Το βιεννέζικο καρναβάλι σημαίνει χορός όλη τη νύχτα. Η πιο περίβλεπτη εκδήλωση είναι εκείνη της Φιλαρμονικής που λαμβάνει χώρα στο Musikverein, το καλλιτεχνικό της σπίτι.
Η επικεφαλής αρπίστρια της Φιλαρμονικής της Βιέννης Anneleen Lenaert δηλώνει πως ο χορός αυτός «είναι σα να παίζεις σε ένα παραμύθι! Σε συνεπαίρνει η ομορφιά, σε συνεπαίρνουν όλα… Απίστευτο!».
Ο παίκτης κρουστών της Φιλαρμονικής Benjamin Schmidinger αποδίδει την ατμόσφαιρα στον «αυστριακό πολιτισμό, στον βιεννέζικο πολιτισμό αυτήν την εποχή του χρόνου, το καρναβάλι, τη χορευτική σεζόν».
Ο Νίτσε είχε πει πως θα πίστευε μόνο σε έναν Θεό που θα ήξερε να χορεύει. Ο τελετάρχης ίσως θα μπορούσε να καταφέρει ακόμη και αυτό, αφού μετατρέπει τους ετερόκλητους χορευτές σε ένα ελκυστικό σύνολο. Ίσως γι’ αυτό ο Σιμωνίδης ο Κείος είχε χαρακτηρίσει το χορό… όρθια ποίηση.
Το τελετουργικό ακολουθείται πιστά. Οι ντεμπιτάντ και οι καβαλιέροι τους ανοίγουν επίσημα το χορό. Η αίθουσα, ήδη πλημμυρισμένη με υπέροχους ήχους, γεμίζει στη συνέχεια από τους πάνω από 3.000 καλεσμένους όλων των ηλικιών που αδημονούν να στροβιλιστούν στους θείους ρυθμούς.
Κάθε χρόνο ένας κορυφαίος μαέστρος προσκαλείται να διευθύνει τη Φιλαρμονική στην ερμηνεία μιας διάσημης σύνθεσης από το ρεπορτόριό της. Φέτος, για μια ακόμη φορά, προσκλήθηκε ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ.
Ο ίδιος δηλώνει: «Νιώθει κανείς να είναι μέλος μιας οικογένειας, διότι είναι ένα οικογενειακό γεγονός, τόσο για την Ορχήστρα όσο και για την ψυχή της Βιέννης. Νιώθεις πραγματικά κομμάτι όλου αυτού με το να είσαι εδώ».
Καθώς η ώρα περνά, το βιεννέζικο βαλς και η πόλκα αναμειγνύονται και χορεύουν με πιο σύγχρονους ήχους, καθώς τόσο η θερμοκρασία όσο και οι ρυθμοί ακολουθούν παράλληλες ανοδικές πορείες.
Παρά το ότι η Lenaert δεν είναι από την Αυστρία, όπως λέει, «αυτό που θαυμάζω εδώ με τους κάτοικους της Βιέννης είναι ότι είναι υπερήφανοι γι’ αυτό που έχουν, για ό,τι έχουν καταφέρει, για ό,τι είναι εξαιτίας του πολιτισμού τους». Γι’ αυτήν είναι «ειλικρινά, μια σπουδαία εμπειρία».
Ο Schmidinger επισημαίνει χαμογελώντας ότι «είναι μια πολύ ωραία και παλιά παράδοση και νομίζω πως θα ζήσει πολύ περισσότερο από εμάς, το εύχομαι!».