Παραμένει αβέβαιο αν οι απευθείας συνομιλίες μεταξύ της Ρωσίας και των δυτικών χωρών θα μπορούσαν να αποκατασταθούν τους επόμενους μήνες
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς δηλώνει ανοιχτός σε μια νέα επικοινωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, εν ευθέτω χρόνω.
Όταν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ξεκίνησε σε πλήρη κλίμακα τον Φεβρουάριο του 2022, πολλοί ηγέτες είχαν απευθείας συνομιλίες με τον Πούτιν, σε μια προσπάθεια να διαπραγματευτούν το τέλος των εχθροπραξιών.
Αλλά καθώς ο πόλεμος εντάθηκε, κατέστη σαφές ότι οι συζητήσεις δεν ήταν δυνατές, αφού αυτό που φαίνεται να θέλει ο Πούτιν δεν είναι υπό διαπραγμάτευση:
«Το όλο του κίνητρο ήταν να καταστρέψει πραγματικά την κυριαρχία και την ανεξαρτησία, και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Πραγματικά να καταστρέψει την ίδια την Ουκρανία. Κοιτάξτε τι έχουν κάνει οι πολιτοφυλακές και ο στρατός στον πολιτισμό, στις υποδομές, στην ενέργεια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στα κτίρια, στις αστικές υποδομές. Αυτό λέγεται καταστροφή», σχολιάζει η Τζούντι Ντέμπσεϊ, αρχισυντάκτρια του Carnegie Europe.
Άλλοι αναλυτές λένε πως η πρόθεση της Γερμανίας για επανέναρξη του διαλόγου έχει λογική.
«Είναι καλό ο Σολτς να προσπαθήσει. Νομίζω ότι η λογική του είναι ότι σε εκείνο το στάδιο, ο Πούτιν πρέπει να έχει καταλάβει ότι δεν καταφέρνει τίποτα σ' αυτό τον πόλεμο, ότι έχει κολλήσει. Αυτό βέβαια είναι αλήθεια. Αλλά ο Πούτιν πιθανότατα δεν το βλέπει έτσι, οπότε δεν νομίζω ότι θα είναι καρποφόρα προσπάθεια, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και επιβλαβής», τονίζει η Κάντρι Λίικ, αναλύτρια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων.
Παραμένει αβέβαιο αν οι άμεσες συνομιλίες μεταξύ της Ρωσίας και των δυτικών χωρών θα μπορούσαν να αποκατασταθούν τους επόμενους μήνες. Όμως δεν είναι η μόνη μορφή διπλωματίας που βρίσκεται σε εξέλιξη.
«Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ είναι απίστευτα κρίσιμη για τη διατήρηση της ασφάλειας και στην Ευρώπη, καθώς και για την πρόληψη κάθε είδους πυρηνικής καταστροφής. Και υπό αυτή την έννοια, αυτό είναι ένα είδος διπλωματίας. Και φυσικά, υπάρχει η διπλωματία που ασχολείται με τη συνέχιση της εξαγωγής ουκρανικών σιτηρών, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στη Μέση Ανατολή και σε άλλες χώρες», παρατηρεί η η Τζούντι Ντέμπσεϊ.