Ο Βασίλης Βηλαράς φέρνει τον «Σεισμό» του στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Future N.O.W, που ξεκινά την Πέμπτη 23 Μαρτίου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο φετινό φεστιβάλ Future N.O.W. στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση περιλαμβάνει τρία πρωτότυπα έργα νέων δημιουργών, που προκρίθηκαν μέσα από το ετήσιο ανοιχτό κάλεσμα. Πρόκειται για το «Call me Sugar» της Χριστίνας Κυπραίου και του Μιχάλη Πητίδη, για τον «Σεισμό» του Βασίλη Βηλαρά και το «Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως της Ζωής Σιγαλού και της Μαρίνας Σιώτου.
Στο επίκεντρο και των τριών παραστάσεων που φιλοξενούνται στην Στέγη από τις 23 Μαρτίου μέχρι και τις 9 Απριλίου, είναι η ρευστότητα φύλου, η έννοια της ταυτότητας, η σεξεργασία, ο ρατσισμός και η ρητορική μίσους, η αναζήτηση σεξ στις εφαρμογές.
Ο Βασίλης Βηλαράς φέρνει τον «Σεισμό» του στη Μικρή Σκηνή της Στέγης για να προκαλέσει εκείνο το ρήγμα μέσα στο οποίο συναντιούνται η ορμονοθεραπεία, τα έγγραφα για την άδεια παραμονής στην Ελλάδα, το OnlyFans, τα καψουροτράγουδα, οι χαμένες παρθενιές, τα μεγάλα αλβανικά κούτελα, η ταυτότητα φύλου, η αστυνομική ταυτότητα, οι dom tops, οι submissive bottoms, οι ερωτικοί μετανάστες, οι θεραπείες μεταστροφής, οι εξαντλητικές δίαιτες, τα pronouns, το Grindr, η trash τηλεοπτική κουλτούρα και τα make-up tutorials.
Πρόκειται για ένα σύνολο βιωμάτων που μας υπενθυμίζει πως, κόντρα στο δημοφιλές αφήγημα πως τα πράγματα κάθε χρόνο γίνονται όλο και καλύτερα, ο πόνος ίσως να παραμένει ίδιος, όταν μεγαλώνεις ως μέλος της LGBTQIA+ κοινότητας σε μια χώρα που καλλιεργεί συστηματικά τον ρατσισμό και κάθε τύπου φοβικές συμπεριφορές απέναντι σε λαμπερά και ατρόμητα άτομα.
Τι είναι όμως ο «Σεισμός» Βαριετέ; Συναυλία; Εξομολογητικό μανιφέστο; Μια συνέντευξη γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι σε κρατικό κανάλι; Μια απονομή βραβείων που κανείς δεν πηγαίνει να παραλάβει το βραβείο; Μια επίσημη πρεμιέρα που επαναλαμβάνεται στο διηνεκές; Σίγουρα πρόκειται για μια περφόρμανς σεισμικών δονήσεων, η οποία προκαλεί τριγμούς σε αγαπημένα κόκκαλα, φέρνοντας στη σκηνή τρανς θηλυκότητες, non binary άτομα, χοντρά σώματα, μετανάστριες και σεξεργάτες, ώστε να τραγουδήσουν τη ρητορική μίσους που έχουν υποστεί ακριβώς επειδή είναι αυτ@ που είναι.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Βασίλης Βηλαράς μας μίλησε για το πρότζεκτ που έχει ετοιμάσει για το φεστιβάλ.
-Τι φέρνουν επί σκηνής τα πρόσωπά που έχετε επιλέξει για την performance σας;
Είναι άτομα που καθημερινά διεκδικούν τον δημόσιο χώρο τους, γιατί δεν τους προσφέρεται αυτονόητα. Σε μια οργανωμένη κοινωνία που τα προτρέπει να κρυφτούν γιατί κοντράρουν την ομοιογένεια που οι περισσότεροι άνθρωποι λαχταρούν, τα πρόσωπα αυτά όχι απλά δεν κρύβονται αλλά φωνάζουν την παρουσία τους. Και όχι ανώδυνα, ούτε αναίμακτα, κυριολεκτικά. Οπότε αυτό που φέρνουν στη σκηνή είναι το βίωμα του να νιώθεις ότι κινδυνεύεις σε έναν εχθρικό κόσμο, αλλά παρόλα αυτά να τολμάς να υψώσεις τη φωνή σου, γιατί η ανάγκη σου να είσαι ειλικρινής με την ύπαρξή σου, είναι σημαντικότερη από τη γνώμη των άλλων. Και αυτό μπορούμε νομίζω όλοι να παραδεχτούμε ότι δεν είναι εύκολο.
-Παίζει σημαντικό ρόλο το φύλο και η ταυτότητά του στην εποχή μας;
Φυσικά και παίζει. Σημαντικότερο ρόλο όμως παίζει η συνειδητοποίηση ότι δεν δικαιούμαστε να έχουμε γνώμη για καμία ταυτότητα, κανένα φύλο και κανένα σώμα πέρα από το δικό μας. Εκεί τελειώνει η κουβέντα για μένα.
-Αλλάζει κάτι στην ελληνική κοινωνία ή ο ρατσισμός και η ρητορική μίσους καλά κρατούν;
Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση. Όσο αυξάνεται η ορατότητα, τόσο αυξάνονται και τα φοβικά σχόλια. Μια βόλτα στο TikTok είναι αρκετή για να χάσεις κάθε ελπίδα για την ανθρωπότητα. Υποθέτω πως, θεωρητικά, υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή σε ταυτότητες που κάνουν challenge τη νόρμα. Προσωπικά ωστόσο δεν θεωρώ ότι πρέπει να χαιρόμαστε που η πλειοψηφία μας κάνει τη χάρη και μας ανέχεται λίγο παραπάνω σε σχέση με παλιά. Δεν είμαι τόσο ολιγαρκής. Παλιότερα, αν κράταγα το αγόρι μου στο δρόμο θα μας κοίταζαν περίεργα 10 άτομα. Σήμερα μπορεί να μας κοιτάξουν 5 άτομα. Είναι βελτίωση όμως το ότι πρέπει ακόμα να προσπεράσω βλέμματα, προκειμένου να χαλαρώσω στο δρόμο;
-Χρειάζεται ένας σεισμός για να αλλάξουν κάποια πράγματα ή μπορεί να γίνει κάτι άλλο;
Χρειάζεται μάλλον ένα ταρακούνημα για να καταλάβουμε ένα τόσο απλό αλλά και τόσο δύσκολο πράγμα: ας σταματήσουμε να έχουμε γνώμες για τις ζωές των άλλων. Είμαστε στην πλειοψηφία μας εργατική τάξη. Το πρόβλημα δεν είμαστε εμείς και δεν βρίσκεται ανάμεσα μας. Ο εχθρός είναι αλλού. Το πρόβλημα δεν είναι αν φοράω δωδεκάποντα, αν είμαι 150 κιλά, αν δεν έχω το ίδιο δέρμα με την πλειοψηφία των ανθρώπων της χώρας που κατοικώ. Το πρόβλημα είναι η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η ανευθυνότητα με την οποία ονομάζουν αναγκαστική θυσία το θάνατο 57 ατόμων στα Τέμπη και το ότι δεν έχουμε τι να ψηφίσουμε στις ερχόμενες εκλογές.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: Βασίλης Βηλαράς
Δραματουργία: Λεμονιά Γιαννίρη
Μουσική: Ecati
Σκηνικά: Δήμος Κλιμενώφ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚοστούμια: Φίλιππος Μίσσας
Φωτισμοί: Βάσια Ατταριάν
Εκτέλεση παραγωγής: Θάλεια Γρίβα
Περφόρμερς: Μότσι Γεωργίου, Iacovos, Adam Khalil, Αγκίμ Τζίμης Μίτσι, Αρτεμισία Ρέππα
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗINFO
Σεισμός
του Βασίλη Βηλαρά
Πέμπτη – Κυριακή | 20:00 | Μικρή Σκηνή
Διάρκεια: 90’
Κατάλληλο για ηλικίες 16+
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠληροφορίες για τις υπόλοιπες παραστάσεις του φεστιβάλ
FUTURE N.O.W. FESTIVAL
Επιμέλεια: Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας
Επικεφαλής Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Πιτούλη, Άκης Χοντάσης
Eκτέλεση Παραγωγής: Δανάη Γιαννακοπούλου, Γιάννης Ιασωνίδης, Δήμητρα Μπουζάνη
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Aναπληρωτής Τεχνικός Διευθυντής: Γιάννης Ντόβας
Stage Managers: Κατερίνα Κώτσου, Μελίνα Λορκίδη, Ναταλία Βορριά
Οργάνωση Δράσεων Εξωστρέφειας: Χριστίνα Λιάτα
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠαραστάσεις με αγγλικούς υπέρτιτλους: Σάββατο 25.3, Κυριακή 26.3, Πέμπτη 30.3, Παρασκευή 31.3, Σάββατο 1.4, Κυριακή 2.4, Σάββατο 8.4, Κυριακή 9.4.23
Μετάφραση υπερτίτλων στα Αγγλικά: Μέμη Κατσώνη
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης