Πολύ πριν από το συνέδριο του SPD, ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς είχε εκφράσει σκεπτικισμό απέναντι σε μια απαγόρευση του AfD
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
"Η μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία μας είναι ο ακροδεξιός εξτρεμισμός", δήλωσε το SPD στο συνέδριο του κόμματός του το Σάββατο - αναφερόμενο στο AfD, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Στις αρχές Μαΐου, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος κατηγοριοποίησε το AfD ως "σίγουρα ακροδεξιό". Το AfD έχει καταθέσει αγωγή εναντίον αυτού. Ως εκ τούτου, η κατηγοριοποίηση έχει ανασταλεί προς το παρόν.
Το SPD θέλει τώρα να την αλλάξει το συντομότερο δυνατό - με τη βοήθεια μιας ομοσπονδιακής ομάδας εργασίας. Αυτή η ομάδα εργασίας πρόκειται να συγκεντρώσει συγκεκριμένο υλικό κατά του AfD, προκειμένου να βοηθήσει την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος με τη δική της αξιολόγηση του κατά πόσον υπάρχουν ενδείξεις αντισυνταγματικότητας.
Εάν η ομάδα εργασίας καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα, το SPD αναφέρει ότι θα πρέπει να υποβληθεί το συντομότερο δυνατό αντίστοιχη αίτηση στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος.
"Επειδή γνωρίζουμε την ιστορία μας. Και επειδή υπερασπιζόμαστε την ελευθερία. Είναι η ιστορική μας αποστολή", δήλωσε το SPD.
Ο επικεφαλής του SPD και υπουργός Οικονομικών Λαρς Κλίνγκμπεϊλ τάσσεται σαφώς υπέρ. Οι Πράσινοι χαιρετίζουν επίσης το σχέδιο. Ωστόσο, το CDU/CSU παραμένει επιφυλακτική.
Το SPD διασπά την ομοσπονδιακή κυβέρνηση;
Πολύ πριν από το συνέδριο του SPD, ο ομοσπονδιακός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς είχε εκφράσει σκεπτικισμό απέναντι σε μια απαγόρευση του AfD. "Αυτό μου μυρίζει πάρα πολύ σαν εξόντωση πολιτικών αντιπάλων", δήλωσε στη ZEIT. Αν και ο Μερτς έχει επανειλημμένα τονίσει την απόστασή του από το AfD, ο ομοσπονδιακός καγκελάριος τάσσεται ωστόσο υπέρ της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Ο επικεφαλής του κόμματος CSU Μάρκους Σέντερ πιστεύει επίσης ότι η απαγόρευση του AfD είναι λάθος προσέγγιση. Σύμφωνα με τον Σέντερ, ο σωστός δρόμος είναι "η αντιμετώπιση του AfD, αλλά όχι η απαγόρευσή του", δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου του CSU στις 23 Ιουνίου 2020. "Δεν μπορείτε να πιστεύετε στα σοβαρά ότι αρνούμενοι τον διάλογο, θα μπορέσετε να πείσετε στο τέλος", δήλωσε ο Σέντερ. Ο ίδιος τάσσεται υπέρ μιας "ξεκάθαρης" πολιτικής με στόχο την αλλαγή.
Το αίτημα του SPD διχάζει την «ασπρόμαυρη» ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτή δεν θα ήταν η πρώτη φορά. Άλλωστε, η τελευταία κυβέρνηση - ο συνασπισμός του «φωτεινού σηματοδότη» - απέτυχε παταγωδώς, εξαιτίας της αδυναμίας του SPD να εξασφαλίσει την ενότητα εντός του συνασπισμού και να εδραιωθεί.
Τότε, βρέθηκε ένας αποδιοπομπαίος τράγος - ο ξεχασμένος πλέον πρώην υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ. Το ριζοσπαστικό έγγραφο πολιτικής του λέγεται ότι προκάλεσε τότε τη διάσπαση και οδήγησε στη διάλυση του συνασπισμού. Τώρα είναι το AfD.
Τμήματα του δεξιού λαϊκιστικού κόμματος κατηγοριοποιούνται ως ακροδεξιά. Τα ακροδεξιά εξτρεμιστικά κινήματα, ιδίως σε ορισμένα μέρη της Γερμανίας, πρέπει πράγματι να συνεχίσουν να παρακολουθούνται και να εξετάζονται κριτικά. Ωστόσο, σε αυτή τη συζήτηση αποκρυσταλλώνεται ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα: συγκεκριμένα το ζήτημα της ικανότητας του SPD να κυβερνήσει.
Είναι το SPD ικανό να κυβερνήσει;
Ο διχασμός που είναι εμφανής στο SPD εδώ και καιρό έδειξε ήδη ρωγμές στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές με ένα ιστορικά φτωχό αποτέλεσμα. Τα καταστροφικά ποσοστά και το χαμηλό επίπεδο εμπιστοσύνης προς το SPD εξακολουθούν να είναι τρέχοντα ζητήματα που το κόμμα θα πρέπει να αντιμετωπίσει επειγόντως.
Αντ' αυτού, αναζητείται για άλλη μια φορά ένας αποδιοπομπαίος τράγος και, επιπλέον, αγνοούνται άλλα κόμματα στην απόφαση να κινηθεί διαδικασία απαγόρευσης. Ένας δρόμος που έχει ήδη αποδειχθεί μοιραίος για το SPD.
Το SPD πρέπει να πάρει μια απόφαση: Θα ακολουθήσει μια πολιτική προσανατολισμένη στη λύση και θα βρει απαντήσεις στα πιεστικά ζητήματα της εποχής μας, όπως το αυξανόμενο κόστος ζωής, η καταστροφική έλλειψη στέγης και ο πληθωρισμός;
Ερωτήματα στα οποία το AfD ισχυρίζεται ότι έχει απαντήσεις, και μάλιστα με επιτυχία, όπως έδειξαν οι τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές. Ή μήπως το SPD απλώς θα επιτρέψει στον όγκο της κοινωνίας να συνεχίσει να μεγαλώνει και θα ασχοληθεί με ένα φάντασμα που τελικά είναι απλώς ένα σύμπτωμα, αλλά όχι ο πυρήνας του προβλήματος; Η απάντηση μένει να φανεί.