Οι φίλοι μου και η οικογένεια μου είναι στην Ουκρανία. Η βοήθεια μου θα είναι μικρή αλλά όλοι μας έχουμε χρέος να πολεμήσουμε. Είμαι περήφανη που θα το κάνω.''
Σύμφωνα με τις πολωνικές συνοριακές αρχές, 238.000 Ουκρανοί έχουν επιστρέψει στην Ουκρανία από την έναρξη του πολέμου, προκειμένου να πολεμήσουν για την πατρίδα τους.