Από την Γαλλία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Σουηδία ως τις ΗΠΑ και τη Βραζιλία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΙστορικά, οι πόλεμοι και οι κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις πάντα ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των ακραίων φωνών του πολιτικού φάσματος.
Το 2022 ήταν μια απόδειξη αυτού του φαινομένου. Οι σημαντικότερες πολιτικές στιγμές κατά τη διάρκεια του έτους σημαδεύτηκαν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Στην Ουγγαρία, ο Βίκτορ Όρμπαν κέρδισε τέταρτη διαδοχική θητεία ως πρωθυπουργός. Θεωρείται ο πιο φιλοκρεμλινικός ηγέτης από τους 27 των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην προεκλογική περίοδο κυριάρχησε η αμφιλεγόμενη στάση του για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πραγματοποίησε ομιλία με την οποία φάνηκε να κοριϊδεύει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Μετά τη νίκη του υποστήριξε ότι το αποτέλεσμα ένα μήνυμα προς την Ευρωπη ότι η χριστιανική, συντηρητική και «πατριωτική» πολιτική του «δεν είναι το παρελθόν αλλά το μέλλον».
Στη Γαλλία, ο Εμανουέλ Μακρόν κατάφερε να εξασφαλίσει την επανεκλογή του στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου, ωστόσο η αντίπαλός του στον δεύτερο γύρο Μαρίν Λεπέν πέτυχε ένα ιστορικό αποτέλεσμα. Η εθνικίστρια πολιτικός με την αντιμεταναστευτική ρητορική που υποστηρίζει την απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας, έχει φλερτάρει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και θέλει να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε «συμμαχία ευρωπαϊκών εθνών», κέρδισε τις περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε άλλον ακροδεξιό υποψήφιο στην ιστορία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Περισσότεροι από 12 εκατομμύρια πολίτες ψήφισαν τη Λεπέν, περίπου 5 εκατομμύρια περισσότεροι από ό,τι κατά την τελευταία προεδρική υποψηφιότητά της το 2017 - μια αύξηση που υποδηλώνει ότι η στρατηγική της για να φέρει το κόμμα της στο πολιτικό ρεύμα ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη.
Όπως συχνά συμβαίνει στις Σκανδιναβικές χώρες, οι εκλογές στη Σουηδία δεν έβγαλαν άμεσα νικητή αλλά χρειάστηκαν μετεκλογικές συνεργασίες για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Τρία κεντροδεξιά κόμματα κατέληξαν σε συμφωνία για έναν συνασπισμό μειοψηφίας που εξαρτά πολλά για την επιβίωσή του στους Σουηδούς Δημοκράτες, δίνοντας για πρώτη φορά σε ακροδεξιό κόμμα άμεση επιρροή στην κυβερνητική πολιτική. Οι Σουηδοί Δημοκράτες δεν είναι επίσημο μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού, αλλά συμφώνησε να βοηθήσει στη διαμόρφωση των πολιτικών του, υποστηρίζοντάς τον στο κοινοβούλιο.
Στην Ιταλία, η Τζόρτζια Μελόνι μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ηγείται της πρώτης ακροδεξιάς κυβέρνησης στη χώρα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παράλληλα έγινε η πρώτη γυναίκα που υπηρετεί ως πρωθυπουργός στη χώρα. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας, δεσμεύτηκε να μειώσει τους φόρους, να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό για να σταματήσει την «παράνομη μετανάστευση» και να θέσει τα συμφέροντα των Ιταλών πρώτα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πάντως, ξεκαθάρισε ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία και τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά ήδη δοκιμάζεται καθώς προσπαθεί να καθοδηγήσει την Ιταλία μέσα στον χειμώνα εν μέσω της ενεργειακής κρίσης και του αυξανόμενου πληθωρισμού.
Η πολιτική χρονιά στην γηραιά ήπειρο σημαδεύτηκε επίσης από πολιτική αστάθεια στη γηραιά Αλβιώνα. Ο Μπόρις Τζόνσον παραιτήθηκε από πρωθυπουργός του Ηνωμένου βασιλείου μετά από μια σειρά σκανδάλων όπως το Partygate. Στον πρώην πρωθυπουργό επιβλήθηκε πρόστιμο για παραβίαση των κανόνων του lockdown, αφού συμμετείχε σε συγκέντρωση για τα γενέθλιά του τον Ιούνιο του 2020. Η Λιζ Τρας που τον διαδέχθηκε, έγινε η πρωθυπουργός με τη μικρότερη θητεία στη βρετανική ιστορία. Πλέον στην θέση της βρίσκεται ο Ρίσι Σουνάκ, καθώς κέρδισε στην διαδικασία για την ηγεσία του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος.
Εκτός Ευρώπης, η πιο σημαντική εκλογική αναμέτρηση της χρονιάς ήταν στη Βραζιλια. Εκει ειχαμε την επιστροφή του Λούλα ντα Σίλβαα. Ο Αριστερός υποψήφιος κέρδισε τον Ζαΐρ Μπολσονάρο στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο ακροδεξιός πολιτικός πλήρωσε το τίμημα για την καταστροφική διαχείριση της πανδημίας και την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στη μεγαλύτερη χώρα της Νότιας Αμερικής.
Στις ΗΠΑ, οι Ρεπουμπλικάνοι κέρδισαν και πάλι τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων, αλλά η νίκη τους στις ενδιάμεσες εκλογές δεν ήταν τόσο σαρωτική όσο ήλπιζαν. Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, με στόχο να γίνει μόλις ο δευτερος πρόεδρος στην ιστορία που θα πετύχει δεύτερη μη συνεχόμενη θητεία, ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις εκλογές του 2024.