Αυτό που επιτεύχθηκε ήταν μια στρατηγική νίκη που επαναπροσδιορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού ή απλώς ένα στιγμιαίο επίτευγμα που μπορεί να ξεπεραστεί από την επόμενη αντιπαράθεση;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η ισραηλινή αιφνιδιαστική επίθεση σε στόχους βαθιάμέσα στο Ιράν, το Τελ Αβίβ φάνηκε να επιδιώκει να αλλάξει τους κανόνες εμπλοκής στη σύγκρουση με την Τεχεράνη, βασιζόμενο στη σιωπηρή πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων δυτικών δυνάμεων. Καθώς οι επιθέσεις επεκτάθηκαν και αργότερα εξελίχθηκαν σε άμεση επέμβαση των ΗΠΑ με στόχο βαριά οχυρωμένες πυρηνικές εγκαταστάσεις, ένα θεμελιώδες ερώτημα τέθηκε στους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους: Πέτυχε το Ισραήλ μια πραγματική νίκη, και αν ναι, πρόκειται για μια τακτική νίκη ή για μια στρατηγική μετατόπιση στη μακρά αντιπαράθεση με το Ιράν;
Η ισραηλινή επίθεση
Το Ισραήλ ξεκίνησε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στο εσωτερικό του Ιράν με αεροπορικές επιδρομές ακριβείας με στόχο στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κέντρα διοίκησης και ελέγχου, καθώς και χώρους κατασκευής και ανάπτυξης πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Τα πλήγματα αυτά χαρακτηρίζονταν από την ταχύτητά τους και την εξάρτησή τους από πληροφορίες υψηλής ακρίβειας, οι οποίες προκάλεσαν σύγχυση στις ιρανικές άμυνες και αποτέλεσαν ένα πρώτο σοκ για το καθεστώς της Τεχεράνης.
Το ισραηλινό μήνυμα ήταν σαφές: Η γεωγραφία δεν προστατεύει πλέον την Ισλαμική Δημοκρατία από τα πλήγματα και η αντιπαράθεση δεν περιορίζεται πλέον σε αρένες πληρεξουσίων, είτε στη Συρία, είτε στο Λίβανο είτε στο Ιράκ. Ωστόσο, τα χτυπήματα αυτά δεν έχουν ακόμη οδηγήσει σε στρατιωτική κατάρρευση ή κατάρρευση της ασφάλειας στο εσωτερικό του Ιράν.
Η παρέμβαση των ΗΠΑ
Η μεγαλύτερη αλλαγή επήλθε όταν οι ΗΠΑ επενέβησαν με ποιοτικά πλήγματα με στόχο τις βασικές πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Fordow, το Isfahan και το Natanz, χρησιμοποιώντας αεροσκάφη B-2 stealth και πυραύλους GBU-57 που διαπερνούν το θώρακα. Τα πλήγματα αυτά σηματοδότησαν το αποκορύφωμα της κλιμάκωσης κατά του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Σύμφωνα με έκθεση που παρουσίασε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ο γενικός διευθυντής του ΙΑΕΑ Ραφαέλ Γκρόσι, οι ζημιές στις εγκαταστάσεις αυτές ήταν εκτεταμένες, αλλά ο ΙΑΕΑ δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει την έκταση της καταστροφής στο εσωτερικό των υπόγειων εγκαταστάσεων.
Ιράν: Ιράν: Καμία υποχώρηση
Παρά τα σκληρά χτυπήματα, το Ιράν δεν έδειξε σημάδια υποχώρησης, εντείνοντας τη ρητορική του και απειλώντας με αντίποινα κατά των ΗΠΑ, ενώ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς του κατά του Ισραήλ.
Αξιολογώντας τα κέρδη: Άμεση ή στρατηγική;
Το Ισραήλ ήταν αναμφίβολα σε θέση να κερδίσει σημαντικούς πόντους βραχυπρόθεσμα, είτε αποδεικνύοντας την ικανότητά του να διεισδύει στα ιρανικά βάθη είτε πραγματοποιώντας άμεσα πλήγματα. Κατάφερε επίσης να επαναφέρει το διεθνές ενδιαφέρον στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και να συγκεντρώσει σιωπηρή υποστήριξη για τον περιορισμό των φιλοδοξιών της Τεχεράνης.
Ωστόσο, τα χτυπήματα δεν κατάφεραν ακόμη να αλλάξουν τη στρατηγική πορεία της ιρανικής πολιτικής, καθώς δεν ανάγκασαν ακόμη την Τεχεράνη να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με νέους όρους. Αντίθετα, η σύγκρουση φαίνεται να έχει εισέλθει σε μια άλλη φάση συνεχιζόμενων εντάσεων και αμοιβαίων χτυπημάτων που ενδέχεται να παραταθεί.
Χθες, ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Ehud Olmert έκανε μια σημαντική δήλωση. Είδε ότι τα αμερικανικά πλήγματα εξουδετέρωσαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και προειδοποίησε για μεγαλύτερες επιπτώσεις. Είπε ότι το καθεστώς δεν θα καταρρεύσει παρά τη δύναμη των χτυπημάτων και ζήτησε να ληφθεί υπόψη το πυραυλικό οπλοστάσιο της Τεχεράνης. Ο Olmert πήρε κάποιες αποστάσεις από τις ισραηλινές ζητωκραυγές. Είπε ότι ήταν αλαζονικό και μη ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς ότι τα προληπτικά πλήγματα θα γονάτιζαν μια χώρα 90 εκατομμυρίων ανθρώπων με κληρονομιά χιλιάδων ετών.
Κατά συνέπεια, οι παρατηρητές πιστεύουν ότι αυτό που πέτυχε το Ισραήλ μέχρι στιγμής μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια άμεση νίκη με περιορισμένο στρατηγικό αντίκτυπο. Έχει επιφέρει βαρύ πλήγμα στο κύρος του Ιράν, αλλά δεν έχει τερματίσει το πυρηνικό σχέδιο, σύμφωνα με Ιρανούς αξιωματούχους. Με την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιπαράθεση, το κόστος έχει αυξηθεί, αλλά το ίδιο και το διακύβευμα. Θα μπορέσει το Ισραήλ να μεταφράσει αυτή την τακτική πρόοδο σε μια διαρκή αλλαγή στην περιφερειακή εξίσωση ή άνοιξε τις πόρτες σε μια μακρά σύγκρουση που μπορεί να ξεπεράσει την ικανότητά του να ελέγξει την πορεία της;