Το μέσο κόστος θέρμανσης ενός διαμερίσματος θα φθάσει τα 1.180 ευρώ το 2025, αυξημένο κατά 15% σε σχέση με το προηγούμενο έτος
Η ενεργειακή κρίση που προέκυψε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έπληξε καίρια τις γερμανικές τσέπες. Ο Φερνάντο, ένας 42χρονος εκπαιδευτικός από τη Βενεζουέλα που εργάζεται στο Βερολίνο, αποτελεί παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας: στο διαμέρισμα που νοικιάζει, η μηνιαία χρέωση θέρμανσης έχει αυξηθεί από 140 σε 390 ευρώ, μια αύξηση της τάξης του 30% ετησίως τα τελευταία χρόνια, σχεδόν τρεις φορές υψηλότερη.
Στη Γερμανία, η θέρμανση περιλαμβάνεται συνήθως στο ενοίκιο μέσω μιας μηνιαίας εκτίμησης που αναπροσαρμόζεται στο τέλος του έτους. Το σύστημα αυτό έχει οδηγήσει σε δυσάρεστες εκπλήξεις πολλούς ενοικιαστές, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με ολοένα και υψηλότερους λογαριασμούς προσαρμογής. Σύμφωνα με τη Eurostat, το 13% των γερμανικών νοικοκυριών ξοδεύει σήμερα πάνω από το 40% του εισοδήματός του για τη στέγαση, πέντε μονάδες πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και στη δεύτερη θέση μετά τη Δανία.
Η ένωση διαχειριστών ακινήτων προβλέπει ότι το 2025 η θέρμανση ενός διαμερίσματος 70 τετραγωνικών μέτρων με φυσικό αέριο θα κοστίζει 1.180 ευρώ ετησίως, 15% περισσότερο από ό,τι το 2024. Σύμφωνα με την εταιρεία Techem, η οποία έχει αναλύσει στοιχεία από 100.000 κτίρια κατοικιών, το κόστος θέρμανσης έχει φθάσει σε επίπεδα ρεκόρ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με σωρευτική αύξηση 82% σε σχέση με το 2021.
Από τον ρωσικό αγωγό στο νορβηγικό φυσικό αέριο: μια δαπανηρή στροφή
Η προέλευση αυτής της κλιμάκωσης έγκειται στην αναγκαστική αλλαγή προμηθευτών. Πριν από τον πόλεμο, η Ρωσία προμήθευε το 55% των εισαγωγών φυσικού αερίου της Γερμανίας το 2020, κυρίως μέσω αγωγών που εξασφάλιζαν μια οικονομική και σταθερή προμήθεια. Η εισβολή στην Ουκρανία ανάγκασε τη Γερμανία να αναζητήσει επειγόντως εναλλακτικές λύσεις.
Ο Αντρέας Φίσερ, οικονομολόγος στον τομέα της ενέργειας στο Ινστιτούτο για τη Γερμανική Οικονομία (IW), επισημαίνει ότι "το φυσικό αέριο έχει γίνει πιο ακριβό" επειδή "παλαιότερα προερχόταν κυρίως από αγωγούς και στη συνέχεια είχαμε μια κατάσταση κρίσης". Η Νορβηγία έχει γίνει πλέον ο κύριος προμηθευτής, παρέχοντας το 48% του γερμανικού φυσικού αερίου το 2024, ακολουθούμενη από την Ολλανδία (25%) και το Βέλγιο (18%).
Αυτή η μετατόπιση έχει γίνει πιο δαπανηρή όχι μόνο λόγω των νέων οδών εφοδιασμού, αλλά και επειδή μεγάλο μέρος του φυσικού αερίου φτάνει τώρα με τη μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), μια ακριβότερη διαδικασία από τη μεταφορά μέσω αγωγών.
Ο Φίσερ είναι απαισιόδοξος για το άμεσο μέλλον: δεν αναμένει ότι η θέρμανση στη Γερμανία θα γίνει φθηνότερη βραχυπρόθεσμα, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να ενισχύσει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τα περισσότερα γερμανικά νοικοκυριά εξακολουθούν να βασίζονται στο φυσικό αέριο για θέρμανση, γεγονός που τα κρατά εκτεθειμένα στην αστάθεια των διεθνών τιμών του φυσικού αερίου.