Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το μιούζικαλ του βραβευμένου με Πούλιτζερ και Τόνυ συνθέτη και στιχουργού Τζόναθαν Λάρσον
Ένα ξέφρενο πάρτι, ένα ταξίδι στις μουσικές της δεκαετίας του ’90 υπόσχεται η νέα παραγωγή μιούζικαλ στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το «Tick, Tick… Boom!» του βραβευμένου με Πούλιτζερ και Τόνυ συνθέτη και στιχουργού Τζόναθαν Λάρσον, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι ένα ροκ μιούζικαλ που εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη στα 1990.
Με εκρηκτική μουσική, αξέχαστα τραγούδια, χιούμορ και συγκίνηση, το «Tick, Tick ...Boom!» είναι ένα έργο για τη ζωή, τον θάνατο και τη δύναμη της τέχνης, ένα ροκ πορτρέτο ενός νέου δημιουργού που πάλλεται ανάμεσα στο πάθος και τον χρόνο, ανάμεσα στο ρομαντισμό και τον κυνισμό.
Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό μιούζικαλ-ύμνο στη νεανική αγωνία, στα όνειρα που δεν σβήνουν και στην πίστη πως, ό,τι κι αν γίνει, η ζωή πρέπει να συνεχίζεται. Είναι μια παράσταση για τη δύναμη της φιλίας και την αξία που έχει να κυνηγάς τα όνειρά σου.Τη σκηνοθεσία του μιούζικαλ έχει αναλάβει η Έμιλυ Λουίζου στην πρώτη της συνεργασία με την Εναλλακτική Σκηνή:
«Νομίζω ότι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μιούζικαλ. Καταρχάς θα έλεγα είναι ένα μιούζικαλ τσέπης. Δηλαδή έχουμε τρεις ανθρώπους πάνω στη σκηνή, τρεις ηθοποιούς και τέσσερις μουσικούς που τους πλαισιώνουν. Είναι δηλαδή πολύ πιο μικρό από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, όταν λέμε μιούζικαλ. Παρόλα αυτά όμως έχουμε μια πολύ μεγάλη σκηνή στην Εναλλακτική Σκηνή που μας φιλοξενεί. Η πρόκληση ήταν το πώς κάνουμε ένα μιούζικαλ τσέπης να σταθεί πάνω σε μια μεγάλη σκηνή, να είναι ροκ, να έχει αυτή την ορμή κι αυτή την ενέργεια, χωρίς ο θεατής να νιώσει ότι έλειψε κάτι, ή ήρθε και τελικά δεν ήταν αυτό που περίμενε. Οπότε είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μιούζικαλ. Πιστεύω ότι σίγουρα η μουσική του Λάρσον, παρότι έχει γραφτεί πριν από τριάντα χρόνια παραμένει επίκαιρη και τα τραγούδια ακούγονται πολύ ευχάριστα.
Νομίζω λοιπόν ότι το συγκεκριμένο έργο συνδυάζει ένα πάρα πολύ φρέσκο άκουσμα με θέματα που είναι πολύ επίκαιρα γιατί πάντα θα είναι επίκαιρο το να αγχώνεσαι με το πέρασμα του χρόνου, να αγχώνεσαι με την ηλικία σου, με το ότι δεν κάνεις πράγματα που θες και ότι βάζεις deadlines στον εαυτό σου. Και όταν φτάνεις σε αυτό το deadline, συνειδητοποιείς πόσο χαζό ήταν το ότι προσπάθησες κάπως να καθορίσεις τι θα έχει συμβεί μέχρι να γίνεις 30. Οπότε νομίζω ότι ένα μιούζικαλ που θα μιλήσει σε πάρα πολύ κόσμο και ότι κάπως θα εντυπωσιάσει το κοινό, ακριβώς επειδή καταφέρνει να κάνει κάτι τόσο συγκεκριμένο, χωρίς να πέφτει στις παγίδες άλλων μιούζικαλ, που χρησιμοποιούν εντυπωσιακά εφέ, 30 άτομα πάνω σε σκηνή, χορό και χορωδίες. Το δικό μας είναι τόσο συμπυκνωμένο και συγκεκριμένο που τελικά σε ακουμπάει, σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις, να συγκινηθείς, χωρίς να έχει γίνει προβλεπόμενο».
Πρωταγωνιστής του έργου είναι ο 29χρονος Τζον. Ο νεαρός συνθέτης αναζητά την επιτυχία που θα τον καθιερώσει στο χώρο του μουσικού θεάτρου. Ο ήρωάς μας είναι στο μεταίχμιο: να επιμείνει στο όνειρο μιας καριέρας στο μιούζικαλ ή να υποκύψει στη ρουτίνα; Το ρολόι για τα τριακοστά γενέθλιά του χτυπάει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Η τούρτα γενεθλίων του τον περιμένει. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει ο Πάρις Παρασκευάδης:
«Νομίζω ότι αυτό το ζήτημα υπάρχει πάρα πολύ στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα. Για κάποιο λόγο έχει μπει ένα νοητό, ηλικιακό όριο. Πολλές φορές μπορεί να μην είναι καν τα 30, δηλαδή να είναι και πιο χαμηλά, επειδή βλέπουμε γύρω μας να κάνει κάποιος επιτυχία στα 20, στα 27, στα 28, στα 30. Οπότε κάπως νιώθεις όταν πλησιάζεις πάρα πολύ κοντά σε αυτή την ηλικία, ότι πρέπει να αποδείξεις κάτι, να καταφέρεις κάτι. Εννοείται ότι έχω βρεθεί σε παρόμοια φάση. Είμαι ηθοποιός και τραγουδιστής, από τα 18 μου. Είναι μια περίεργη δουλειά. Είναι μια δουλειά που δεν έχει καμία σταθερότητα. Την μια μέρα μπορεί να έχεις δουλειά και μετά από 4 μήνες μπορεί να μην έχεις καθόλου δουλειά. Μπορεί να περάσουν και πέντε μήνες και να μην έχεις καθόλου δουλειά. Οπότε σίγουρα έχω βρεθεί σε παρόμοια φάση και σίγουρα έχω βρεθεί και στη φάση του να αναρωτιέμαι οκ τώρα τα κατάφερα, τα έχω καταφέρει; Το θέμα είναι και το ποιος ορίζει το πώς τα καταφέρνεις τελικά. Είναι αν κάνεις μια επιτυχία στο θέατρο; Αν πρωταγωνιστήσεις σε μια ταινία; ή απλά αν κάνεις κάτι που εσύ θα είσαι τέρμα ευτυχισμένος με αυτό και ικανοποιημένος;»
Έχουν περάσει πάνω από τις τρεις δεκαετίες από τότε που ανέβηκε για πρώτη φορά. Παραμένει επίκαιρο; Οι νέοι καλλιτέχνες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα ίδια ζητήματα και τα ίδια αδιέξοδα;
«Σίγουρα είναι ένα μιούζικαλ που είναι επίκαιρο, δηλαδή τα προβλήματα και οι δυσκολίες των καλλιτεχνών δεν έχουν αλλάξει ανά τα χρόνια. Συνεχίζει να είναι προφανώς ένα επάγγελμα που δεν έχει σταθερότητα, συνεχίζει να είναι ένα επάγγελμα που είμαστε πάρα πολλοί και λίγοι τα καταφέρνουν και σε λίγους δίνεται το βήμα και η ευκαιρία να βρεθούν πάνω σε μια σκηνή. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Εκτός από αυτό, νομίζω ότι το συγκεκριμένο έργο μπορεί να μην αφορά τελικά μόνο τους καλλιτέχνες και τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Μπορεί να αφορά όλους τους ανθρώπους που έχουν αυτή την ηλικία ως όριο. Και αυτή ηλικία νομίζω ότι υπάρχει σε όλους μας σαν ένα όριο γιατί κάπως δεν είσαι ούτε 18, ούτε 20 κάτι. Έχεις τελειώσει το σχολείο, αποφοίτησες από το πανεπιστήμιο. Έχουν τελειώσουν οι χαλαρές μέρες, που απολάμβανες τη ζωή. Και όταν πλησιάζεις να μπεις στα 30 που αλλάζει και ο αριθμός, όλα αλλάζουν. Νομίζω ότι είναι για πολλούς μια κομβική ηλικία που όλοι περιμένουν, άσχετα αν είσαι καλλιτέχνης, ακόμη και μια φυσιολογική δουλειά να κάνεις, να έχεις κάνει ένα βήμα που θα σου έχει δώσει στη ζωή σου μια μεγάλη σταθερότητα. Θα έχεις ανέβει ένα σκαλί. Οπότε ναι, θεωρώ ότι είναι πολύ επίκαιρο σαν θέμα: ένας άνθρωπος λίγο πριν τα 30 του, τι φιλοδοξίες έχει και τι όνειρα» συμπληρώνει ο Πάρις Παρασκευάδης.
Το «Tick, Tick… Boom!» παρουσιάστηκε αρχικά το 1990 με τον τίτλο «Μποέμικες μέρες», ως μονόλογος με τον ίδιο τον συνθέτη του, Τζόναθαν Λάρσον και το πιάνο του επί σκηνής. Ο δημιουργός, πριν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του με το εμβληματικό ροκ μιούζικαλ «Rent», καταθέτει εδώ το αυτοβιογραφικό μουσικό ημερολόγιο ενός νεαρού δημιουργού που αγωνίζεται να βρει τη θέση του στον κόσμο του μουσικού θεάτρου. Το έργο κατέγραφε τις προσωπικές εμπειρίες του συνθέτη, την αγωνία για το πέρασμα του χρόνου και την επίτευξη των ονείρων, καθώς και τη δύναμη της δημιουργίας.
Μετά τον ξαφνικό θάνατο του δημιουργού του, λίγο πριν συμπληρώσει τα τριάντα έξι του χρόνια και μία μόλις ημέρα πριν από την πρεμιέρα του «Rent» (1996), το «Tick, Tick… Boom!» έκανε την «οφ-Μπρόντγουεϊ» πρεμιέρα του το 2001. Αν και αυτή η πρώτη παραγωγή κατέβηκε σύντομα εξαιτίας του πλήγματος που δέχτηκε ο χώρος των παραστατικών τεχνών από τα επακόλουθα της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους, η επιτυχία του έργου στο ευρύτερο αμερικανικό κύκλωμα, αλλά και διεθνώς, ήταν αρκετή ώστε να εγγυηθεί τη μακροβιότητά του. Η διαδρομή του κορυφώθηκε με τη βραβευμένη κινηματογραφική μεταφορά του το 2021, σε σκηνοθεσία Λιν-Μανουέλ Μιράντα και με πρωταγωνιστή τον Άντριου Γκάρφηλντ, ο οποίος απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου.
Ο Μιχάλης Παπαπέτρου έχει αναλάβει τη μουσική διεύθυνση του έργου. Έχει μεγάλη εμπειρία στο μιούζικαλ. Θεωρεί τον Τζόναθαν Λάρσον, μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες του αμερικανικού μουσικού είδους:
«Εγώ θα έλεγα ότι το αμερικάνικο μιούζικαλ χωρίζεται σε δύο περιόδους, την προ Λάρσον εποχή και τη μετά Λάρσον εποχή. Ο Λάρσον έφερε το ροκ και το ποπ στο μιούζικαλ. Γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά την παράδοση και έχοντας μέντορά τον Στίβεν Σόντχαϊμ, ήξερε πολύ καλά το είδος και έφερε έναν άλλον ήχο στο νεοϋρκέζικο μιούζικαλ. Μουσικά μιλώντας, αυτό θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη τομή του. Προσέθεσε ντραμς, ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσα. Έκανε το μιούζικαλ πιο προσιτό στους ήχους των νέων ανθρώπων, έφερε τους νέους πιο κοντά στο μιούζικαλ. Έφερε νέες ιστορίες, καθημερινές ιστορίες, μίλησε για πράγματα που δεν μιλούσαν μέχρι τότε στο μιούζικαλ στην Αμερική.
Γι’ αυτό ήταν και πρωτοπόρος. Εμείς παρουσιάζουμε το δεύτερο έργο του. Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο έργο του, που δεν πρόλαβε να το δει στη σκηνή, είναι το Rent. Κι αυτό είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία του. Στο Rent μιλάμε πια για θέματα που δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Μιλώντας θεατρικά και μουσικά, ο Λάρσον βλέπει το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα. Αυτό που κυνήγαγε και περιέγραφε στο Tick, Tick… Boom!, το να δείξει στον κόσμο τι μπορεί να κάνει ως δημιουργός, γίνεται πραγματικότητα, φέρνοντας ένα νέο ήχο στη σκηνή της Νέας Υόρκης».
Για την σκηνοθέτιδα της παράστασης, Έμιλυ Λουίζου, το συγκεκριμένο ανέβασμα είναι μια απολαυστική εμπειρία. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που ανεβάζει μιούζικαλ: «Πράγματι είναι η πρώτη φορά που κάνω μιούζικαλ. Συνήθως κάνω όπερα ή θέατρο. Το μιούζικαλ είναι κάπου ενδιάμεσα και ενώ κάποιος το περίμενε ότι είναι παρόμοιο το θέατρο, τελικά είναι πιο παρόμοιο, κατά τη γνώμη μου, με την όπερα. Η εμπειρία μου στην όπερα με έχει βοηθήσει σίγουρα στο συγκεκριμένο μιούζικαλ. Θα έλεγα ότι το έχω ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο, από ότι έχω ευχαριστηθεί δουλεύοντας σε όπερα ή στο θέατρο για πολλούς λόγους. Σίγουρα είναι και το ίδιο το έργο, αλλά είναι και αυτή η εναλλαγή του τραγουδιού με την πρόζα, που δεν σε κάνει να βαριέσαι καθόλου».
Τι καινούργιο φέρνει η συγκεκριμένη παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής;
«Εγώ νομίζω θα ταξιδέψουμε το κοινό πίσω στη δεκαετία του 1990. Θα ακούσει μία μουσική που είναι πολύ γνώριμη, γιατί ακριβώς αυτό προσπάθησε να κάνει και ο Λάρσον μέσα από τη μουσική του: να παντρέψει τους ήχους και τη μουσική που ίδιος αγαπούσε, με το μιούζικαλ. Ο ίδιος ήταν σε ένα βαθμό αυτοδίδακτος. Σπούδασε όμως θέατρο στο πανεπιστήμιο, από όπου αποφοίτησε το 1982. Μετά καταπιάστηκε με τη μουσική του μιούζικαλ και του θεάτρου, παντρεύοντας, φέρνοντας κοντά τις μουσικές που αγαπούσε ο ίδιος με το μιούζικαλ, με όλη αυτή την παράδοση που φέρει και ο μέντοράς του, ο Στίβεν Σόντχαϊμ, αλλά και οι προηγούμενες και προηγούμενες γενιές συνθετών» επισημαίνει ο Μιχάλης Παπαπέτρου.
Η μετάφραση του κειμένου και η απόδοση των στίχων του μιούζικαλ έχει γίνει από την Τζούλια Διαμαντοπούλου. Οι ελληνικοί στίχοι «μειώνουν» τη δύναμη των τραγουδιών του έργου ή το καθιστούν πιο εύληπτο στο ελληνικό κοινό;
«Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα και η Τζούλια Διαμαντοπούλου έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Μελετώντας ο ίδιος στο πιάνο τα τραγούδια, συγκινήθηκα. Νομίζω το κόσμος θα συγκινηθεί πάρα πολύ και θα ταυτιστεί. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος του συγκεκριμένου μιούζικαλ αλλά και του μιούζικαλ του Λάρσον ότι ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί. Η μουσική του γλώσσα είναι πολύ συναισθηματική. Δηλαδή αυτά που ο κάθε χαρακτήρας έχει μέσα στην ψυχή του, στο μυαλό και στην καρδιά του, ο Λάρσον τα εκφράζει με τη μουσική του. Ο κόσμος θα ταυτιστεί πολύ εύκολα. Και πάντα ο στίχος της χώρας που παίζεται το έργο, βοηθάει σε σχέση με τον αγγλικό στίχο ή τον στίχο που δεν είναι της δικής μας γλώσσας. Νομίζω ότι γι’ αυτό το λόγο, το έργο παίζεται στη γλώσσα της χώρας που παρουσιάζεται και όχι στην αυθεντική» τονίζει ο Μιχάλης Παπαπέτρου.
Το Tick, Tick… Boom! παρουσιάζεται για 19 παραστάσεις στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μέχρι και τις 11 Ιανουαρίου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Tick, Tick… Boom!
Μιούζικαλ • Νέα παραγωγή • Πρώτη πανελλήνια παρουσίαση
Σε κείμενο, στίχους και μουσική Τζόναθαν Λάρσον
Σύμβουλος σεναρίου: Ντέιβιντ Ώμπερν
Σε φωνητική προσαρμογή και ενορχήστρωση από τον Στήβεν Ορήμας
Μετάφραση κειμένου, απόδοση στίχων: Τζούλια Διαμαντοπούλου
Μουσική διεύθυνση: Μιχάλης Παπαπέτρου
Σκηνοθεσία: Έμιλυ Λουίζου
Σκηνικό, κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Κίνηση, χορογραφία: Ιόλη Φιλιππακοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας
Σχεδιασμός ήχου: Νταβίντ Μπλουέν
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Βίβιαν Τσιταμπάνη, Αιμιλιανός Σταματάκης
Καλλιτεχνικός συνεργάτης – σκηνογράφος: Πάρης Παρασκευόπουλος
Τζον: Πάρις Παρασκευάδης
Μάικλ: Αργύρης Λάμπρου
Σούζαν: Δανάη Βασιλοπούλου
Γιάννης Αγγελόπουλος (ντραμς), Γρηγόρης Ντάνης (κιθάρα), Μάνος Αναγνωστόπουλος (μπάσο), Μιχάλης Παπαπέτρου / Φρίξος Μόρτζος (πιάνο, συνθεσάιζερ)
Με αγγλικούς υπέρτιτλους
INFO
Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ
6, 7, 14, 18, 20, 21, 23, 24, 26, 27, 28, 30 Δεκεμβρίου 2025
2, 3, 4, 8, 9, 10, 11 Ιανουαρίου 2026
Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή: 19.30)
Τιμές εισιτηρίων: €18, €25 • Φοιτητικό, παιδικό: €15
Προπώληση: Ταμεία ΕΛΣ (καθημερινά 9.00-21.00 | 2130885700) και www.ticketservices.gr
Το μιούζικαλ Tick, Tick… Boom! σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας
Στις 10 και 11 Ιανουαρίου 2026, το μιούζικαλ Tick, Tick… Boom! θα παρουσιαστεί σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας. Για τις επιλεγμένες παραστάσεις, έχει προβλεφθεί να υπάρχουν θέσεις για Κωφούς, κωφούς και βαρήκοους ανθρώπους που χειρίζονται την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ), θέσεις για ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους υπέρτιτλους (CAPS), οι οποίοι καλύπτουν όλο το ακουστικό κανάλι, καθώς και θέσεις τυφλών ανθρώπων και ανθρώπων με περιορισμένη πρόσβαση στο οπτικό κανάλι επικοινωνίας, που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν την υπηρεσία ακουστικής περιγραφής (AD). Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι επίσης ευπρόσδεκτοι.
Οι θεατές που επιθυμούν να κάνουν χρήση των υπηρεσιών προσβασιμότητας παρακαλούνται να πραγματοποιήσουν την αγορά των εισιτηρίων τους στα Ταμεία της ΕΛΣ, τηλεφωνικά στο 2130885700 ή με email στο boxoffice@nationalopera.gr.
Στο πλαίσιο του κύκλου δράσεων προσβασιμότητας Όλοι μαζί στην Όπερα, ο οποίος υλοποιείται με τη στήριξη της Alpha Bank, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας εταιρικής υπευθυνότητας «Πολιτισμός για όλους».
