Τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες στις αραβικές αγορές στρέφονται όλο και περισσότερο προς την αμπάγια κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, καθώς αυτό το παραδοσιακό φαρδύ κομμάτι, σύμβολο αγνότητας και αξιοπρέπειας, έχει γίνει σήμα κατατεθέν του μήνα της νηστείας.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Στις αραβικές χώρες, η αμπάγια είναι γνωστή με πολλά ονόματα, όπως Jalaba, Jalabiya, Omani και Qaftan, αλλά βασικά είναι ένα απλό και φαρδύ ένδυμα, συχνά μαύρου χρώματος, που φοριέται από τις γυναίκες στην Αραβική Χερσόνησο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, καθώς θεωρείται κατάλληλο για το ζεστό κλίμα της ερήμου στις περιοχές αυτές.
Η ιστορία του μανδύα: Από τη Μεσοποταμία στο Ισλάμ
Η εμφάνιση της αμπάγια λέγεται ότι χρονολογείται περίπου 4.000 χρόνια πίσω στους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι έχει ισλαμικές ρίζες που συνδέονται με τις θρησκευτικές και κοινωνικές έννοιες της αγνότητας, της κάλυψης του σώματος και του αυτοσεβασμού. Τα φαρδιά ρούχα ενθαρρύνονται στο Κοράνι, όπου οι μουσουλμάνες γυναίκες καλούνται να φορούν το τζιλμπάμπ, ένα φαρδύ ένδυμα που μοιάζει κάπως με την αμπάγια.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι νομαδικές γυναίκες της ανώτερης τάξης στη Σαουδική Αραβία ήταν οι πρώτες που υιοθέτησαν την αμπάγια στην έρημο με μαντήλια για την κάλυψη του κεφαλιού και του προσώπου, που χαρακτηρίζεται από πλατιές χρυσοποίκιλτες άκρες.
Αφού εξαπλώθηκε στην πόλη, η αμπάγια έγινε μέρος της κουλτούρας του Κόλπου, με τις χώρες του ΣΣΚ να την κατατάσσουν ως "κομμάτι της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς" της χώρας.
Η εξέλιξη της αμπάγια στον κόσμο της μόδας
Τα τελευταία χρόνια, η αμπάγια εξελίχθηκε στον κόσμο της μόδας, παίρνοντας τη θέση της στις συλλογές των διεθνών οίκων μόδας, ιδίως τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Κάποτε κυριαρχούσαν η απλότητα και τα σκούρα χρώματα, τώρα εμφανίζεται σε έντονα χρώματα και διάφορα υφάσματα, όπως βελούδο, δαντέλα, σατέν και μετάξι, με διακοσμητικά στοιχεία, διακοσμητικές πέτρες και μοντέρνα κοψίματα. Ωστόσο, εξακολουθεί να διατηρεί το παραδοσιακό της άρωμα και το οικείο σχήμα της, με κάθε αραβική χώρα να προσθέτει τη δική της πινελιά.
Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για παράδειγμα, οι γυναίκες τείνουν να φορούν κεντημένες αμπάγιες, που απαιτούν σχολαστικές δεξιότητες στη διακόσμηση με χάντρες και γυαλιστερές πέτρες, ενώ στη Σαουδική Αραβία εκφράζουν συχνά τον πλούτο, τον οποίο οι γυναίκες της κοινωνίας επιθυμούν να αναδείξουν μέσω πολυτελών υφασμάτων και ιδιαίτερων σχεδίων.
Μια νέα τάση για το Ραμαζάνι
Κατά τη διάρκεια του μήνα του Ραμαζανιού, η αμπάγια, με τους Άραβες καλλιτέχνες διαφορετικών θρησκειών να επιθυμούν να φαίνονται λαμπεροί, έγινε ένα παραδοσιακό χαρακτηριστικό και ένδυμα, συνδυάζοντας την κομψότητα και τον σεβασμό στην κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Σιγά-σιγά, αυτό το ένδυμα έγινε πιο διαδεδομένο μεταξύ όλων των Αράβων γυναικών, αλλά και συνυφασμένο με την πολιτιστική τους ταυτότητα, την ανατολίτικη και τη μαροκινή, και αρχίσαμε να βλέπουμε έντονα και άγνωστα χρώματα, όπως το κόκκινο, το ροζ, το πράσινο και το κίτρινο, εκτός από νέα στοιχεία, όπως τα φτερά, που το έκαναν πιο επιθυμητό για τις νέες γυναίκες, αλλά σε αντάλλαγμα, θα μπορέσει η αμπάγια να διατηρήσει τις αξίες της κληρονομιάς της μπροστά στη συνεχή ανάπτυξη και εξάπλωση; Ή μήπως θα δούμε στο μέλλον ένα "υβριδικό" κομμάτι που δεν θα έχει καμία σχέση με την αμπάγια ;