Πολλά ερωτήματα εγείρονται στην ΕΕ για την επόμενη μέρα στην Ιταλία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ αποχώρηση του Μάριο Ντράγκι από την ιταλική κυβέρνηση εγείρει πολλά ερωτήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν ήταν μόνο ο άνθρωπος που έσωσε το ευρώ με το περίφημο "whatever it takes" κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,
Ως πρωθυπουργός της Ιταλίας, υπήρξε ένας καθησυχαστικός διαπραγματευτής για τις Βρυξέλλες όταν αντιμετώπιζε τις τελευταίες αναταραχές, όπως το Covid και η ενεργειακή έλλειψη.
Τώρα εγείρονται δύο μεγάλα ερωτήματα.
Πρώτον, τι θα συμβεί με το Ταμείο Ανάκαμψης και την ιταλική οικονομία;
«Είναι σε θέση η επόμενη κυβέρνηση να θέσει σε εφαρμογή το είδος των μεταρρυθμίσεων που η Ιταλία πρέπει να συνεχίσει να επιδιώκει προκειμένου να συνεχίσει να λαμβάνει χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης; Μεγάλο ερωτηματικό. Θα έχει η Ιταλία μια κυβέρνηση ικανή να διαπραγματευτεί συμφωνίες για θέματα όπως τα ανώτατα όρια τιμών, τα ανώτατα όρια τιμών ενέργειας; Άλλο ένα μεγάλο ερωτηματικό. Και θα έχει η Ιταλία μια κυβέρνηση που θα καθησυχάσει επαρκώς τις αγορές ώστε να επιτρέψει ό,τι αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όσον αφορά την καταπολέμηση του κατακερματισμού; Άλλο ένα μεγάλο ερώτημα», είπε η Ναταλί Τότσι, Διευθύντρια του Istituto Affari Internazionali.
Ένα ακόμα ζήτημα που προκύπτει αφορά το ρόλο της Ιταλίας στην αντίδραση στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Υπό τον Ντράγκι, η Ρώμη έχει τοποθετηθεί σαφώς υπέρ των κυρώσεων κατά της Μόσχας.
Και η αποστολή όπλων στην Ουκρανία ήταν ένας από τους παράγοντες της κρίσης στην Ιταλία.
«Δεν νομίζω ότι πρέπει να δραματοποιούμε υπερβολικά τα πράγματα», λέει η Ν.Τότσι. «Και το λέω αυτό επειδή πιστεύω ότι τα δύο κόμματα που προκάλεσαν στην πραγματικότητα την πτώση της κυβέρνησης, ή μάλλον τα τρία κόμματα που προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης, δύο από τα οποία, η Λέγκα και το Κίνημα Πέντε Αστέρων, έχουν πολύ στενούς δεσμούς με το Κρεμλίνο. Αλλά αυτά είναι τα κόμματα που στην πραγματικότητα δεν είναι πιθανό να τα πάνε πολύ καλά στις επόμενες εκλογές. Έτσι, ακόμη και στην περίπτωση που πιθανότατα θα προκύψει μια δεξιά κυβέρνηση, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η Ιταλία θα αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική, θα έλεγα, τοποθέτηση».
Με τον πληθωρισμό στα ύψη και τον κίνδυνο έλλειψης ενέργειας στον ορίζοντα, κανείς δεν ξεχνά ότι η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.