Υπό το φως της κλιμάκωσης μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν, η συζήτηση για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, το οποίο εκτιμάται σε περίπου 90 πυρηνικές κεφαλές, παρά την έλλειψη επίσημης αναγνώρισης της κατοχής του, επανήλθε.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η διεθνής συζήτηση επέστρεψε σε ένα ζήτημα που περιβάλλεται από αβεβαιότητα εδώ και χρόνια: Το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ. Ενώ το εβραϊκό κράτος επιτίθεται σε ιρανικές εγκαταστάσεις με το πρόσχημα της αποτροπής της Τεχεράνης από την απόκτηση πυρηνικής βόμβας, οι δυνατότητές του στον τομέα αυτό παραμένουν επίσημο μυστικό, αν και αναγνωρίζονται ευρέως από εμπειρογνώμονες και μυστικές υπηρεσίες.
Εσκεμμένη ασάφεια
Το Ισραήλ ούτε δηλώνει ούτε αρνείται ότι διαθέτει πυρηνικά όπλα. Αυτή η πολιτική της «πυρηνικής ασάφειας» έχει περιγραφεί στο παρελθόν ως μια στρατηγική αποτροπής των εχθρών χωρίς να πυροδοτήσει μια περιφερειακή κούρσα εξοπλισμών. Αλλά ορισμένοι ειδικοί, όπως ο Jeffrey Lewis του Ινστιτούτου Middlebury, θεωρούν ότι αυτή η ασάφεια είναι «απίστευτη άρνηση», δήλωσε στο NBC.
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών
Παρά την έλλειψη επίσημης αναγνώρισης, εξειδικευμένοι οργανισμοί όπως η Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων και το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) εκτιμούν ότι το Ισραήλ διαθέτει περίπου 90 πυρηνικές κεφαλές. Το οπλοστάσιο αυτό πιστεύεται ότι είναι μεταφερόμενο μέσω βαλλιστικών πυραύλων, μαχητικών αεροσκαφών και ενδεχομένως υποβρυχίων ικανών να μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές. Ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού του προγράμματος είναι ο αντιδραστήρας Dimona στην έρημο Negev.
Εκτός της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων
Σε αντίθεση με το Ιράν, το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT), γεγονός που το απαλλάσσει από τις κανονιστικές υποχρεώσεις που επιβάλλονται στα κράτη-μέλη της Συνθήκης. Για να ενταχθεί επίσημα στη συνθήκη, μια χώρα πρέπει να δηλώσει ότι διέθετε πυρηνικά όπλα πριν από το 1967, κάτι που δεν ισχύει για το Ισραήλ, και επομένως θα αναγκαστεί να διαλύσει το οπλοστάσιό του, κάτι που φυσικά δεν είναι στους υπολογισμούς των ισραηλινών πολιτικών όλων των αποχρώσεων ως προς το τι θεωρούν.
Οι διαρροές Vanunu
Στη δεκαετία του 1980, ο Mordechai Vanunu, πρώην τεχνικός στον αντιδραστήρα της Dimona, συγκλόνισε το ισραηλινό κατεστημένο αποκαλύπτοντας μυστικές πληροφορίες και φωτογραφίες στη βρετανική εφημερίδα The Sunday Times, επιβεβαιώνοντας ότι η χώρα του διέθετε ένα πλήρες πυρηνικό πρόγραμμα. Καταδικάστηκε για προδοσία και πέρασε 18 χρόνια στη φυλακή, κυρίως σε απομόνωση. Σε συνέντευξή του στο BBC το 2004, ο Vanunu δήλωσε: «Ο Βανιούνου είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο: «Δεν πρόδωσα, έσωσα το Ισραήλ από ένα νέο ολοκαύτωμα».
Εμπόδιο σε μια Μέση Ανατολή χωρίς πυρηνικά
Το Κέντρο για τον Έλεγχο των Όπλων και τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων πιστεύει ότι η συνεχιζόμενη πολιτική ασάφειας του Ισραήλ αποτελεί εμπόδιο στη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερης από όπλα μαζικής καταστροφής στη Μέση Ανατολή, μια πρωτοβουλία που εγκρίθηκε στη Διάσκεψη για την αναθεώρηση της ΝΡΤ το 1995, αλλά δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας λόγω έλλειψης διαφάνειας, σύμφωνα με το Κέντρο για τον Έλεγχο των Όπλων και τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων.
Επίθεση κατά του Ιράν: Δίκοπο μαχαίρι;
Παρατηρητές εκτιμούν ότι τα ισραηλινά πλήγματα είναι πιθανό να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που δηλώνει το Τελ Αβίβ, καθώς μπορεί να ωθήσουν την Τεχεράνη να επιταχύνει το πυρηνικό της πρόγραμμα, από αποτροπή και όχι από κλιμάκωση. Ο John Erath, διευθυντής πολιτικής του Κέντρου Ελέγχου Όπλων, δήλωσε: «Οι Ισραηλινοί δεν έχουν καμία σχέση με το Ισραήλ: "Αντί να περιορίσουν τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν, οι επιθέσεις αυτές μπορεί να ενισχύσουν την αίσθηση της ανάγκης του για ένα πυρηνικό όπλο, ανοίγοντας την πόρτα σε έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο».