Ο Τραμπ επιμένει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να δεσμευτούν να δαπανούν τουλάχιστον το 5% του ΑΕΠ για την άμυνα, αλλά αυτό απαιτεί επενδύσεις πρωτοφανούς κλίμακας.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η κυβέρνηση Τραμπ θέλει να ακούσει αυτή την εβδομάδα πώς οι ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και ο Καναδάς σχεδιάζουν να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ, δήλωσε ο νέος απεσταλμένος των ΗΠΑ Μάθιου Γουίτακερ.
Ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους πριν από τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, ο πρέσβης των ΗΠΑ Μάθιου Γουίτακερ επέμεινε ότι "το 5% είναι ο αριθμός μας. Ζητάμε από τους συμμάχους μας να επενδύσουν στην άμυνά τους όπως το εννοούν".
"Μην κάνετε κανένα λάθος, αυτή η υπουργική σύνοδος θα είναι διαφορετική", δήλωσε ο Γουίτακερ, προσθέτοντας ότι "το 5% δεν είναι απλώς ένας αριθμός, είναι μια αναγκαιότητα για την ασφάλειά μας. Η συμμαχία αντιμετωπίζει σημαντικές απειλές".
Δεν ανέλυσε ποιες είναι αυτές οι απειλές.
Το 2023, καθώς ο πόλεμος πλήρους κλίμακας της Ρωσίας στην Ουκρανία εισήλθε στο δεύτερο έτος του, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να δαπανήσουν τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ για εθνικούς αμυντικούς προϋπολογισμούς.
Μέχρι στιγμής, 22 από τις 32 χώρες μέλη το έχουν κάνει και οι ηγέτες θα θέσουν νέο στόχο σε σύνοδο κορυφής στη Χάγη στις 25 Ιουνίου.
Ο Τραμπ, ο οποίος έχει εκφράσει αμφιβολίες για το αν οι ΗΠΑ θα υπερασπιστούν συμμάχους που δαπανούν πολύ λίγα, επιμένει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να δεσμευτούν να δαπανούν τουλάχιστον 5%, αλλά αυτό θα απαιτούσε επενδύσεις πρωτοφανούς κλίμακας.
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ επέμειναν σε σύνοδο κορυφής πέρυσι ότι "η Ρωσία παραμένει η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των συμμάχων", αλλά ορισμένες χώρες έχουν αρχίσει να ανησυχούν για τους δεσμούς του Τραμπ με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Ντικ Σούφ δήλωσε ότι ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ αναμένει από τους ηγέτες "να στοχεύσουν σε 3,5% σκληρές στρατιωτικές δαπάνες μέχρι το 2032" και σε "1,5% συναφείς δαπάνες, όπως υποδομές, κυβερνοασφάλεια και άλλα. Επίσης εφικτό μέχρι το 2032".
Αν και τα δύο στοιχεία αθροίζουν στο 5%, ο συνυπολογισμός των υποδομών και της κυβερνοασφάλειας θα άλλαζε τη βάση με την οποία το ΝΑΤΟ παραδοσιακά υπολογίζει τις αμυντικές δαπάνες.
Το επταετές χρονικό πλαίσιο είναι επίσης σύντομο για τα συνήθη πρότυπα της συμμαχίας.
Ερωτηθείς σχετικά με το αίτημά του, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε δεν το αρνήθηκε, αλλά δήλωσε: "Δεν πρόκειται να επιβεβαιώσω τους αριθμούς". Είπε ότι "κυκλοφορούν πολλές φήμες", καθώς οι απεσταλμένοι συζητούν το νέο στόχο για τις δαπάνες.
Ο Γουίτακερ φάνηκε να επιβεβαιώνει το σχέδιο "αμυντικών επενδύσεων", λέγοντας ότι "περιλαμβάνει επίσης πράγματα όπως η κινητικότητα, οι απαραίτητες υποδομές, η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Είναι σίγουρα κάτι περισσότερο από τους πυραύλους, τα τανκς και τα οβιδοβόλα".
Παραμένει δύσκολο να δούμε πόσοι σύμμαχοι θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη και το 3,5% του ΑΕΠ σε αμυντικές επενδύσεις.
Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του ΝΑΤΟ δείχνουν ότι 22 σύμμαχοι πέτυχαν τον στόχο του 2% πέρυσι, έναντι προηγούμενης πρόβλεψης για 23.
Το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Κροατία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, το Μαυροβούνιο, η Πορτογαλία, η Σλοβενία και η Ισπανία δεν θα το έκαναν, αν και η Ισπανία αναμένει να επιτύχει τον στόχο του 2% το 2025, ένα χρόνο αργότερα.
Ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι θα έχουν δαπανήσει 3,19% του ΑΕΠ το 2024, από 3,68% πριν από μια δεκαετία, όταν όλα τα μέλη ορκίστηκαν να αυξήσουν τις δαπάνες μετά την προσάρτηση της Ουκρανίας στην Κριμαϊκή Χερσόνησο από τη Ρωσία.
Είναι ο μόνος σύμμαχος του οποίου οι δαπάνες έχουν μειωθεί.
Ο Γουίτακερ δήλωσε επίσης ότι οποιεσδήποτε ευρωπαϊκές επενδύσεις σε "δυνατότητες της αμυντικής βιομηχανίας πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν τη δίκαιη μεταχείριση των αμερικανικών εταιρειών αμυντικής τεχνολογίας".
Είπε ότι ο αποκλεισμός των ΗΠΑ και άλλων "θα υπονομεύσει τη διαλειτουργικότητα του ΝΑΤΟ, θα επιβραδύνει τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, θα αυξήσει το κόστος και θα καταπνίξει την καινοτομία".
Τον περασμένο μήνα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε μια νέα προσπάθεια να σπάσει την εξάρτησή της σε θέματα ασφάλειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με έμφαση στην αγορά περισσότερου αμυντικού εξοπλισμού στην Ευρώπη.