Το Zero ήταν ένα από τα σημαντικότερα εικαστικά κινήματα της μεταπολεμικής Γερμανίας. Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση που φιλοξενείται στο Μάρτιν
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Zero ήταν ένα από τα σημαντικότερα εικαστικά κινήματα της μεταπολεμικής Γερμανίας. Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση που φιλοξενείται στο Μάρτιν Γκρόπιους Μπάου του Βερολίνου έρχεται τώρα να μας θυμίσει γνωστές, αλλά και άγνωστες πτυχές αυτού του πρωτοποριακού ρεύματος που έδινε μεγάλη σημασία στην έννοια του φωτός, της δύναμης, της κίνησης, αλλά και της αισιοδοξίας.
Η πορεία του ξεκίνησε το 1957 από το Ντίσελντορφ, διήρκεσε μια δεκαετία και απέκτησε σύντομα διεθνή φήμη. Πολλοί το συνδέουν με το ρεύμα του Νέου Ρεαλισμού. Στόχος του ήταν να κάνει μια νέα αρχή στη μοντέρνα τέχνη, μακριά από τα παραδοσιακά πρότυπα.
Ο διευθυντής του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Στοκχόλμης και αντιπρόσωπος του Ιδρύματος Zero, Ντάνιελ Μπίρνμπαουμ επισημαίνει: «Όταν δημιουργήθηκε το κίνημα, ήθελαν να ξεκινήσουν από το μηδέν. Ήταν μια περίοδος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η γερμανική κουλτούρα είχε κατά κάποιο τρόπο χρεοκοπήσει, όπου κανείς δεν ήξερε από που να ξεκινήσει και πώς να κάνει τέχνη. Αυτοί λοιπόν ήθελαν να ξεκινήσουν από το μηδέν. Ήταν μία από τις πιο σημαντικές στιγμές. Άφησαν πίσω τους όλες τις παραδοσιακές μορφές ζωγραφικής. Δεν ήθελαν να φτιάχνουν ζωγραφικά έργα με φως, έδειχναν το φως μόνο του».
Οι ιδρυτές του κινήματος ήταν ο Χάιντς Μακ και ο Ότο Πίνε και αργότερα ο Γκίντερ Έκερ. Το Zero προέκυψε ως αντίδραση στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και υποστήριξε ότι η τέχνη πρέπει να είναι κενή χρώματος, αισθήματος και προσωπικής έκφρασης. Η λέξη zero αντανακλούσε σύμφωνα με τον Ότο Πίνε, μια ζώνη σιωπής και καθαρών δυνατοτήτων που προαναγγέλλει ένα νέο ξεκίνημα.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες του κινήματος ήταν και ο ολλανδικής καταγωγής Χέρμαν ντε Βρις, που ακόμη και σήμερα δηλώνει επηρεασμένος από τις ιδέες εκείνης της εποχής:
«Το Zero σημαίνει ελευθερία, ειλικρίνεια. Είναι ένα σημείο αναφοράς στο οποίο πάντα επιστρέφεις. Το Zero είναι η πύλη. Η πύλη είναι ανοικτή, είναι εδώ, είναι παντού. Το παντού είναι το πουθενά. Το πουθενά είναι αυτό ακριβώς».
Η αναδρομική στο Βερολίνο διαρκεί μέχρι τις 8 Ιουνίου και είναι η πρώτη φορά που συγκεντρώνονται σε έναν χώρο τόσα πολλά έργα αυτού του κινήματος. Τον Ιούλιο, η έκθεση θα μετακομίσει στο μουσείο Στέντελικ του Άμστερνταμ.