Η επιστροφή στην κανονικότητα μοιάζει με ουτοπία με τον χειμώνα να πλησιάζει και τον πόλεμο να μαίνεται
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Στην ουκρανική πόλη Ιρπίν, υπάρχει η οδός Μούρου, που σημαίνει «οδός Ειρήνης».
Από τον περασμένο Φλεβάρη και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ο δρόμος δεν έχει ανταποκριθεί στο όνομά του.
Ένα από τα κτίρια έχει υποστεί σοβαρές ζημιές από πυραυλικά χτυπήματα. Οι ένοικοί του έχουν ζήσει οδυνηρές στιγμές αλλά τώρα αντιμετωπίζουν άλλο ένα πρόβλημα. Ο βαρύς χειμώνας έρχεται, και θα τους βρει απροστάτευτους.
Το προσωρινό κάλυμμα που τοποθετήθηκε με κοινή προσπάθεια στην κατεστραμμένη στέγη δεν αρκεί.
«Το σπίτι μου έχει πολλές ζημιές. Τα παράθυρα είναι σπασμένα στο μπαλκόνι και το διαμέρισμα. Οι πόρτες μου είναι χαλασμένες, το ψυγείο, η ντουλάπα το ίδιο. Η σύνταξή μου είναι πολύ μικρή. Δεν μπορώ να αλλάξω τα τζάμια. Ο χειμώνας έρχεται και θα χρειαστούμε θέρμανση, αλλά με τα παράθυρα σπασμένα δεν γίνεται, όλη η ζέστη θα φεύγει», εξηγεί η Λιούμποφ Ζαβορούινα.
Τα σπίτια είναι ήδη κρύα. Οι πληγέντες περιμένουν βοήθεια από φιλανθρωπικές οργανώσεις για να αντικαταστήσουν τα παράθυρα, αλλά υπάρχουν καθυστερήσεις. Όσοι είχαν αυτή τη δυνατότητα, κάνουν μικροεπισκευές με δικά τους έξοδα.
Στη γειτονική πόλη Μπούτσα, η μάχη της περασμένης άνοιξης κατέστρεψε λιγότερα σπίτια, αλλά πήρε περισσότερες ζωές, βυθίζοντας εκατοντάδες οικογένειες στο πένθος.
Άλλοι ζουν με βαθιά τραύματα, σωματικά και ψυχικά.
Όμως δεν θέλουν η μαρτυρική Μπούτσα να γίνει μια πόλη - φάντασμα. Δίνουν αγώνα να επιστρέψουν σε μια κανονικότητα.
Η Γιούλια είναι ιδιοκτήτρια καφετέριας και μητέρα πέντε παιδιών. Τον περασμένο Μάρτιο αναγκάστηκε να πάρει ένα μεγάλο ρίσκο και να διαφύγει για να σώσει την οικογένειά της. Τώρα επέστρεψε και προσπαθεί να επισκευάσει την επιχείρησή της.
«Όταν όλα καταστράφηκαν, το όνειρό μου ήταν να ξαναρχίσω να δουλεύω. Και να ξανακάνω αυτό το μαγαζί όπως ήταν, να το κάνω πάλι ζεστό και φιλόξενο. Θέλω να έρχονται εδώ άνθρωποι με τα παιδιά τους, συγγενείς, φίλους, να πίνουν καφέ ή ένα ποτήρι κρασί και να συζητάνε», λέει.
Τα σπασμένα παράθυρα έχουν καλυφθεί προσωρινά με μοριοσανίδα. Πάνω εκεί, οι πελάτες της Γιούλια αφήνουν μηνύματα υποστήριξης. Με τις πληγές ακόμα ανοιχτές, η αλληλεγγύη είναι μια ανακούφιση.