Αναμένεται η μεγάλη μάχη στο Συμβούλιο, μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠερισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ στη διαχείριση της μεταναστευτικής πίεσης.
Αυτός είναι ο στόχος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο ενέκρινε μια σειρά τροπολογιών για το Σύμφωνο Μετανάστευσης, τη μεγάλη μεταρρύθμιση που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το 2020 .
Η αρχή του κανονισμού του Δουβλίνου, που προβλέπει ότι κάθε αιτών άσυλο που έρχεται στην Ευρώπη μπορεί να υποβάλει το αίτημά του μόνο στη χώρα πρώτης εισόδου, παραμένει σε ισχύ, αλλά με περισσότερες εξαιρέσεις, όπως οι οικογενειακοί ή εκπαιδευτικοί δεσμοί των μεταναστών.
Σύμφωνα με τους ευρωβουλευτές, η αλληλεγγύη θα μπορούσε να λάβει διάφορες μορφές.
«Είναι δεσμευτικό να διασφαλιστεί ότι κάθε κράτος μέλος συμβάλλει. Αλλά στη συνέχεια, αυτό που προσφέρουμε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ότι θα πρέπει να έχουμε ευέλικτες επιλογές, ότι οι άνθρωποι βλέπουν κάποια κράτη μέλη που θα εργαστούν με μετεγκατάσταση, άλλα μπορεί να εργαστούν με την ανάπτυξη ικανοτήτων. Και αυτό γιατί θέλουμε να ανοίξουμε το αδιέξοδο που βλέπουμε εδώ και χρόνια, γιατί κάτι πρέπει να γίνει τώρα», είπε ο Τόμας Τόμπε, Σουηδός ευρωβουλευτής του ΕΛΚ και εισηγητής για τον κανονισμό για το άσυλο και τη διαχείριση της μετανάστευσης.
Οι μετεγκαταστάσεις θα είναι μια επιλογή σε κανονικές συνθήκες, αλλά θα καταστούν δεσμευτικές όταν ένα κράτος μέλος ζητά κατάσταση "κρίσης".
Τότε η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει το αίτημα κρίσης και, εφόσον επιβεβαιωθεί, να ορίσει ποσοστώσεις μεταναστών που θα πρέπει να μεταφερθούν στις άλλες χώρες, ανάλογα με τον πληθυσμό και το ΑΕΠ τους.
«Η αλληλεγγύη μπορεί να έχει μια ευκαιρία, αυτό είναι το ακριβές νόημα αυτού του κανονισμού», σχολίασε στην Ολομέλεια ο Χουάν Φερντάντο Λόπεθ Αγκιλάρ, Ισπανός ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών.
Η υποχρεωτική μετεγκατάσταση αποτελεί σημείο-κλειδί για μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, η οποία κατέγραψε φέτος αύξηση 300% των παράτυπων αφίξεων μέσω θαλάσσης και διεκδικεί εδώ και χρόνια ένα "δίκαιο μερίδιο" σε επίπεδο ΕΕ στη μεταναστευτική πρόκληση.
Ακόμη και επειδή τα συστήματα "εθελοντικών μετεγκαταστάσεων" που έχουν τεθεί σε εφαρμογή μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να λειτουργούν πολύ καλά: παρά τις δεσμεύσεις πολλών χιλιάδων, μόνο μερικές εκατοντάδες άνθρωποι έχουν μεταφερθεί μέχρι στιγμής από την Ιταλία σε άλλα κράτη μέλη.
Τώρα, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου δεν θα είναι εύκολες.
«Ο κύριος φόβος κατά τη διαπραγμάτευση με τα συμβούλια είναι ότι, αντί να προτείνουμε μηχανισμούς αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών, στην υποδοχή και την ένταξη, προτιμούμε την προσέγγιση ασφαλείας που θα οδηγήσει στην ομαλοποίηση της κράτησης και στην επιτάχυνση των διαδικασιών επιστροφής», λέει η Σάρα Πρεστιάνι, Υπεύθυνη για τη μετανάστευση και το άσυλο στην οργάνωση EuroMedrights.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα πιέσουν σθεναρά για τις πτυχές που σχετίζονται με την εξωτερική διάσταση της μετανάστευσης, όπως ο έλεγχος των μεταναστών στα σύνορα ή οι μοχλοί πίεσης που πρέπει να χρησιμοποιηθούν με τις χώρες προέλευσής τους για την επιστροφή τους.