Η νέα ενότητα έργων του Αλέκου Κυραρίνη στην γκαλερί Citronne

Αλέκος Κυραρίνης: Ο μαχητής Άγγελος - Πνευματικά Δικαιώματα

Πνευματικά Δικαιώματα

Από Euronews

Δημοσιεύθηκε 23/10/2020 - 15:50•ανανεώθηκε πριν 16:01

Σχόλια

Η 17η ατομική έκθεση του καλλιτέχνη έχει τίτλο «ὁρατῶν τε καί ἀοράτων»

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

O Αλέκος Κυραρίνης παρουσιάζει μέχρι την 31η Δεκεμβρίου την δέκατη έβδομη ατομική του έκθεση «ὁρατῶν τε καί ἀοράτων», στην γκαλερί Citronne στο Κολωνάκι. Περιλαμβάνει 43 καινούργια ζωγραφικά έργα, που έγιναν την τελευταία διετία και ένα βίντεο πάνω σε ένα απόσπασμα της σύνθεσης του Γιώργου Κουμεντάκη «Το Ισοκράτημα ενός Παιδιού», καρπός της συνεργασίας και αλληλοεκτίμησης συνθέτη και ζωγράφου.

Αναλυτικότερα εκτίθενται 28 αυγοτέμπερες μεγάλου και μικρού μεγέθους σε ξύλο, 10 σχέδια μικτής τεχνικής σε χαρτί, 5 ολόγλυφα ή ανάγλυφα έργα σε επιζωγραφισμένο μάρμαρο Τήνου, που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του καλλιτέχνη και ένα βίντεο. Με τα έργα της παρούσας έκθεσης ο Κυραρίνης, συμπληρώνει, επεκτείνει και τελειοποιεί μια, σχεδόν εικοσαετή, πορεία ζωγραφικής και συμπυκνώνει σε αυτά όλα τα χαρακτηριστικά της τέχνης του.

Από το 2004 ο ζωγράφος ακολουθεί σταθερή καλλιτεχνική πορεία από πίνακα σε πίνακα και από έκθεση σε έκθεση, με το δικό του, απόλυτα προσωπικό ύφος. Τα θέματά του είναι σχεδόν πάντα, προσωπογραφίες Αγγέλων ή νικητήριοι άγγελοι επί του κακού ή Άγιοι ιππότες λογχίζοντες δράκοντες. Δηλαδή το θέμα είναι κυρίως ένα: η πάλη του καλού και του κακού, η επικυριαρχία του πρώτου, στην ουσία μια αλληγορία των ανθρώπινων παθών. Η ζωγραφική του Κυραρίνη είναι ένα κράμα απολύτως αφομοιωμένων, και δυσδιάκριτων πια, επιρροών: ισλαμική καλλιγραφία, βιομορφισμός του Μιρό, κυβισμός του Πικάσο, Art Brut του Jean Dubuffet, χρωματική καλλιέπεια του Matisse, λεπτότητα γραμμής και παιχνιδίσματα του Paul Klee.

O χώρος είναι αβαθής, αντιφυσιοκρατικός και αρνείται την τρίτη διάσταση της δυτικής τέχνης, με απόλυτο σεβασμό όμως στις μοντερνιστικές κατακτήσεις των αρχών του εικοστού αιώνα. Πρότυπα του Κυραρίνη είναι τα αρχέτυπα της τέχνης στην εγγύς, και όχι μόνο, Ανατολή, είναι τα Ακηλίδωτα Αρχέτυπα για τα οποία μιλά ο Κόντογλου, για αυτό και ο χώρος του κατακλύζεται από πολυποίκιλα διακοσμητικά μοτίβα που κατάγονται από ένα ευρύτατο χρονικό φάσμα, που φτάνει από το μακρινό παρελθόν ως το παρόν: από τον κόσμο της ύστερης αρχαιότητας ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους, και από εκεί στη λαϊκή μαρμαρογλυπτική και ξυλογλυπτική, και στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Κάθε μοτίβο εντάσσεται οργανικά στην εκάστοτε σύνθεση, γιατί έχει επιλεγεί με βαθιά γνώση και του συμβολισμού του και της οπτικής του βαρύτητας.

Η διευθύντρια της Citronne Gallery και ιστορικός τέχνης Τατιάνα Σπινάρη επισημαίνει: «Η _Τέχνη του Αλέκου Κυραρίνη περιστρέφεται πάντα γύρω από την σχέση ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο, ανάμεσα στο φυσικό και το μεταφυσικό. Στην σχέση αυτή υπεισέρχεται και η αέναη πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, την οποία έχει απεικονίσει και συμβολοποιήσει η Ορθοδοξία. Η εικαστική γραφή του είναι πάντοτε πυκνή, σύνθετη και παλίμψηστη. Στρώματα ιστορικής μνήμης, λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις, αρχαίες καταβολές συνυπάρχουν και αλληλοεπικαλύπτονται σε μια φαινομενικά χαοτική διάταξη η οποία, όμως, τελικά οργανώνεται στην επιφάνεια με σχολαστική λεπτομέρεια και ακρίβεια. Όπως στην αγιογραφία, οι δημιουργίες αυτές δεν έχουν ούτε βάθος ούτε προοπτική- δεν υπάρχει τρίτη διάσταση. _Για να φθάσει στο αποτέλεσμα ο καλλιτέχνης πειραματίζεται με διάφορες τεχνικές. Επεξεργάζεται υλικά σε αλλεπάλληλες στρώσεις, τα οποία “σβήνονται” μέσα στις επιστρώσεις και δημιουργούν μια καινούργια επιφάνεια, όπου και διαβάζονται ως “ίχνη”. Η αίσθηση που προκύπτει είναι η “πατίνα" του χρόνου- δηλαδή ένα πολιτισμικό ίζημα της Ιστορίας και, ταυτοχρόνως, της υποσυνείδητης επιλεκτικής μνήμης».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΕΚΟΣ ΚΥΡΑΡΙΝΗΣ

Γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο. Εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του Γιάννη Κυραρίνη από την ηλικία των έντεκα ετών μέχρι και την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1997. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ από το 1997 έως και το 2003, με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη.

Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία: Ημερολόγιο Ομίλου ALPHA (2003), Επαληθεύοντας τη νύχτα, Δημήτρης Αγγελής, Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, (Αθήνα 2011), Encima del subsuelo /Πάνω απ΄το υπέδαφος, Κώστας Βραχνός, περιορισμένη έκδοση (Αθήνα 2012), Τεύχη 1,2,3 περιοδικού «Νέα Ευθύνη», Σταλάγματα από τα κεραμίδια, Ιερομόναχος Αντώνιος Ρωμαίος (Εν πλω, Αθήνα 2015), Tεύχος 1 περιοδικού «Ανθίβολα» (2017), «Διψώ για ένα ζωντανό νερό», Μοναχός Ιωάννης (Εν Πλω, Αθήνα 2018). Συνεργάζεται με το περιοδικό «Φρέαρ» και με τον πολιτιστικό χώρο «Baumstrasse».

Έχει εκδώσει ένα μικρό δοκιμιακό βιβλίο για τη ζωγραφική με τίτλο «Οι ερωτήσεις της Νεφέλης», Μικρός Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα 2011. Έχει πραγματοποιήσει δεκαέξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ισπανία και το Βέλγιο. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία.