Ένα μοντέρνο έργο που συνδυάζει τον Χίτσκοκ με τον Φρόιντ
«Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου» του Άλφρεντ Χίτσκοκ συναντά την «Ερμηνεία των Ονείρων» του Φρόιντ: Αυτή είναι η μυστηριώδης όπερα «Η Νεκρή Πόλη» του Έριχ Βόλφγκανγκ Κόρνγκολντ, που έκανε πρεμιέρα στην Κρατική Όπερα της Βαυαρίας, στο Μόναχο.
Στο επίκεντρο ένας άνδρας που έχασε την γυναίκα του Μαρί και δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή του. Στη συνέχεια όμως θα ερωτευθεί μια άλλη γυναίκα που της μοιάζει πάρα πολύ, την Μαριέτε: «Τα δωμάτια που χωρίζονται και στη συνέχεια επανενώνονται αντανακλούν την εσωτερική του πάλη. Ο σκηνογράφος το απέδωσε πάρα πολύ καλά. Μπορείτε να το δείτε σαν μια πόλη, έναν ψυχολογικό χώρο. Είναι ένας χώρος φροϊδικός» αναφέρει ο Νικολάους Μπάχλερ, διευθυντής της Κρατικής Όπερας της Βαυαρίας.
Μια δύσκολη παρτιτούρα, ένα εξαιρετικό έργο που γράφτηκε από έναν συνθέτη που είναι μόλις 23 ετών: «Με τεχνικούς όρους, είναι σχεδόν ανέφικτο αυτό που καλείται να κάνει ο τενόρος στην πρώτη πράξη» συμπληρώνει ο διευθυντής. Ο Γιόνας Κάουφμαν, ο διάσημος τενόρος ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αναφέρεται και αυτός στη δυσκολία της όπερας: «Νομίζω ότι εν μέρει οφείλεται στην νεαρή ηλικία του Κόρνγκολντ. Δεν ήξερε πού είναι τα φωνητικά όρια. Αυτό που είχαμε στο μυαλό μας, όλες αυτές οι απίστευτες αλλαγές αρμονίας και ρυθμού, είναι ένας τρελός λαβύρινθος που αποτελείται από διαφορετικά στυλ».
Ψυχεδελικές μελωδίες, φινέτσα, ιδιαίτεροι ήχοι. Το συγκεκριμένο έργο είναι μια μεγάλη πρόκληση για τον μαέστρο: «Ακούστε την ορχήστρα και δείτε τι συμβαίνει εκεί. Είναι δύσκολο να το συναντήσετε κάπου αλλού. Ειδικά με ένα τόσο δύσκολο έργο. Πώς ο Κίριλ Πετρένκο ανατέμνει το έργο, χωρίς να χάνει όμως ούτε στιγμή την ποίηση. Ταυτόχρονα υπάρχουν αυτές οι αντιδιαστολές, αυτά τα κοψίματα και αυτές οι εντυπωσιακές λάμψεις, που μας θυμίζουν τον Χίτσκοκ» επισημαίνει ο ο Νικολάους Μπάχλερ.
Μετά από ένα εφιαλτικό ταξίδι στα βάθη του μυαλού του, ο Πάουλ σκοτώνει την Μαριέτε, αλλά μόνο στα όνειρά του. Μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του; «Είναι ωραία ιδέα να μένει μετέωρο το τέλος. Ακόμη και ο Κόρνγκολντ το σημειώνει στην παρτιτούρα του, ότι η σκηνή πρέπει να μείνει ανοικτή μέχρι τις τελευταίες νότες της μουσικής. Η κουρτίνα πρέπει να μείνει ανοικτή και να δείχνει την άδεια σκηνή» τονίζει ο βαρύτονος Αντρέι Φιλόντσικ.