Η Άμπι Ον, μια αμερικανίδα που ζει βόρεια του Τελ Αβίβ κάνει έκκληση μέσα από το euronews να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να γυρίσουν πίσω τα μέλη της οικογένειάς τους
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤην φρίκη του πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Ισραήλ περιγράφει στο euronews η αμερικανίδα Άμπι Ον που ζει στην πόλη Χερτσλίγια, βόρεια του Τελ Αβίβ εδώ και οκτώ χρόνια. Μέλη της οικογένειάς της έχουν απαχθεί κοντά στα σύνορα από τη Χαμάς και εικάζει ότι βρίσκονται όλοι μαζί χωρίς να έχει καμία βεβαιότητα. Γι΄αυτό και απευθύνει έκκληση στη διεθνή κοινότητα να βάλει στην άκρη αυτή τη στιγμή το πολιτικό κομμάτι και να εστιάσει στο ανθρωπιστικό κομμάτι της πιο αιματηρής σύγκρουσης στην περιοχή εδώ και 50 χρόνια που έχει ήδη προκαλέσει εκατοντάδες απώλειες στις αντιμαχόμενες πλευρές.
«_Έχω πέντε μέλη οικογένειας**που απήχθησαν από το κιμπούτς που είναι πολύ κοντά στα σύνορα με τη Γάζα. Ξυπνήσαμε νωρίς πριν από δύο μέρες με σειρήνες και καταλάβαμε ότι έγινε επίθεση. Και τότε αρχίσαμε να λαμβάνουμε μηνύματα από την οικογένειά μας ότι η Χαμάς ήταν μέσα στο κιμπούτς. Ήταν κλειδωμένοι μέσα στα καταφύγιά τους και άκουγαν τη Χαμάς στα σπίτια τους και πυροβολισμούς. Και σε λίγες ώρες, είχαν κάψει και σφάξει τους περισσότερους στα κιμπούτς. Και τους ανθρωπους που δεν σκότωσαν, τους πήραν ομήρους. Ανάμεσά τους είναι η 80χρονη ξαδέρφη μουτρία από τα εγγόνια της, **και ο πατέρας τους που είναι 50 ετών_», λέει στο euronews και λέει ότι έχουν λάβει ένα βίντεο όπου φαίνεται ένα από τα παιδιά, 12 ετών να βρίσκονται στα χέρια της Χαμάς. «_Έτσι ξέρουμε ότι είναι εκεί και όχι κάπου αλλού. Και πιστεύουμε ότι είναι όλοι μαζί, __αλλά δεν έχουμε πληροφορίες από τις αρχές_», λέει η Άμπι που προσπαθεί τώρα μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια να δώσουν δημοσιότητα στο θέμα για να ασκηθούν πιέσεις, υποστηρίζοντας ότι αυτό δεν είναι πολιτικό ζήτημα αλλά ανθρωπιστικό.
«Ανεξάρτητα από το πώς αισθάνεστε για την κατάσταση στο Ισραήλ ή στην Παλαιστίνη, αυτό είναι θέμα ανθρωπιάς. Αυτά είναι μωρά και ηλικιωμένοι και άτομα με ειδικές ανάγκες που έχουν απαχθεί και κρατούνται όμηροι, και τους θέλουμε σπίτι», λέει χαρακτηριστικά στο euronews.
Περιγράφοντας τη νέα καθημερινότητα η Άμπι αναφέρει:
«_Ακούμε κάθε τόσο σειρήνες.__Ακούμε μπουμ. Μένουμε πολύ κοντά στο Iron Dome. (Σιδερένιος Θόλος) Έτσι, ο μεγαλύτερος θόρυβος που ακούμε είναι η αντιπυραυλική άμυνα που προσπαθεί να μας κρατήσει ασφαλείς. Έχουμε τρία παιδιά που έχουν περάσει τέτοιες καταστάσεις στο παρελθόν. Ξέρουν λοιπόν όταν ακούν σειρήνα να τρέξουν στην πόρτα και να φορέσουν τα παπούτσια τους και να κατέβουν κάτω στο καταφύγιο. **Αλλά αυτό είναι μια σπαρακτική στιγμή. Αυτό είναι το πριν και το μετά στο Ισραήλ, δεν έχουμε ξαναζήσει τίποτα τέτοιο. Πολλά φρικτά πράγματα συνέβησαν σε αυτή τη χώρα, αλλά δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο.**Και δεν έχουμε δει ποτέ τρομοκρατική ενέργεια _με τέτοια αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή».
«_Είναι ενδιαφέρον. Το Ισραήλ είναι μια χώρα που ενώνεται σε περιόδους ανάγκης. Λοιπόν, ξέρετε, το πρώτο πράγμα που έκανα όταν σηκώθηκα χθες το πρωί ήταν να πάω να συναντηθώ με μία από τις καλύτερες φίλες μου στον κάτω όροφο. Πήγαμε στο σούπερ μάρκετ, αγοράσαμε πολλά τρόφιμα και τα φέραμε σε ένα άλλο σπίτι μαμάς για να τα πάνε με αυτοκίνητο προς τα νότια, στους στρατιώτες. Υ**πάρχουν ογκώδεις προσπάθειες τώρα για να συγκεντρωθούν κεφάλαια και χρήματα. Το Ισραήλ χρειάζεται χρήματα για τους στρατιώτες του, για τον εξοπλισμό τους. Χρειαζόμαστε φαγητό. Και εδώ ενωνόμαστε μαζί καλύτερα ως χώρα.**Αλλά δυστυχώς, είναι μπροστά σε __κάτι εξαιρετικά τρομακτικό_», λέει η Άμπι.
Αναφερόμενη στο γεγονός ότι η επίθεση έγινε χωρίς να γίνει αντιληπτή από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, αναφέρει: «_Ναι, είναι πολύ μεγάλη απογοήτευση κατά κάποιο τρόπο. Οι Ισραηλινοίπάντα ξέρουν ότι κάτι έρχεται, ότι πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να συμβεί κάτι. Αλλά με πολλούς τρόπους, αισθάνομαι πιο ασφαλής εδώ από ό,τι στην Αμερική, γνωρίζοντας ότι έχουμε καταφύγια βομβών και Iron Dome και επίσης μια χώρα ανθρώπων που είναι τόσο βαθιά συνδεδεμένοι μεταξύ τους _παρά τα κάθε είδους πολιτικά ρήγματα_», και προσθέτει «**Δεν είδαμε ούτε την 11η Σεπτεμβρίου να έρχεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δηλαδή, αποτυχίες συμβαίνουν, αλλά αυτό είναι πιο σοβαρό από οτιδήποτε **__ο καθένας μπορεί να φανταστεί_».
Η Άμπι καταλήγει κάνοντας έκκληση στις αρχές του Ισραήλ και στη διεθνή κοινότητα: «_Ν__α μιλήσουμε για αυτό, να σταματήσουμε να μιλάμε για το αν έχει δίκιο ή όχι το Ισραήλ ή η Παλαιστίνη ή για κάθε είδους πολιτική κατάσταση. Πρόκειται για ζωές παιδιών. Που αξίζουν να ζήσουν. Κανείς κανείς δεν αξίζει να τον αρπάξουν από το σπίτι του, να νιώθει φόβο, να νιώθει ανασφάλεια. **Γυναίκες και παιδιά έχουν βιαστεί και έχουν σκοτωθεί και σέρνονταν στους δρόμους της Γάζας. **__Αυτό δεν είναι ανθρωπιά_».