Η Συλλογή Lambert στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αβινιόν της Γαλλίας φιλοξενεί το έργο του Αμερικανού φωτογράφου Αντρέ Σεράνο Είναι ένας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Συλλογή Lambert στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αβινιόν της Γαλλίας φιλοξενεί το έργο του Αμερικανού φωτογράφου Αντρέ Σεράνο
Είναι ένας αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης στον κόσμο της διεθνούς φωτογραφίας.
Ο έντονος τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται στο έργο του ο σύγχρονος κόσμος, αν και θεωρείται ιδιαίτερα ενοχλητικός, ωστόσο, είναι στενά συνδεδεμένος με την ιστορία της τέχνης.
#AndresSerrano : “I'm not a photographer, I am an artist”. Interview to come on
euronewsfr</a> <a href="https://t.co/8KSw6vYcLt">pic.twitter.com/8KSw6vYcLt</a></p>— Philippe Mathieu (philmathieu84) March 14, 2016
«Δήλωσα ότι δεν είμαι φωτογράφος, καθώς έχω σπουδάσει στη σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών του Μπρούκλιν Όταν ήμουν 17 ετών, σπούδασα ζωγραφική και γλυπτική. Αφού φοίτησα για ένα-δύο χρόνια συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να ζωγραφίσω ή να φιλοτεχνήσω αγάλματα. Ήμουν νέος,δεν είχα ένα στούντιο. Συζούσα με μια κοπέλα που είχε μια φωτογραφική μηχανή και άρχισα να τη δανείζομαι χρησιμοποιώντας την ως καλλιτέχνης.Συνειδητοποίησα ότι ως καλλιτέχνης ότι μου ταίριαζε καλύτερα η χρήση της κάμερας αντί ενός πινέλου.»
Ο 65χρονος Σερράνο διατηρεί καλές σχέσεις με τον γκαλερίστα Ιβόν Λαμπέρτ «Κατά τη διάρκεια 20-25 ετών δεν επικοινωνώ πολύ με τον Ιβόν αλλά ξέρω ότι ο Ιβόν με αγαπάει επειδή αγαπά τη δουλειά μου και εγώ τον εκτιμώ για αυτό.»
Το έργο του περιστρέφεται γύρω από θεματικές που μας επηρεάζουν άμεσα. Η συλλογή «Το Νεκροτομείο» ασχολείται με την ιδέα του θανάτου και τη σχέση μας μαζί του. «Ανακάλυψα ότι δεν μου αρέσει η ιδέα του θανάτου,δεν θέλω να πεθάνω. Αυτό που ανακάλυψα σχετικά με το θάνατο είναι όταν πεθαίνουν αυτό συχνά γίνεται με ένα πολύ απρόσμενο τρόπο. Και δεν είναι κατ‘ανάγκην ο θάνατος που οραματίζεσαι ή που σου αξίζει. Οι περισσότεροι από όσους φωτογράφησα στο νεκροτομείο δεν πέθαναν σε μεγάλη ηλικία,σκοτώθηκαν σε φρικτά δυστυχήματα,δολοφονήθηκαν,αυτοκτόνησαν,πέθαναν από ασθένειες, αλλά πολύ λίγοι από φυσικό θάνατο».
Andres Serrano,The Morgue (AIDS Related Death), 1992- Body and Spirit: Andres Serrano 1987-2012- Sept-27-Oct-26 pic.twitter.com/w4AuqsPn
— EdwardTNahemFineArt (@EdwardTNahemFA) September 25, 2012
Το έργο του Αμερική είναι μια συλλογή από περισσότερα από 100 φωτογραφικά πορτραίτα που τραβήχτηκαν σε διάστημα τριών ετών. Τα βασανιστήρια έχουν αποτυπωθεί από τον φακό του Σεράνο.
«Στην πραγματικότητα η σειρά με θέμα τα βασανιστήρια ξεκίνησε το 2005, όταν μου ζητήθηκε από το περιοδικό Νιου Γιορκ Τάιμ να δουλέψω πάνω στα βασανιστήρια.Εικόνες τύπου Αμπού Γκράιμπ.Μια φωτογραφία μου μπήκε στο εξώφυλλο του περιοδικού, ενός άνδρα με κουκούλα στο κεφάλι . Αυτή η φωτογραφία τραβήχθηκε το 2005 και δεν είχα σκεφτεί για τα βασανιστήρια μέχρι το περασμένο έτος, όταν αρκετοί μου είπαν «γιατί δεν ασχολείσαι και πάλι με τα βασανιστήρια;» και εγώ συμφώνησα» .
Ο Andres έχει αποτυπώσει με το φακό του τους άστεγους στις μεγάλες πόλεις.«Έχω κάνει μια συλλογή για τους άστεγους πριν από δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη,με τίτλο «Οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης».Φωτογράφιζα άστεγους στο δρόμο.Δεν ήθελα να τους λέω άστεγους επειδή το θεωρώ κλισέ γι ‘αυτό τους αποκάλεσα “οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης” για να τους αναγνωρίσουμε ως κατοίκους της πόλης. Ο Michel Draguet ο διευθυντής του βασιλικού μουσείου του Βελγίου που του άρεσε το έργο αυτό μου ζήτησε να κάνω το ίδιο στις Βρυξέλλες.»
Ο καλλιτέχνης αμφισβητεί συνεχώς τους θεσμούς, τις αρχές,τη διάχυτη υποκρισία και την οπτική για τον κόσμο. Η έκθεση φωτογραφίας στην Αβινιόν θα διαρκέσει έως τον Ιούνιο. «Έχω μάθει πολλά από τις τέχνες στη ζωή μου που αισθάνομαι ότι δεν χρειάζεται να μάθω περισσότερα. Πολλές φορές δεν ξέρω ποιοι είναι οι καλλιτέχνες και οι φωτογράφοι με τη μεγαλύτερη ζήτηση αλλά ξέρω τους κλασικούς. Μου φτάνουν αυτά που γνωρίζω και εδώ είναι η ουσία. Κάποια στιγμή η ζωή σας γίνεται τόσο γεμάτη με κάποια πράγματα, που δεν χρειάζεται να ασχοληθείτε με άλλα, απλά πρέπει να τα μοιραστείτε με τους υπολοίπους».