Η ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο» του Γιάννη Βεσλεμέ βγαίνει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Δέκα χρόνια μετά την απολαυστική «Νορβηγία», ο Γιάννης Βεσλεμές επιστρέφει με το χειροποίητο φιλμ «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο», έναν φόρο τιμής στο σινεμά του φανταστικού.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τρία αδέρφια, κλεισμένα στο σπίτι τους και αποκλεισμένα από την πραγματικότητα, κατασκευάζουν μια χρονομηχανή με σκοπό να επαναφέρουν στη ζωή τη νεκρή μητέρα τους. Το πείραμα ξεφεύγει σύντομα από τον έλεγχό τους.
Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Tribeca, τον Ιούνιο που μας πέρασε, ταξίδεψε σε Καναδά, Αυστραλία και Ευρώπη στα πιο σημαντικά φεστιβάλφανταστικού του κόσμου (Fantastic Fest, Sitges, Neuchatel), για να ξεκινήσει να προβάλλεται στην Αθήνα, αποκλειστικά στο ΑΣΤΟΡ από τις 13 Φεβρουαρίου. Η ελληνική της πρεμιέρα έγινε στο πρόσφατο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Εκεί συναντήσαμε τον σκηνοθέτη της και μιλήσαμε μαζί του για το φιλμ:
«Βασικά δεν υπήρχε κάποια ιδέα, αλλά ξεκινάνε όλα αυτά με μια αίσθηση και σιγά σιγά προσπαθείς αυτή την αίσθηση να την κάνεις μια ιστορία. Αυτή έγινε μια ταινία για όλη την οικογένεια μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα από ότι συνήθως βλέπουμε στο σινεμά. Είναι μια ταινία με ταξίδια στο χρόνο που δεν περιλαμβάνει στα αλήθεια ουσιαστικά ούτε ταξίδι στο χώρο, ούτε στο χρόνο. Οι χαρακτήρες είναι καταδικασμένοι να ζουν μέσα στο σπίτι των παιδικών τους χρόνων σε μια αέανη λούπα, προσπαθώντας να καταφέρουν το ανέφικτο. Οπότε, αυτός ο κόσμος είναι πλασμένος ταυτόχρονα από τις μνήμες και τα τραύματα τους και ταυτόχρονα και από το ίδιο το σινεμά και τις δικές μου μνήμες. Αναφέρομαι στο σινεμά της δεκαετίας του ’70 και του ’80, το αμερικανικό παιδικό σινεμά του Τζο Ντάντε και του Σπίλμπεργκ, αλλά μέσα σε ένα αντεστραμμένο καθρέφτη με όλα τα στερεότυπα να έχουν γυρίσει τούμπα. Δηλαδή η πυρηνική οικογένεια αποτυγχάνει. Στις περιπτώσεις των αμερικάνικων ταινιών, συνήθως όλο αυτό το πράγμα έρχεται σε μια λύτρωση. Στη δική μου ταινία βυθιζόμαστε στο έρεβος» αναφέρει ο Γιάννης Βεσλεμές και συμπληρώνει:
«Μου αρέσει πολύ το σινεμά των ειδών. Απλά, καμιά φορά, βαριέμαι τα κλισέ του. Οπότε μπορεί να πει κανείς ότι η ταινία είναι ένα υβρίδιο από επιστημονική φαντασία, τρόμο και οικογενειακές παιδικές ταινίες, που στην περίπτωσή μας αφορούν πλέον ενήλικες παραδομένους σε ενήλικα πάθη. Η ταινία μου δεν ακολουθεί όμως ακριβώς τη δομή αυτών των ταινιών. Είναι δηλαδή πιο διερευνητική ταινία και σε κάποια σημεία γίνεται αρκετά ψυχεδελική και πειραματική. Ακολουθεί λίγο την ψυχολογία των ηρώων, η οποία είναι προφανώς κατακερματισμένη. Ζουν σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Καταναλώνουν συνέχεια διάφορες ουσίες. Ο δεσποτικός πατέρας τους είναι ένας μοχλός πίεσης για τις επιλογές που κάνουν στη ζωή τους. Είναι προφανώς μια μεταφορά για τον ασφυκτικό ρόλο της οικογένειας και πιο συγκεκριμένα της ελληνικής οικογένειας».
Ποια είναι τα κοινά στοιχεία με την «Νορβηγία», την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και τι είναι αυτό που τον απασχολεί γενικότερα ως δημιουργό;
«Μπορώ να πω ότι και στις μικρού και στις μεγάλου μήκους ταινίες που έχω κάνει, ακόμα και στη μουσική που γράφω για τις ταινίες, υπάρχουν κάποια κοινά πράγματα τα οποία είναι μια εξερεύνηση ενός κόσμου και κάποιων ηρώων οι οποίοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα σύμπαν. Συνήθως, ακόμα και όταν καταλαβαίνουν ότι έχουν παγιδευτεί σε αυτό το σύμπαν, είναι πολύ αργά για να αποδράσουν. Αυτό είναι κάτι που με ακολουθεί. Το φτιάξιμο του κόσμου και αυτοί οι χαρακτήρες που οδηγούνται πάντα σε αδιέξοδο, παρόλο που το συνειδητοποιούν. Αυτό είναι που ενώνει τις δύο ταινίες, τη «Νορβηγία» και την τωρινή, παρόλο που τις χωρίζει απόσταση δέκα ετών. Αν και οι δύο έχουν στιγμές όπου συνυπάρχει το χιούμορ και και το δράμα, η «Νορβηγία» είναι μια πιο διασκεδαστική ταινία. Αυτή είναι μια πιο θλιμμένη».
Από πού άντλησε έμπνευση για τη δημιουργία αυτού του περίεργου κόσμου στο «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο»;
«Το σύμπαν της ταινίας εμπνέεται όχι μόνο από τις ταινίες, αλλά και από την τεχνολογία της δεκαετίας του ’80. Κατασκευάσαμε αλλόκοτα και αλλότρια πλάσματα, φτιαγμένα με τα υλικά του παρελθόντος. Επιστρατεύσαμε δηλαδή τις τεχνικές των Animatronics, των puppets, χειροποίητα δηλαδή πράγματα που φτιάχνονται με πολύ μεγάλη δυσκολία. Δεν χρησιμοποιούνται πλέον σε τέτοιου είδους ταινίες, καθώς όλοι έχουν καταφύγει στα ψηφιακά εφέ. Οπότε επιστρατεύσαμε 2-3 συνεργεία από την Γαλλία και την Ελλάδα για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το πράγμα, όπως το ήθελα εγώ και οι συνεργάτες μου, όπως ήταν στις ταινίες που είχα αγαπήσει τότε, με μια διάθεση όχι τόσο νοσταλγίας, γιατί η ταινία είναι τελείως αντινοσταλγική. Είναι το αντίθετο της νοσταλγίας» μας εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Η ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο» του Γιάννη Βεσλεμέ προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΑΙΝΙΑΣ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βεσλεμές
Σενάριο: Γιάννης Βεσλεμές & Δημήτρης Εμμανουηλίδης
Παραγωγός: Φένια Κοσοβίτσα
Executive Producer: Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος
Executive producers: Ant Timpson, Ανδρέας Ζουπάνος Κρητικός
Συμπαραγωγός: Alexis Perrin
Associate producers: Mike Shema, Nick Ford
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Χρήστος Καραμάνης GSC
Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης ACE
Μουσική: Γιάννης Βεσλεμές
Σκηνογράφος: Έλενα Βαρδαβά
Ενδυματολόγος: Άλκηστη Μάμαλη
Μακιγιάζ: Ιωάννα Λυγίζου
Ήχος: Νίκος Έξαρχος
Σχεδιασμός Ήχου: Περσεφόνη Μήλιου
Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Ηχογράφηση & Μίξη Μουσικής: Γιώτης Παρασκευαΐδης (ΑUX Studio)
SFX makeup & Animatronics: Atelier 69 (FR), Προκόπης Βλασερός Fx Studio (GR)
VFX: Γιάννης Αγελαδόπουλος
Color grading: Γρηγόρης Αρβανίτης
Οργάνωση Παραγωγής: Ματθαίος Βούλγαρης
Διεύθυνση Παραγωγής: Χρήστος Βασιλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αργύρης Ζάχος
Casting: Μάκης Γαζής ICDA
Ηθοποιοί: Πάνος Παπαδόπουλος, Τζούλιο Γιώργος Κατσής, Άρης Μπαλής, Sandra Abuelghanam Sarafanova, Αλεξία Καλτσίκη, Dominique Pinon
Παραγωγή: BLONDE
Σε συμπαραγωγή με τους FALIRO HOUSE PRODUCTIONS, RUMBLEFISH,
TIMPSON FILMS, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΕΡΤ Α.Ε.
