Ισπανία και Ιταλία βιώνουν ήδη τις πληγές της ξηρασίας, με ιστορικά ποτάμια να «στεγνώνουν», καταστρέφοντας βιοποικιλότητα αλλά και την τοπική οικονομία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΞηρή, ξεραμένη γη και οι βροχοπτώσεις ολοένα και λιγότερες. Η Ισπανία βιώνει έναν εφιάλτη από πέρσι.
Οι ορυζώνες του Isla Mayor, κοντά στη Σεβίλλη, θα έπρεπε να είναι καταπράσινοι, αν δεν υπήρχε η ιστορική ξηρασία που έπληξε την ισπανική ύπαιθρο, μετά από τρία χρόνια χαμηλών βροχοπτώσεων και υψηλών θερμοκρασιών.
Η έλλειψη βροχόπτωσης προκάλεσε μη αναστρέψιμες απώλειες σε περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια εκτάρια καλλιεργειών και εξαφάνισε συγκομιδές σιτηρών στην Ανδαλουσία, την Καστίγια Λα Μάντσα, την Εξτρεμαδούρα και τη Μούρθια.
Η ισπανική κυβέρνηση έστειλε σήμα κινδύνου στις Βρυξέλλες για να ξεμπλοκάρει τη βοήθεια από το ταμείο Ανάκαμψης ώστε να βοηθήσει τους αγρότες.
Αλλά και στην Ιταλία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Ο ποταμός Πάδoς, ο μεγαλύτερος ποταμός της χώρας, είναι σε άθλια κατάσταση. Η ροή του είναι η χαμηλότερη των τελευταίων τριάντα ετών για Απρίλιο μήνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και αυτοί που κάνουν κρουαζιέρες στο ποτάμι, ετοιμάζονται να τις ακυρώσουν.
«Πρώτη φορά έπλευσα τον Πάδο στα 13 μου και έμαθα να κολυμπάω σε αυτό το ποτάμι όταν ήμουν 5 ετών. Θυμάμαι ένα ποτάμι γεμάτο, επίσης γεμάτο ζωή, βάρκες, ψάρεμα, τώρα δεν υπάρχει τίποτα» λέει ένας καπετάνιος.
Η ξηρασία του Πάδου οφείλεται στην έλλειψη χιονιού στις Άλπεις.
Ολόκληρη η περιοχή κατά μήκος του ποταμού, μεταξύ Τορίνο και Βενετίας, γνωστή ως η κοιλάδα των ιταλικών τροφίμων, υφίσταται τις συνέπειες, καθώς οι ψαράδες, οι βάρκες, οι γεωργικές εκτάσεις και ο τουρισμός, που προσελκύει εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, εξαρτώνται από το νερό της.