Με την έλευση του χειμώνα, την θερμοκρασία να πέφτει και τον παλαιστινιακό θύλακα αποκλεισμένο και υπό διαρκές σφυροκόπημα, τα ρούχα που εισέρχονται στη Γάζα είναι ελάχιστα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Οι ζωές μας έχουν πάρει μια τραγική στροφή. Το κρύο πλησιάζει. Έφερα μαζί μου καλοκαιρινά ρούχα για τα παιδιά μου. Ρούχα ή οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχουν για να φορέσουν τα παιδιά και, όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ για να βρω κάτι, δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καν μεταχειρισμένα ρούχα».
Η 21χρονη Αλία Αλ-Σαμόνι, εκτοπισμένη από την Πόλη της Γάζας και μητέρα τριών παιδιών, περιγράφει την κατάσταση στην Ντέιρ αλ-Μπαλά της κεντρικής Λωρίδας της Γάζας, όπου πολλοί γονείς αδυνατούν να βρουν ρούχα ή παπούτσια για τα παιδιά τους. Με την έλευση του χειμώνα, την θερμοκρασία να πέφτει και τον παλαιστινιακό θύλακα αποκλεισμένο και υπό διαρκές σφυροκόπημα, τα ρούχα που εισέρχονται στη Γάζα είναι ελάχιστα.
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ απέκλεισε την Λωρίδα της Γάζας. Οι πρώτες αυτοκινητοπομπές με ανθρωπιστική βοήθεια δεν εισήλθαν παρά μόνο εβδομάδες μετά. Λόγω της σύρραξης, περίπου 1,9 εκατομμύρια κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και πολλοί πλέον ζουν σε σκηνές.
«Η κατοχή μας επέβαλε τον εκτοπισμό. Αφήσαμε πίσω τα σπίτια και τις περιουσίες μας. Σήμερα εμείς και τα παιδιά μας ζούμε σε σκηνές από νάιλον. Ζούσαμε τίμια στα σπίτια μας, όμως σήμερα είμαστε ταπεινωμένοι και ζούμε στους δρόμους», λέει ο Μονέιρ Χβετέρ, επίσης εκτοπισμένος από την Πόλη της Γάζας. «Μαζεύουμε παλιά ρούχα για να ντύσουμε τα παιδιά μας και να τα προστατέψουμε από το κρύο του χειμώνα. Δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε με αυτήν την κατάσταση και πόσο θα συνεχιστεί όλο αυτό».
Ντόπιοι καταστηματάρχες λένε ότι υπάρχει τεράστια ζήτηση για μεταχειρισμένα ρούχα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν τα χρήματα για την αγορά τους.
«Και πριν τον πόλεμο υπήρχε ζήτηση, αλλά όχι όπως τώρα. Εξαιτίας του πολέμου και των εκτοπισμένων από την Γάζα, η Ντέιρ αλ-Μπαλά βιώνει υπερπληθυσμό, ο οποίος προκαλεί μεγαλύτερη ζήτηση για μεταχειρισμένα ενδύματα απ' ό,τι για καινούρια, διότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά, αφού στους τρεις μήνες του πολέμου πληρώθηκαν μόνο μία φορά», λέει ο Μοχάμεντ Μανάια, ιδιοκτήτης καταστήματος μεταχειρισμένων ρούχων.